Vampire University

Chapter 17

WARNING: Read at your own risk

Hurt

-

Gwyneth's POV

"Ms. Lee pinapatawag ka ng Hari..."

'What?'

"B-bakit daw?" tanong ko sa kaklase namin.

"Hindi ko alam, pinapasabi lang." sagot nito saka naglakad palayo sa akin.

Bakit naman kaya niya ako pinatawag? Patatalsikin na ba niya ako rito sa school?

-

"M-may sasabihin ka raw?" nakayukong tanong ko. Naka upo siya sa isang upuan sa tabi ng kama niya. Nakatitig siya sa akin kaya hindi ako makatingin tingin sa kanya. Naiilang ako.

Iba parin talaga pag nakikita ko siya, parang bumabalik lahat nang binura ko sa utak ko. Bumabalik lahat sa isip ko ang mga sinabi ko sa kanya. Bumalik ang kabang nararamdaman ko kapag nakikita ko siya.

He stood up before he walked towards me, he stopped when he's already infront of me.

"Yes." he wisphered enough for me to heard it. "You want me to keep my self away from you, right?" tanong niya pero hindi ko masagot sagot. Parang umurong yata ang dila ko. "Do you want to hear the truth?" hindi ko mahanap ang salitang gusto kong sabihin. "What? Cut got your tongue?" he asked and still here I am, not talking, not speaking. "Right, hear me... You can't love me, Gwen." saka lamang yata lumabas ang aking dila dahil sa narinig. What he was trying to say? Why he was saying that I can't love him?

"Axi..."

"Stop. I want you to hear everything first." he cutted my words. "You can't love me, as well as I can't love you..." his words cuts deeper than a knife. Mas masakit pala talaga pag naririnig ko na galing sa kanya. "We were not meant for each other, Gwen, alam mo 'yan. I am vampire and you were a human. Pagdating ng araw babalik ka rin sa mundo mo, iiwan mo ako, makakahanap ka ng iba, makakalimutan mo ako, hindi tayo pwedeng magsama. I am not the right guy for you, Gwen." my eyes watered. He's right, pagdating ng araw masasaktan lang namin ang isa't isa, pagkagraduate ko aalis na ako rito sa vampire city. Hindi kami para sa isa't isa, hindi kami parehas. "You may able to love me right now, but I can't love you back, Gwen. Magulo ang mundo ko, you can't stay here in my world, you can't stuck here in chaos." and then my tears fell down. Ito ang ayaw kong mangyare, kaya mahirap umamin. To be rejected. "It is for your safety, you don't want to suffer aren't you?" hindi ako umimik nakatitig lamang ako sa kanya kahit panay ang tulo ng luha ko. "I promise to protect you while you were staying here at my school, but don't you ever fall for me, Gwen. Hindi ako ang para sayo, hindi ikaw ang para sa akin, someday you'll find someone who can give you the love you deserve and so I am." parang tinusok ng kutsilyo ang puso ko. Hindi lang iisa, kundi napakarami. "I just need you, Gwen..."

Tama ang iniisip ko, kailangan lang niya ako at hindi niya ako kayang mahalin, as what I expected, pero mas masakit parin talaga kapag nanggagaling na sa kanyang bigbig ang katotohanan.

Mabilis akong tumakbo palabas nang kwarto niya, I left him there without even saying words. I can't talk to him, I can't find the right words to say.

All I know is it hurts.

At saka ko lang napagtanto na talagang nagustuhan ko na nga siya, hindi ako masasaktan ng ganito kung wala akong nararamdaman sa kanya. But why? Bakit ang bilis naman yata?