Alive

💏Κεφάλαιο 6- Μεταμεσονύχτια μηνύματα

Quote of the day

Πλευρά Γεωργίας

Μόλις γύρισα από τη δουλειά, πήρα τηλέφωνο τον Λουκ. Ήταν αρκετά σοκαρισμένος όταν του είπα τις εξελίξεις. Ύστερα από δύο χτύπους, απάντησε.

Λουκ:"Έλα μωρό"

Γεωργία:"Να σου πω. Εγώ φεύγω από την εταιρία και πάω σπίτι. Θα έρθεις ή θα αργήσεις;" είπα καθώς κατευθυνόμουν προς το αυτοκίνητο και έψαχνα τα κλειδιά στην τσάντα μου.

Λουκ:"Πέρνα από το γραφείο μου να μου πεις και φεύγουμε μαζί. Ή μάλλον να πάμε μετά να φάμε σε κάποιο εστιατόριο εκτός και αν πρόλαβες να μαγειρέψεις."

Γεωργία:"Όχι δεν πρόλαβα. Είχα να συνεφέρω και την Ειρήνη. Της ήρθε βουνό όλο αυτό. Άκουσε και τη συνομιλία μας το πρωί... μόνο που δεν πέθανε στα χέρια μου." είπα και αμέσως άκουσα να γελάει ο Λουκ από την άλλη γραμμή.
"Μην γελάς" συνέχισα "Δεν είναι αστείο. Αν το πάθαινα εγώ, να σε έβλεπα τι θα έκανες."

Λουκ:"Θα σου έδινα το φιλί της ζωής" είπε σαρκαστικά

Γεωργία:"Άρχισες πάλι τα δικά σου;"

Λουκ:"Μα δεν φταίω εγώ"

Γεωργία:"Έλα ντε. Έτσι σε παρέλαβα." είπα και το έκλεισα.

Αφού έφτασα στο γραφείο του, είδα ότι είχε φύγει η γραμματέας του. Δεν την χωνεύω καθόλου. Μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω τη πόρτα, και είδα έναν Λουκ σκυμμένο πάνω από μια στίβα με χαρτιά. Ο χαρακτηριστικός ήχος που έκαναν τα τακούνια μου, του απόσπασαν την προσοχή.

Λουκ:"Βρε βρε. Καλως το μωρό"

Γεωργία:"Δεν θα μεγαλώσεις ποτέ, έτσι;" είπα και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά από το στήθος μου.