Alive

💏Κεφάλαιο 23- Θα ζω χωρίς αυτόν

Quote of the day

Πλευρά Ειρήνης

Γεωργία: "Χωρίζουμε "

Την άκουσα να λέει. Εκείνη την ώρα προσπαθούσα να το πιστέψω. Ο Αλεξ φάνηκε να μην εκπλήσσεται. Ίσως ηξερε περισσότερα για αυτή τη κατάσταση. Ειμασταν και οι δύο στη πόρτα και κρυφακουγαμε.

Το ξερω ότι δεν είναι σωστό αλλά τουλάχιστον να έχουμε μια άποψη για τα γεγονότα. Ο καημένος ο Λουκ θα είναι συντετριμμένος . Η Γεωργία θα δείξει σκληρή στην αρχή αλλά ξέρω οτι μόλις περάσει τη πόρτα, θα κλάψει. Αυτός ο χωρισμός θα στοιχίσει και στους δύο.

Μετά από αυτή τη 'συζήτηση' ,ακούστηκε η πόρτα να κλείνει με δύναμη. Αμέσως άνοιξα τη πόρτα και βρέθηκα μπροστά της γονατιαμενη και να την κοιτάζω μέσα στα μάτια. Τα μάτια της είχαν βουλώσει. Ήταν έτοιμη να κλάψει όμως η παρουσία του Άλεξ την έκανε να αναθεωρήσει.

Ο Αλεξ πήρε το κινητό του στα χέρια του και κάλεσε κάποιον, αφού αποσύρθηκε στην κουζίνα για να μιλήσει άνετα.

Είχα αγκαλιάσει την Γεωργία και την είχα σφίξει στην αγκαλιά μου ενώ παράλληλα έκλαιγε αηχα. Προσπάθησα να την καθυσηχασω αλλά όσο περνούσε η ώρα, τόσο περισσότερο έκλαιγε. Το πρόσωπο της είχε γίνει κατακόκκινο. Έτσι αποφάσισα να της ανοίξω συζήτηση με τη προϋπόθεση ότι εκφράζοντας τα συναισθήματα της σε εμένα, θα μπορούσε πιο άνετα να κοιμηθεί το βράδυ.

Ειρήνη: "Γεωργία μην κλαις. Συμβαίνουν αυτά. Είμαι σιγουρη ότι ο Λουκ θα γυρίσει να απολογηθεί. "

Γεωργία: "Πρωτον δεν θέλω να ξανακούσω το όνομά αυτο. Δεύτερον είναι πολύ αργά για εξηγήσεις. "

Ειρήνη: "Εγώ το μόνο που θα πω είναι να κάτσεις να τον ακούσεις . Δεν ξέρεις για ποιον ήταν το γράμμα αφού δεν έγραφε παραλήπτη " της εξηγουσα όταν άκουσα έναν δυνατο χτύπο να προέρχεται από τη κουζίνα. Ήταν η πόρτα. Ο Αλεξ βρισκόταν πλέον κοντά μας αλλά το πρόσωπο του έδειχνε μια αγανακτιση.

Αλεξ :"Γεωργία, το γράμμα προοριζοταν για εσένα. Το δαχτυλίδι επίσης. Θα σου το έδινε αυτό όταν θα έφευγε για τη Γαλλία. Ήξερε πως ήθελες να μείνεις Ελλάδα επειδή η Ειρήνη και τα παιδιά βρίσκονται σε κίνδυνο. Αυτό είναι ολο. Αν θες πίστεψε το,αν δεν θες καληνύχτα. " είπε και ανέβηκε τη σκάλα για τα υπνοδωμάτια.

Ειρήνη: "Γεωργία πάμε πάνω να κοιμηθούμε και θα το συζητησουμε αύριο το πρωί." της είπα και την ετριψα στην πλάτη συμπασχωντας.

Περπατησαμε προς τη σκάλα και έπειτα προς τα υπνοδωμάτια . Μετά από όλο αυτο,ηθελα να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ . Πήγα στο δωμάτιο και άνοιξα τη πόρτα, χωρίς να τη χτυπήσω.

Μια πλάτη αντικρυσα και έπειτα το πρόσωπο του. Ήταν απλά με ενα μποξερακι και είχε ξαπλώσει στην αριστερή μεριά του κρεβατιού. Παρ'όλα αυτά δεν είχε σκεπαστεί.

Ειρήνη: "Να σκεπαστεις. Θα κυρώσεις"

Αλεξ: "Επίτηδες τα λες αυτά. Δεν αντέχεις να με βλέπεις ημίγυμνο. Ανακαλούνται οι αναμνήσεις σου."είπε χαμογελώντας ενώ εγώ του πέταξα μια μπλούζα που βρήκα μπροστά μου.
"

Δεν είσαι σωστή. Επειδή είπα μια αλήθεια, δεν σημαίνει οτι θα μου περασε ότι βρεις μπροστά μου." τόνισε σηκώνοντας τον δείκτη του προς το μέρος μου.

Ειρήνη: "Εφόσον μπορώ, θα το κάνω. Τα παιδιά κοιμήθηκαν; "

Αλεξ:"Τώρα είναι στο έκτο όνειρο. Έλα να κάνουμε αγκαλίτσες στο κρεβάτι."

Ειρήνη: "Πίστεψε με ,σε περίμενα για ποιο πειστικό ατομο αλλά προφανώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο."

Αλεξ :"Τωρα θα σου πω εγώ." είπε και την επόμενη στιγμή είχα βρεθεί στο κρεβάτι με τον Άλεξ από πάνω μου.
"Για να δω πω θα μου ξεφύγεις " είπε και συνέχισε να με γαργαλαει ώσπου καταλήξαμε να κοιμόμαστε αγκαλιά .

Χελλοου
Τι κάνετε;
Ελπιζω να είστε καλά.
Το επόμενο κεφάλαιο ανεβαίνει την Παρασκευή.
Θα τα πούμε, Φιλάκια πολλά