Vampire University

Chapter 46

A/n:
Binilisan ko na ang paglipas ng panahon dahil ayokong mahaba or marami ang parts ng story na ito HAHA.

Years later

-

Gwyneth's POV

Two years later...

In the past two years a lot has happened since we went back to school. We have not encountered any other enemies in the past year. Even the invisible men don't show up either, but we still don't stop looking because sometimes they still have signs. If not inside the University, then outside.

Naka-graduate at may trabaho na rin kami ni Axi. Nagtatrabaho kami sa iisang company na nakatayo dito sa Vampire City.

And I can't still not believe that tomorrow is our wedding day.

Sa loob nang mga taong nagdaan, masasabi kong mas naging matatag ang relasyon namin at mas minamahal namin ang isa't isa. Of course hindi maiiwasan ang away dahil sa kung anu-anong hindi mapagkaunawaang mga bagay. But we were standing still, dalawang taon kaming mag-fianće, and tomorrow we will be completely married. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, natutuwa ako, at the same time ay kinakabahan.

Kasalukuyan kaming nandito sa garden ng bahay nila Axi, kung saan sila nag-aayos ng para sa reception bukas.

"Oh, what are you two doing here? You should take a rest." sabi ng Mama ni Axi na soon to be Mama ko na rin.

"We're fine here, Mom. We just want to see those people preparing for the wedding reception." sagot naman ni Axi.

Kulay Royal Blue ang motif namin. Nung una hindi kami magkasundo sa kulay. Gusto kasi niya ng red, pero ako ayoko, sabi ko gusto ko ng pink pero hindi rin niya gusto kaya naman Royal Blue nalang, at sa wakas ay napagkasunduan namin.

"Fine, iiwan ko muna kayo rito, kailangan kong magpahinga." sabi naman nito saka lumapit sa amin at bigyan ako ng isang yakap na agad ko namang ginantihan.

"Keep safe, Mom." Axi. Niyakap din siya ng Mama niya at ginantihan din naman niya iyon, pagkatapos nito ay umalis na siya, umakbay saakin si Axi saka niya ako hinila papunta sa ilalim ng puno at naupo kami sa damuhan.

"I'm so happy." nakangiting sabi niya, pinakatitigan ko lamang siya, nakasandal ang ulo ko sa balikat niya at naka-akbay siya sa akin habang naka-tingala ako sa kanya at siya naman ay nakayuko para magkatinginan kami.

"Sobrang saya ko rin." sagot ko. "Akalain mo tayo parin hanggang ngayon." nakangiti ko pang dagdag.

"Because we love each other." hinaplos niya ang hanggang bewang kong buhok.

"I hope hindi ka magsawa saakin kahit na pasaway ako." agad siyang natawa sa sinabi ko.

"Even you're the hardheaded woman in the world, I will always love you, hindi ako magsasawa sayo, pangako ko iyan. I will love you even more." sagot niya saka sinakop ang labi ko. Syempre, sino ba naman ako para tumangi sa halik niya. I kissed him back with the same intensity. "I love you, Gwen." he said between our kisses.

"I love you more." I replied.

I couldn't ask for more, this vampire is enough for me, and I am willing to spend the rest of my life with him.

—

Times past so quickly and today is our wedding day. Parang isang kurap lamang ng mata ang nangyare.