Alles Of Niets

21

Ik struikel op de trap en val naar beneden. Goede binnenkomen Madi.

Snel sta ik weer op en klop ik het viezigheid van mijn kleding af.

"Wat ben je toch onhandig." Zegt een grijnzende Jeremy. Onschuldig lach ik even. Hoe komt hij daar toch bij?

Ik, onhandig? Zeker niet.

Samen lopen we naar de rest van de groep toe. Ik bekijk iedereen en kom tot de conclusie dat ik niemand verder ken.

"Waar is Troy?" Vraag ik aan Jeremy wanneer ik hem er niet bij zie staan.

"Hij heeft op dit moment een gesprek met zijn begeleider." Verteld Jeremy waarna hij voor me uit rent. Fronsend kijk ik om me heen en zie iedereen al rennen.

Oeps.

Snel begin ik achter Jeremy aan te rennen over de baan. We moeten vijf rondjes rennen als warming-up.

Met mijn conditie van een slak, ben ik na de vijf rondjes al hartstikke dood. Hijgend leun ik voorover met mijn handen op mijn knieën. Jeremy zijn hand voel ik op mijn rug.

"Ga maar even zitten." Zegt hij zacht.

Net wanneer ik wil gaan zitten word ik weer ruw overeind getrokken, door de sportleraar.

"Je bent hier niet om te luieren, gewoon meedoen." Roept hij streng in mijn gezicht. Ik knik snel en wil al weer naar de groep lopen wanneer ik Jeremy's hand om mijn pols voel.

"Als het niet gaat stop je gewoon, je hoeft niet naar die snotaap te luisteren." Zegt hij zacht.

Er worden twee teams gemaakt omdat we gaan voetballen. Ik ga aan de goede kant staan en doe een beetje mee.

"Dit lijkt nergens op, je kan toch wel voetballen?!" Roept de leraar ineens in mijn oor. Wat geschrokken door de grote man stap ik achteruit.

"Je zet naar iemand anders neer op mijn plek, ik doe niet meer mee." Roep ik op dezelfde manier terug.

Opnieuw pakt de man me bij mijn pols vast en trekt me mee. "Dan gaan we nu naar je begeleider. Zo'n grote bek zet je maar op tegen je ouders."

Vuur komt bijna uit mijn oren wanneer we bij het kantoor van Jase aankomen. "Ohnee wacht, je ouders wouden natuurlijk ook van je af." Met grote ogen kijk ik naar de man tegenover mij, wat heeft hij tegen mij?

Met een harde gefrustreerde gil duw ik tegen zijn borst aan. Niet veel later word ik opnieuw vastgepakt. Maar zachtjes zit keer, tegen de borst van Jase aan.

"Jij kan je nu geen melden bij de directeur meneer Andrew, dit gedrag accepteren wij hier zeker niet!" Jake klinkt streng en de man knikt meteen terwijl hij mij nog een boze blik schiet en daarna weg loopt.

"Alles goed?" Vraagt Jase zachtjes. Ik kijk hem aan en knik langzaam. Ik laat hem los en ren snel terug naar mijn kamer.

Jase verward achterlatend.