🚩Completed Story
🚩Sequel of Love of need
🚩Don't copy my story
Μετά από πέντε χρόνια όλα και όλοι έχουν αλλάξει.
Ειδικά η Ειρήνη, η οποία παρ'όλο που έχει προχωρήσει στη ζωή της, σκέφτεται ακόμα εκείνον και εκείνη την ημέρα.
Τι γίνεται όταν μετά...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Πλευρά Άλεξ
Μπορεί να πέρασαν δυο ολόκληροι μήνες αλλά πιστέψτε με ήταν από τους καλύτερους. Σχεδόν κάθε μέρα είμαι στο σπίτι της Ειρήνης μαζί με τα παιδιά. Βέβαια καμιά φορά, με τα κολπα μου,καταφέρνω να κοιμάμαι εκεί που και που.
Τουλάχιστον τα παιδιά με έχουν συμπαθήσει. Ο Χριστόφορος με θεωρεί κολλητό του ενώ η μικρή με αγκαλιάζει συνεχώς. Δεν έχουμε αποφασίσει να μιλήσουμε στα παιδιά ακόμα αλλά αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Γι'αυτό και της μίλησα και της εξήγησα. Ένας βασικός λόγος είναι ότι ένα βράδυ είχα μια κουβέντα με τη μικρή Αλεξάνδρα.
Flashback
Καθόμουν αμεριμνος στον καναπέ και έβλεπα τηλεόραση. Εκείνη την ώρα ήρθε η μικρή χαρούμενη και κάθισε δίπλα μου.
Αλεξάνδρα: "Τι βλέπεις; " Με με ρώτησε με μια απαλή φωνή.
Αλεξ:"Μια ταινία. Εσύ δεν θα πας στο κρεβάτι σου; Έχεις αυριο σχολείο" της είπα και άνοιξα τα χέρια μου για να τη πάρω αγκαλιά.
Αλεξάνδρα: "Έχω αλλα δε με νοιάζει. Να σε ρωτήσω κατι;"
Αλεξ:"Για πες"
Αλεξάνδρα: "Γιατί με ονόμασαν Αλεξάνδρα;" είπε και έμεινα άναυδος για την ερώτηση αυτή.
Αλεξ:"Γιατί το λες αυτό;" τη ρώτησα
Αλεξάνδρα:"Επειδή οι γονείς της μαμάς και του μπαμπά δεν έχουν αυτό το όνομα "
Αλεξ:"Δεν ξέρω. Μάλλον η μαμά σε είχε τάξει σε κάποιον Άγιο. " είπα ενώ ήξερα τη πραγματικότητα.
Αλεξάνδρα:" Πάντως κρίμα που δεν είσαι ο μπαμπάς μου." είπε και στο άκουσμα αυτής της φρασης με εκανε να διστάσω για την απάντηση μου.
