Alive

💏 Κεφάλαιο 1- Αναμνήσεις ανεξίτηλες

Quote of the day

Πλευρά Ειρήνης

Μετά από 5 χρόνια

Χριστόφορος:"Μαμαααα" φώναξε ο μικρός μου γιος

Ειρήνη:"Ερχομαιιι" είπα και ανέβηκα γρήγορα τη σκάλα.

Μόλις έφτασα έξω από το δωμάτιο του μικρού,άνοιξα γρήγορα την πόρτα, αντικρίζοντας ένα θέαμα που με έκανε να γελάσω πνιχτά. Ήταν η μικρή μου κόρη δίπλα του και του πείραζε τα μαλλιά.

Ειρήνη:"Τι έγινε πάλι;" είπα και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.

Χριστόφορος:"Μαμάκα σε παρακαλώ πάρε την Αλεξάνδρα από κοντά μου. Με πειράζει" είπε παραπονεμένα

Αλεξάνδρα:"Αμάν μωρέ. Μαμάκα εγώ δεν φταίω σε τίποτα..." είπε και πήρε το κουταβίσιο βλέμμα της.

Ειρήνη:" Για ένα πράγμα που είμαι σίγουρη είναι ότι αυτό το βλέμμα περνάει μόνο στον πατέρα σου κυρία μου"

Αλεξάνδρα:"Καλά μαμά..." είπε και έφυγε με ένα λυπημένο βλέμμα.

Ειρήνη:"Εσύ κύριος για πες μου τώρα.." είπα και έκατσα στην άκρη του κρεβατιού του και τον πήρα αγκαλιά.

Χριστόφορος:"Μαμα πες στην Αλεξάνδρα να μην μου πειράζει τα μαλλιά. Δεν μου αρέσουν να το κάνουν..."

Ειρήνη:"Εντάξει θα της το πω. Όμως, θέλω να είσαι και εσύ καλό παιδί γιατί τις προάλλες σας βρήκα να τραβάτε ο ένας τα μαλλιά του άλλου"

Χριστόφορος:"Το ξέρω ρε μαμα... " είπε γκρινιάζοντας.

Ειρήνη:"Άντε έλα κάτω για να φάτε. Θα έρθει και ο μπαμπάς σε λίγο.." είπα και τον πήρα απο το χεράκι ώστε να κατεβούμε τις σκάλες.