Alive

💏Κεφάλαιο 13- Κατά πατέρα, κατά γιός

Quote of the day

Πλευρά Ειρήνης

Αφού βγήκα από το αυτοκίνητο του Άλεξ, κατευθύνθηκα προς το προαύλιο του σχολείου. Από το πουθενά ξεπρόβαλε ο μικρός σκανταλιάρης ή αλλιώς Χριστόφορος.

Χριστόφορος:"Μαμα. Τι κάνεις εδώ;" με ρώτησε με δυσπιστία, αν και ήξερε για ποιο λόγο βρισκόμουν εδώ.

Ειρήνη:"Έμαθα ότι ήσουν άτακτο παιδί. Η δασκάλα σου μού τηλεφώνησε. Θα μου πεις εσύ τι έγινε ή θα πρέπει να μάθω από τη δασκάλα σου;" τον ρώτησα με σηκωμμένο φρύδι και παρατήρησα τον μικρό καλά.

Χριστόφορος:"Εγω αυτό που θα πω είναι να μην την πιστέψεις. Λέει ψέμματα."

Ειρήνη:"Καλά. Πάμε μέσα τώρα." είπα και τον έπιασα από το χέρι. Αμέσως γύρισα το βλέμμα μου προς το αυτοκίνητο του Άλεξ και παρατήρησα πως ο Άλεξ μάς κοιτούσε επίμονα. Μάλλον προσπαθούσε να καταλάβει τι συζητούσαμε με τόση προσήλωση, αλλά αμφιβάλλω αν κατάλαβε.

Όταν φτάσαμε μπροστά από το γραφείο της διευθύντριας, ο Χριστόφορος φαινόταν αρκετά νευρικός. Μαντέψτε σε ποιον έμοιασε και σε αυτό... Τον κοίταξα στα μάτια και, ειλικρινά, είναι ίδια με του Άλεξ. Όχι ότι στα υπόλοιπα δεν μοιάζει με τον Άλεξ... αλλά ας μην το θίξουμε ακόμα αυτό το θέμα... Χτύπησα τη πόρτα και από μέσα ακούστηκε ' Περάστε'. Ο μικρός κρύφτηκε πίσω από το πόδι μου ενώ εγώ άνοιξα σιγά- σιγά τη πόρτα.

Μπήκα μέσα και αντίκρισα μια εμφανίσιμη γυναίκα και αρκετά γοητευτική, γύρω στα 50. Το ύφος της ήταν αρκετά επιβλητικό και άκρως επαγγελματικό, γεγονός που έκανε τον Χριστόφορο να θέλει να φύγει τρέχοντας. Εγώ πάντως τού έδωσα την ευκαιρία να μου μιλήσει. Μάλλον δεν είχε συναντήσει πότε την διευθύντρια.

Ειρήνη:"Καλημέρα σας." είπα και τέντωσα το χέρι μου για τη συνηθισμένη χειραψία.