Alive

💏Κεφάλαιο 12- Οι απειλές δεν έπιασαν ποτέ τόπο

Quote of the day

Πλευρά Ειρήνης

Ξαφνικά, η πόρτα άνοιξε και μείναμε και οι δύο να κοιτάζουμε το άτομο το οποίο στεκόταν μπροστά μας.

Ειρήνη:"Νίκο τι κάνεις εδώ;" τον ρώτησα εμφανώς έκπληκτη και κόκκινη από αυτό που προηγήθηκε.

Νίκος:"Το ίδιο θα ρωτούσα τον κύριο Αλέξη. Τι κάνεις πάνω στη γυναίκα μου εκεί;"

Εμμ ότι κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη; Dah?

Ειρήνη:"Νίκο άσε με να σου εξηγήσω" προσπάθησα να πω αλλά ήταν αδύνατο.

Νίκο:"Από εσένα δεν θέλω να ακούσω τίποτα. Εσυ πάλι ζεις; Για ποιο λόγο;" είπε εκνευρισμένος και χτύπησε το χέρι του πάνω στο γραφείο.

Ο Άλεξ έφυγε από κοντά μου και κατευθύνθηκε προς τον Νίκο. Οι γροθιές του ήταν σφιγμένες, έτσι ώστε οι αρθρώσεις τους να ήταν κάτασπρες. Έπιασε τον Νίκο από τον γιακά του πουκάμισου του και αμέσως του έριξε μπουνιά στο μάτι, κάνοντας τον να πέσει κάτω από τη δύναμη του Άλεξ. Ο Νίκος δεν έμεινε άπραγος. Κατευθείαν σηκώθηκε και σήκωσε το χέρι του, προσπαθώντας να μιμηθεί τη κίνηση του Άλεξ, κάτι το οποίο απέτυχε παταγωδώς. Ο Άλεξ σταμάτησε τη γροθιά του Νίκου λίγα μέτρα μακριά από το πρόσωπό του και με το άλλο του χέρι του έδωσε μπουνιά στο σαγόνι του, με αποτέλεσμα το κάτω χείλος του να ματώνει. Εγώ είχα μείνει άπραγη και προσπάθησα να ηρεμήσω αντί να ουρλιάζω σαν υστερική χαζογκόμενα.

Άλεξ:"Εσυ κρύβεσαι πίσω από όλα, παλιομαλάκα;" είπε και τον έπιασε ξανά από τον γιακά

Νίκο:"Υπήρχε περίπτωση να σε άφηνα έτσι;" είπε με ένα μοχθηρό γέλιο.

Άλεξ:"Μίλα ρε! Εσυ το έκανες;"

Νίκο:"Ότι και να πω τώρα, τα πράγματα δεν θα αλλάξουν" είπε και εγώ απλά προσπαθούσα να καταλάβω το θέμα για το οποίο σφάζονται.