🚩Completed Story
🚩Sequel of Love of need
🚩Don't copy my story
Μετά από πέντε χρόνια όλα και όλοι έχουν αλλάξει.
Ειδικά η Ειρήνη, η οποία παρ'όλο που έχει προχωρήσει στη ζωή της, σκέφτεται ακόμα εκείνον και εκείνη την ημέρα.
Τι γίνεται όταν μετά...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Πλευρά Ειρήνης
Μέσα στον ύπνο μου, κατάλαβα τον Άλεξ να σηκώνεται και να φεύγει ήσυχα από το δωμάτιο. Θεώρησα πως θα ήθελε ίσως να πάρει κάποιο τηλέφωνο και δεν ήθελε να με ξυπνήσει. Ένιωθα μια μεγάλη ζαλάδα και αμέσως το θεώρησα φυσιολογικό. Επέλεξα να κοιμηθώ και σκέφτηκα πως το πρωί θα αισθανόμουν καλύτερα.
Μετά απο κάποιες ώρες δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου και να αντιδράσω. Άκουγα πολύ καλά τη βαβούρα που είχε δημιουργηθεί και πιθανόν να διαδραματιζοταν πάνω από το κρεβάτι μου. Οι συνομιλίες των γιατρών και των νοσοκόμων αφορούσαν εμένα και το παιδί αλλά δεν μπορούσα να ακούσω ξεκάθαρα αφού μιλούσαν ψιθυριστά. Έτσι,τα παράτησα και αφέθηκα σε έναν ακόμη πιο βαθύ ύπνο.
Πλευρά Άλεξ
Περίμενα υπομονετικά εξω απο το δωμάτιο της για μια εξέλιξη. Δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται και αυτό ήταν ότι χειρότερο. Ό νους μου είχε υποθέσει τα χειρότερα σεναρια για την Ειρήνη και το παιδί. Πήρα αμέσως τηλέφωνο τον Λουκ και τη Γεωργία. Τους ενημέρωσα για την εξέλιξη των πραγμάτων και ο Λουκ ήταν καθ'οδόν.
Καθόμουν ήσυχος στην καρέκλα έξω απο το δωμάτιο της και περίμενα κάποιον να μου πει κάτι. Ξαφνικά η πόρτα του δωματίου άνοιξε και όλο αυτό το τσούρμο που είχε μπει ,έβγαινε. Σταμάτησα μια νοσοκόμα και την ρώτησα για την κατάσταση. Η μόνη απάντηση που πήρα ήταν ότι θα με ενημερώσει ο γιατρός όταν θα βγει. Πράγματι,ο γιατρός δεν είχε βγει.
Από μακριά αναγνώρισα τον Λουκ. Με ρώτησε για την κατάσταση και δήλωσα ανηξερος. Κάθισε δίπλα μου χωρίς να μιλάει. Εξάλλου ήθελα κάποιον να μην μου μιλάει στη παρούσα φάση. Ύστερα η πόρτα άνοιξε και ξεπρόβαλε ο γιατρός. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον πλησίασα και απαίτησα εξηγήσεις.
Άλεξ:"Γιατρέ πως ειναι;"
Γιατρός: "Ήταν τυχεροί και οι δύο. Χορηγήθηκε φάρμακο σε μεγαλύτερη ποσότητα και προκάλεσε υπνηλία αλλά και μείωση καρδιακών παλμών. Την επαναφεραμε και πλέον χαίρουν άκρας υγείας."
Δεν πιστεύω στα αυτιά μου.
Άλεξ:"Καταλαβαίνω και σας ευχαριστώ. Θέλω να υπογράψετε μεταφορά της γυναίκας μου στο σπίτι. Θα παρέχετε η ίδια φαρμακευτική περίθαλψη απλά θέλω να είμαι ήσυχος."είπα και αμέσως με σταμάτησε ο Λουκ.
Λουκ:"Κάτσε ρε Άλεξ ακόμα δεν συνήλθε η κοπέλα και εσύ θέλεις και μεταφορές."
Άλεξ:"Να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες. "είπα με σοβαρό ύφος προς τον γιατρό και εκείνος έγνεψε καταφατικά και έφυγε.
Χωρίς να το σκεφτώ,μπήκα στο δωμάτιο της και πλησίασα το κρεβάτι της. Τα μάτια της ήταν μισανοιχτα και μάλλον ήταν πολύ κουρασμένη.
Άλεξ:"Αγάπη μου. Ήρθα." της είπα και της έπιασα το χέρι.
Ειρήνη: "Άσε με να κοιμηθώ λίγο και μην φύγεις "είπε σιγανά. Κάθισα στη καρέκλα δίπλα της και την κοίταζα.
Άλεξ:"Πήγαινε Λουκ. Σε ευχαριστώ που ήρθες. "
Λουκ:"Τι ευχαριστείς καλέ. Απλώς να αλλάξουμε βάρδια και να έρθει η Γεωργία και εσύ να πας στα μικρά. Πρέπει να δουν ότι έχουν πατέρα."
Άλεξ:"Καλά λες."είπα και έφυγε με γρήγορα βήματα.
Έστρεψα τη προσοχή μου στο πρόσωπο της Ειρήνης. Πραγματικά σκέφτομαι πως οι ζωές μας έχουν έρθει πάνω κάτω. Πως ξεκίνησε όλο αυτό,είναι αξιοθαύμαστο . Ποιος να μου το έλεγε ότι θα ερωτευομουν την κοπέλα που με έκανε ρεζίλι και με έλουσε με ένα ποτήρι καφέ μπροστά σε 100 άτομα...
Μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω. Ίσως και να μην είχαν εξελιχθεί οι ζωές μας με αυτό τον τρόπο... Ίσως και να είχα κρατήσει μια επαφή με τους γονείς μου,βεβαια εγώ πήρα αυτή την απόφαση και θα την κρατήσω. Οι επιλογές γίνονται για κάποιο λόγο.
