Alive

💏Κεφάλαιο 30-Όλο εκπλήξεις είναι η μέρα

Quote of the day

Πλευρά Ειρήνης

Μετά απο αυτή τη μικρή σύσκεψη με τα παιδιά, καταλήξαμε πως ήρθε η ώρα να γίνουν περιοριστικά μέτρα κατά του Στέφανου αφού η εταιρία του μπλέχτηκε στις αγοραπωλησίες μας και παρουσίασαν 'εμάς' ως κλέφτες.

Κατεβήκαμε στο ισόγειο με τον Άλεξ και έπειτα στο υπόγειο για να πάρουμε το αυτοκίνητο. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ,ο Άλεξ δεν μιλούσε. Φαινόταν αρκετά σκεπτικός και είχε χαθεί για τα καλά στις σκέψεις του.

Ειρήνη: "Τι σκέφτεσαι;" τον ρώτησα με ενδιαφέρον.

Άλεξ:"Ποια στρινγκ θα φορεθούν φέτος"μου είπε σαρκαστικά χαμογελώντας.

Ειρήνη: "Κρυάδες" είπα και του έκανα έναν μορφασμό. "Αλλά για πες τώρα.."επέμεινα.

Άλεξ:"Δεν ξέρω. Μέχρι να βγει η δικάσιμος και έπειτα να κάνουμε αγωγή,δεν θα ξέρουμε που είμαστε "

Ειρήνη: "Γιατί το λες αυτό; Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος ;"

Άλεξ:"Είμαι. Πρόκειται για ένα μεγάλο σαμποτάζ το οποίο δεν αφορά μια εταιρία ,αλλά δύο. "

Ειρήνη: "Το θέμα θα το αναλάβουν οι δικηγόροι. Τώρα όλα έχουν δρομολογηθεί. Ο Λουκ βρήκε έμπιστα άτομα και μάς βοήθησαν να επιβεβαιώσουμε ότι ο Στέφανος είναι πίσω από όλα αυτά."

Άλεξ:"Κάτι δεν μου κολλάει πάντως .."

Ειρήνη: "Σαν τι;"

Άλεξ: "Αποκλείεται να μην είναι μπλεγμένος και ο Νίκος σε αυτό."

Ειρήνη: "Δεν το ξέρεις αυτό."

Άλεξ:"Και αυτό σκοπεύω να κάνω. Θα διπλασιαστεί η φρουρά στο σπίτι και από εδώ και πέρα θα κυκλοφορείτε με συνοδεία. Δεν ακούω κουβέντα " είπε επιτακτικά.

Ειρήνη: "Καλά θα δούμε "

Ύστερα από λίγη ώρα φτάσαμε στην εξώπορτα του σπιτιού και περιμέναμε να ανοίξει η μεγάλη σιδερένια πόρτα. Τα παιδιά έπαιζαν στον κήπο μαζί με την Ολυμπία ενώ παρατήρησα και μια γνωστή αντρική φιγούρα.

Άλεξ:"Ό Αχιλλέας είναι." είπε λες και είχε διαβάσει τη σκέψη μου.

Ειρήνη: "Πώς και ήρθε; Νόμιζα ότι.."ξεκίνησα να εξιστορώ τα γεγονότα όταν με διέκοψε.

Άλεξ:"Ανήψια του είναι. Μπορεί να έχει αναθεωρήσει για κάποιες πράξεις των γονιών μας αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι έχει το δικαίωμα αυτό."

Άνοιξα δειλά τη πόρτα του αυτοκινήτου και βγήκα. Περπατούσα με δυσκολία καθώς ένιωθα εξουθενωμένη. Όσο περπατούσα, τόσο πιο αδύνατα ένιωθα τα πόδια μου.

Ξαφνικά, το μοναδικό που θυμάμαι ειναι να βρίσκομαι στο πάτωμα και γύρω μου όλοι να φωνάζουν το όνομά μου.

Πλευρά Άλεξ

Όσο περπατούσα προς το σπίτι είχα ένα κακό προαίσθημα. Ένιωθα την Ειρήνη δίπλα μου αλλά όλα άλλαξαν όταν λιποθύμησε.

Ήμουν κοντά της και προσπάθησα να την συνεφέρω χωρις κανένα αποτέλεσμα. Τα παιδιά τα κράτησε η οικιακή βοηθός με την Ολυμπία και οι υπόλοιποι πήγαμε στο νοσοκομείο. Έτρεχα σαν τρελός στο δρόμο.

Ο Λουκ προσπαθούσε να με ηρεμήσει αλλά το μόνον που κατάφερνε ήταν το αντίθετο. Η Γεωργία βρισκόταν στο πίσω κάθισμα με την Ειρήνη και προσπαθούσε να την συνεφέρει,δίχως αποτέλεσμα.

Μετά από μερικά λεπτά,φτάσαμε στο νοσοκομείο και οι νοσηλευτές που εφημερούσαν έτρεξαν να μεταφέρουν την Ειρήνη στα επείγοντα.

Λουκ:"Μην ανησυχείς. Όλα καλά θα πάνε. Είναι δυνατή. " είπε και μου έπιασε τον ώμο ως ένδειξη συμπαράστασης.

Συνεχώς έμπαιναν νοσηλευτές και γιατροί αλλά κανένας δεν μας έδινε μια εικόνα των πραγμάτων. Ο νους μου είχε πάει στα χειρότερα. Η Γεωργία είχε στήσει καρτέρι έξω από το δωμάτιο της ενώ εγώ βρισκόμουν στις καρέκλες σχετικά μακριά απο το δωμάτιο.

Ξαφνικά βγήκε ένας γιατρός και συνομιλούσε με τη Γεωργία . Τον βλέπω και σπεύδω κοντά όπως και ο Λουκ με τους καφέδες.

Άλεξ:"Τι έγινε; Πώς είναι;" ρώτησα αγχωμένος τον γιατρό .

Γιατρός: "Θα ήθελα να μιλήσω με τον πατέρα."

Αμέσως σκέφτηκα τον μπαμπά της όπως και οι υπόλοιποι.

Γεωργία: "Εμ ο πατέρας της δεν είναι εδώ. "

Γιατρός: "Συγγνώμη αλλά δεν θέλω να μιλήσω με τον πατέρα της οικογένειας αλλά με του παιδιού."

Το σοκ ήταν τεράστιο. Ο Λουκ και η Γεωργία είχαν μείνει άφωνοι. Εγώ το μόνο που θυμάμαι καλά είναι να σωριάζομαι κάτω μπροστά από το δωμάτιο της.

Χελλου
Τι κανετε;
Κεφάλαιο σήμερα και συγγνώμη για την μεγάλη καθυστέρηση .
Φιλάκια πολλά