U-KA-LA

Aynı Sınıf

İMGE'NİN GÜNLÜĞÜ

Bugün Pazartesi ve yine okul var. Mete'yi Cumartesiden beri görmüyorum. Kokusunu özledim. Deli sevgilim bir de giderken 'hoşçakal öpücüğü' almıştı. Bugün, Utku'yla konuşacağımızı düşünüyorum.

İMGE

Hiç kahvaltı yapasım olmadığı için erken kalkmış sayılırdım. Saçlarımı açık bıraktım, bandajlarımın gözükmesini istemiyordum ama eminimki anlayacaklardı. Lacivert bir şort giydim. Üzerimde ise Fenerbahçe formamın üstü vardı. Taraftar ayakkabımıda giymiştim. Oldukça koyu bir Fenerbahçeli'yimdir. (Yazarın Fenerbahçeli oluşuu :D)

Saat daha erkendi ama bir an önce okula gidip sevgilimi görmek için erken çıkıyordum.

Lacivert çantamıda aldım.

Kapıdan çıkmıştım ancak sabahın köründe dalgınlığımda üzerimdeydi. Kapıyı kilitledim ve arkamı dönünce!!

Siyah bir şeye çarptığımı fark ettim.

"Aaa" diye bağırdım ama... Keşke susaymışım.. Sabah sabah sesim ne kadar da cırtlaktı öyle.. Kendimden iğrendim ve kafamı çarptığım kişinin kafasına doğru kaldırdım.

Belimi saran kolları hissettim ve... Hissettiğim bu koku... Tarifi imkansızdı..

"Mete... Korkuttun beni" Ömrümü verebileceğim yeşil gözlere odaklandım..

"Biliyorum, beni çok özledin" U-ka-lâ.

Şimdi ise ukalâlık sırası bendeydi..

"Evet, özledim. Ve beni almaya geldiğine göre... Sende beni özlemişsin" piç smile yaparak yüzüme baktı..

"Ukalâ Prensesim... Acaba bugünde mi okula gitmesek?"

"Devamsızlığın 10 gün olduğunu ve benim 2'sini kullandığımı hatırlatırım.."

"Merak etme devamsızlıktan kalmanın imkanı yok"

"Hmmm ... nasıl olacak bu?"

"Bora Arşmen sağolsun..."

"Yaa Metee" Daha sıkı sarıldım sevgilime..

Ve devam ettim "Aslında benimde gidesim yok ama bugün sınıflar belli olacakmış, karma olayı varmış bu okulda." Kollarımı ayırmıştım bunları söylerken sevgilimden.. Yürümeye bile başlamıştık..

"Bu mu yani merak ettiğin?"

"Sen merak etmiyor musun? Hem... Belki aynı sınıftayızdır"

"Belki değil canım, aynı sınıftayız.. Unuttun galiba ama benim amcam müdür yardımcısı ve bunu ayarlamak hiç de zor olmadı.." Bir çığlık atıp kollarına fırladım presimin..

"Harikasın aşkım"

"Aşkım mı?"

"Olmadı mı?

"Oldu mu?"

"Yani... Sence olmadıysa.. Benc..." lafımı bitirecektimki Mete'nin dudaklarımı kilitlemesi... Bu öpüşü de farklıydı... Neşeli olduğu her halinden belliydi. Bir kaç saniye sonra ayrılıp "işte şimdi oldu" dedi.. Kahkahalarıma engel olamadım.

Elini tuttum sevgilimin... Kollarımızı birbirine dolayıp el ele tutuşmuştuk. Çok yakındık, buda yetmezmiş gibi Mete'nin piç smile'lari geliyordu..