U-KA-LA

"...Lütfen Gitme..."

Kısa ama fazla duygusal bir bölüm oldu. Özellikle bu bölümden sonra yorumlarınızı bekliyorum...

Keyifli okumalar...

"İmge ben... Amerika'ya gidiyorum."

Amerika... Amerika...

Her sözcük kulağımın içinde çınlarken bir kırılma sesiyle irkildim ve yere baktım. Az önce elimdeki bardak şuan yerlebir olmuştu ve parçaları her yana savrulmuştu. Kalbim gibi. Ben fark etmeden, hiçbir şey demeden... Diyemeden...

Söylediklerini anlamaya çalışıyordum.

Amerika...

"İmge, iyi misin?" Bana mı demişti?

"Hı" diyebildim. Kendimi o kadar güçsüz, çaresiz, umutsuz hissediyorum ki... Sanki ses tellerim yok olmuş gibi... Boğazımda bir yumru oluştu.

Deli gibi bağırmak istiyorum ama tek bir sözcük bile söyleyecek halim yok.

Ve karanlık...

Gözlerimi açtığımda salonda, kanepenin üzerinde uzanmış, uyuyordum. Ve Mete... Yanıma oturmuş bana bakıyordu.

Aklıma ilk gelen şey tabikide rüya görmüş olmak ihtimalimdi. İlk defa bir şeyin rüya olmasını bu kadar istiyorum. Hatta hayatımda ilk devamı herhangi bir şeyi bu kadar istiyorum. Doğruldum.

"M-Mete sen c-ciddi miydin?" sesim halâ çok zor çıkıyordu ve kekelemeye başlamıştım.

"Biraz kendine gel, sonra konuşalım."

"Tamam" dedim sadece. Ya da 'diyebildim' desem daha doğru olur. Şuan sanki ne kadar uzasa Mete o kadar benim olacakmış gibi hissediyorum.

•          •           •           •           •           •          •

Aradan 15 dakika kadar bir süre geçti ve artık konuşmamızın gerektiğinin bende farkındaydım.

"Az önce ciddi miydin?"

"Evet"

"Peki neden"

"Bazen gerçeği bilmemek daha mutlu eder insanı. Yani, kısmen, eğitimime orada devam edeceğimi düşünürsek daha kolay olur."

"Mete çocuk mu kandırıyorsun? O da ne demek? Yani şimdi sırf okumak için mi beni bırakıp oralara gidiceksin?"

"İmge..."

"Mete, anlat!"

"Tedavi için"

"Ne tedavisi? Sen... Hasta değilsin ki" Yanağımdaki sıcaklık.. Hayır! Güçlü görünmem gerekirken ağlıyor muydum yani?

"Biliyorsun. Yani, sende fark ettin"

"Hayır, hayır bak onlar kızgınlıkla..."

"İmge, böyle yapma. Çevremdekilere zarar verdiğimin farkındasın."

"Zarar vermiyorsun!"

"İmge. Düşünmeden hareket ediyorum, düşünmeden konuşuyorum. Duygularımı kontrol edemiyorum. Öfkemi, sinirimi..."

"Hani benim sayemde olmuyordu artık"

"yalan söyledim"

"Hayır söylemedin! Asıl şimdi yalan söylüyorsun."