🚩Completed Story
🚩Sequel of Love of need
🚩Don't copy my story
Μετά από πέντε χρόνια όλα και όλοι έχουν αλλάξει.
Ειδικά η Ειρήνη, η οποία παρ'όλο που έχει προχωρήσει στη ζωή της, σκέφτεται ακόμα εκείνον και εκείνη την ημέρα.
Τι γίνεται όταν μετά...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Πλευρά Ειρήνης
Καθώς κοιμόμουν πάνω στον Άλεξ, εντελώς γυμνοί, ακούμε να χτυπάει συνεχώς το κουδούνι της εξώπορτας. Ο Άλεξ ξύπνησε και αμέσως γύρισε να με κοιτάξει. Ορκίζομαι πως δεν έχω ξαναδεί τόσο όμορφα μάτια.
Ειρήνη:"Περιμένεις κανένας τέτοια ώρα;" τον ρώτησα ενώ κάλυψα τη γύμνια μου με το σεντόνι και ο Άλεξ ντυνόταν όσο πιο βιαστικά μπορούσε.
Άλεξ:"Ναι. Περιμένω τον παπά να έρθει να μας παντρέψει." είπε και εισέπραξε μια γκριμάστα από μέρους μου.
Ειρήνη:"Λες και άλλα τέτοια αστεία; Ή να γελάσω τώρα;"
Άλεξ:"Τς τς τς η κοπελιά μου δαγκώνει" είπε και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί. Εν τω μεταξύ, αυτός που χτύπαγε το κουδούνι δεν είχε σταματήσει και ο Άλεξ εκνευριζόταν περισσότερο, με εκείνον να βρίζει.
Εγώ έβαλα βιαστικά τις πιτζάμες μου και έπειτα έφυγα γρήγορα για το δωμάτιο των παιδιών. Ήθελα να δω αν είχαν ξυπνήσει από αυτή τη φασαρία και ευτυχώς δεν είχαν καταλάβει τι γινόταν γύρω τους. Κατέβηκα τη σκάλα γρήγορα και προσεκτικά, και το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να στενοχωρηθώ.
Η Γεωργία με μια βαλίτσα στο χέρι και το πρόσωπό της να είναι κατακόκκινο, πιθανόν από το κλάμα.
Ειρήνη:"Τι έγινε; Γεωργία;" τη ρώτησα ξαφνιασμένη. Εκείνη δεν απάντησε τίποτα. Το μόνο που έκανε ήταν να αφήσει τη βαλίτσα της στην εξώπορτα και να μπει μέσα. Έτρεξε στην αγκαλιά μου και με κράτησε σφιχτά. Δεν ήθελε να με αφήσει αλλά ούτε και εγώ επιδίωξα κάτι τέτοιο.
Φαινόταν ότι δεν ήθελε να μιλήσει. Το σεβόμουν απόλυτα. Πίσω απο τη πλάτη της Γεωργίας, μου έκανε νόημα ο Άλεξ να την αφήσω να κοιμηθεί και να μην μας μιλήσει για να μη ταραχτεί περισσότερο. Εγώ ένευσα καταφατικά και την οδήγησα στο δωμάτιο των ξένων. Ο Άλεξ βρισκόταν λίγα βήματα πιο πίσω από εμάς ενώ εγώ κρατούσα από τους ώμους τη Γεωργία για να μην καταρρεύσει.
