U-KA-LA

Gerçek

Üzerimden kalkmıştı.

Ben yatağın orta kısmında oturuyordum o ise önünde tarafta oturuyordu. Yüzünü göremiyordum.

"Senin eski okulundan birkaç arkadaşım var. Bir iddaya girmiştik. Seninle birlikte olabilmemdi. Bizim okula geldiğini duydum ve bu oyunu kazanmam gerekiyordu. Utku'yla tanıştım, daha doğru senin okulundaki arkadaşlarım tanıştırdılar. Eski  sevgilin olduğunu bilmiyordum. Bana yardım eedebileceğini söyledi ve emin ol bunu nasıl yapacağı hakkında en  ufak bir bilgim yoktu. Daha sonra bana nasıl davranmam gerektiğini söylüyordu. Ara sıralar dedikleri dışına çıksam da çoğunlukla uyuyordum. Sana neler söylediğinden haberim hiç olmuyordu. Sana kız kardeşinin hamile olduğunu söylemesi de zaten yalanmış. Okuldan kaydını aldırma sebebi ise eminimki onu bulunca yapıcaklarımdan korkması. Oyundan çekildim İmge. Bu adi oyundan çekildim. Çünkü aşka yakalandım."

Her cümlede şoktan şoka girmiştim.

"Amacın neydi, beni yatağına almak mı?"

"İmge, İmge'm, bak, biliyorum, bu... Oldukça kötü bir durum ama..."

"Aması ne Mete?" Arkasına dönmüştü. Yüz yüze gibiydik ama gözlerimiz bir türlü buluşmuyordu. Bakamıyordu galiba..

"Bana anlattıklarının hangileri doğruydu? Ya da içlerinde doğru olanlar var mıydı?" Bana doğru yaklaştı ve yüzümü avuçları arasına aldı.

"Sana yemin ederimki anlattıklarımın hepsi doğruydu. Seni gerçekten sevdiğim için öpüyordum. Ama... Ne zaman daha ileri gitmeye çalışsam bir şey beni durduruyordu. Senden beni affetmeni beklemiyorum ama...

"Lütfen düşün. Seni tanımıyordum."

"Tanımasan bile bir kıza bunu yapmak... Çok adice.."

"Biliyorum... Lütfen, lütfen İmge. Eğer senide kaybedersem toparlanamam. Hayatımın hep en önemli insanlarını kendi saçmalıklarım yüzünden kaybettim ve... Buna bir kez daha dayanamam."

"Çınar biliyor muydu?"

"hayır"

"Başka kim biliyordu?" Göz göze geldik birden. Her ne yapmış olursa olsun onu kaybetme fikri... Oldukça zordu..

"İmge, bak..."

"Hiç bir şey daha fazla üzemez. Merak etme, yanındayım ama bu işde kimlerin olduğunu da merak ediyorum."

5 saniye kadar bekledi ve oldukça güç bir sesle "Aslı" dedi.

"Nee" diye bağırmamda bir oldu.

"Utku'yla tanışıyorlarmış. Benim hakkımda konuşman için de Aslı'dan seninle arkadaş olmasını istemiş."

"Neden? Neden? Utku ne zamandan beri benden bu kadar nefret ediyordu? Ya, ben o kıza arkadaşım demiştim. Demek bu yüzden onu aradığımda bana o kadar soğuk davranmıştı." Deli gibi akan gözyaşlarımı sildim. "Gitmek istiyorum." dedim.

"İmge, lütfen"

"Mete, sadece düşünücem. Seni seviyorum ama, bu yaptıklarınız.... Çok, çok...." Artık konuşamıyordum bile....

"Gitmek istiyorum, lütfen" diye tekrarladım.

Ayağa kaltı ve yürümeye başladı. Bende peşinden gittim.

.

.

.

.

.

Eve yaklaşmıştık. Oldukça hızlıydık. Birkaç dakika sonra durdu. Evin önündeydik ve yolda hiç konuşmamıştık. Bir şey demesini bekliyordum ama tek kelime etmiyordu.