Alles Of Niets

20

Madison.

Voor de tweede nacht heb ik bij Jake in bed geslapen, en ik moet toegeven. Het is fijn.

Hij doet dit bij al zijn patiënten, voel je niet te speciaal. Dat ben je namelijk niet.

Zuchtend duw ik mezelf wat overeind en kijk ik naar de nog slapende Jake naast me. Mijn bewegingen kijke hem wakker te maken. Zijn oogleden knipperen een paar keer en zijn donkere ogen staren in de mijne.

"He Mads, lekker geslapen?" Zijn stem klinkt hees waardoor ik even glimlach en knik op zijn antwoord. Ik heb eerlijk gezegd best goed geslapen, en ik voel me goed.

"Mag ik vandaag meedoen met een groepsactiviteit Jake?" Vraag ik hem. Ik word gewoon zo gek van dat in mijn kamer zitten.

"Ik doe echt niets geks, maar van dat alleen zijn word ik depressief." Vertel ik eerlijk.

Jake lijkt na te denken en knikt daarna.

"We kunnen dalijk wel even samen kijken wat je vanmiddag kan doen." Zegt hij waardoor ik blij glimlach.

"Ik ga naar het ontbijt." Deel ik mee wanneer ik op sta en naar de deur toe loop.

Ik bekijk mijn kleding even en haal mijn schouders op. Mijn legging en grote trui is wel prima. Ik loop naar de jongensgang en klop op de deur bij Jermey en Troy.

"Hey, kleintje!" Klinkt Troy zijn stem enthousiast. Ik voel twee paar armen om me heen en knuffel grinnikend de jongens terug. Wat ga ik deze gekken toch missen.

Met zijn drieën lopen we naar de eetzaal. Ik pak een dienblad en de jongens bouwen hem meteen vol met eten. Lachend rol ik met mijn ogen. Overbezorgd zijn ze, maar het is lief.

Het ontbijt was gezellig, moet ik toegeven. En ik heb nog best veel gegeten ook. Voor mijn doen dan, in een ander zijn ogen is het vast nogsteeds weinig.

Samen met Jake loop ik naar zijn kantoor, we zouden nog kijken aan welke activiteit ik mee kan doen. Niet dat dat me nu veel uit maakt. Jake typte wat dingen op zijn laptop en kijkt er geconcentreerd naar.

"Oké Madi, er zijn nog twee plekken vrij. Dus dat betekent dat je mag kiezen. Sport of muziek?

Terwijl ik net nog zei dat het me niet uitmaakten wat ik zou doen, lijkt de keuze nu ineens toch best moeilijk. Van sporten word je moe, en muziek make kan ik gewoon niet. Nee, ik heb geen talent.

"Doe maar sport." Zeg ik uiteindelijk.

"Dat begint over een half uur, kleed je maar om en meld jezelf op het sportveld." Zegt Jake.

Ik knik wat en ga snel terug naar mijn kamer. De kastdeuren trek ik open en ik graai ontmijn kast. Opzoek naar sportkleding. Waar ligt het toch. Wanneer ik eindelijk mijn Nike broek en een shirt heb gevonden trek ik het aan. Ik stap in mijn sportschoenen en loop mijn kamer weer uit, op weg naar het sportveld.

Onderweg bind ik mijn haar nog in een staart.

"Madison, kijk uit!" Hoor ik nog net wanneer ik het gebouw uit loop.