Alive

💏Κεφάλαιο 5- Ώρα να ανοίξουμε τα χαρτιά μας

Quote of the day

Πλευρά Ειρήνης

Άνοιξα σιγά σιγά τα βλέφαρα μου, προσπαθώντας να συνέλθω από το σοκ που προηγήθηκε. Είδα τη Γεωργία να κάθεται σε μια καρέκλα και εγώ να βρίσκομαι στον καναπέ του γραφείου μου. Προσπάθησα να επεξεργαστώ αυτό που έγινε... Αλλά ακόμα να το πιστέψω.

Σηκώθηκα από το καναπέ και φόρεσα τις γόβες μου. Η Γεωργία τότε ξύπνησε και προσπάθησε να συνελθει και εκείνη.

Γεωργία: "Πώς αισθάνεσαι; Είσαι καλύτερα; " είπε με τρεμάμενη φωνή

Ειρήνη: "Καλύτερα είμαι. Είναι αλήθεια αυτό που συνέβη;" τη ρώτησα προβληματισμένη

Γεωργία: "Δυστυχώς. "

Ειρήνη: "Που είναι; Έχει να δώσει πολλές εξηγήσεις.." είπα ενώ παράλληλα ένιωθα το αίμα μου να βράζει

Γεωργία: "Είναι ακόμα στην αίθουσα. Περιμένουν να συνελθεις για να κανονίσουμε τη δουλειά. "

Ειρήνη: "Τέλεια. " είπα με αποφασιστικότητα

Με γρηγορο βηματισμό, έφτασα στην αίθουσα. Όταν μπήκα, διαπίστωσα πως ο Άλεξ με κοιτούσε για πολλά λεπτά χωρίς να πει κάτι. Κάθισα στην καρεκλα απέναντί του και δίπλα μου η Γεωργία. Απέναντι από εκείνη βρισκόταν ο Σαμ.

Ο Αλεξ μιλούσε σαν να μην ειχε γίνει τίποτα. Άν και θυμάμαι καλα πως ποτέ δεν έμπλεκε τα προσωπικά με τα επαγγελματικά. Ήταν αυστηρός σε αυτό το θέμα. Ο Σαμ κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, συμπλήρωνε τον Άλεξ οταν κομπιαζε. Δηλαδή όταν με κοιτούσε...

Εγώ προσπαθησα να το διαχειριστώ αυτό. Κάτω από το τραπέζι η Γεωργία μού κρατούσε το χέρι και μου έδινε κουράγιο. Ειχε στείλει μήνυμα στον Λουκ να έρθει, μέσω της γραμματέας.