Samotnik

Rozdział #22

Kiedy film się w końcu skończył to wszystkie trzy poszłyśmy do kuchni. Dziewczyny oczywiście dopadły się do lodówki. Kler dorwała jakiś jogurt, a Emily nie mam pojęcia ponieważ pochłonęła to tak szybko że nie zdążyłam spojrzeć. Oczywiście Kler musiała się ujebać no bo jak inaczej. Gdyby ona się nie pobrudziła to nie byłaby sobą.

I tak się wydurniałyśmy w kuchni, aż mi udało się usłyszeć czyjąś rozmowę. Podeszłam bliżej okna bo to właśnie zza niego dobiegały te głosy. Jeden z nich rozpoznałam od razu, był to Alex. Drugi natomiast to musiał być któryś z braci, Conor lub Chris. Wsłuchałam się bardziej, dzięki czemu udało mi się stwierdzić że rozmówcą mojego mate był Chris.

- Kasja nie ma się o niczym dowiedzieć jasne? - rzucił ostro Alex

- To chyba oczywiste że nic nie powiem - bronił się Chris

- Mam nadzieję, bo wiesz co cię spotka jak jej powiesz prawda?

- Wiem. I dlatego będę milczał jak grób

Wow, wow, wow. Po pierwsze: Od kiedy Alex grozi chłopakom z watahy? I po drugie: O czym ja nie mam kurwa wiedzieć? Nie powiem że to nieważne, bo to jest zajebiście ważne.

Muszę się koniecznie dowiedzieć co też ten mój idiota znowu przede mną ukrywa. Mam nadzieję że to nie doprowadzi do kolejnej kłótni...

Odskoczyłam od okna gdy spostrzegłam że w jego stronę spojrzał się Chris, ale pomimo tego udało mi się coś usłyszeć.

- Co jest? - zapytał Alex

- Nic - odpowiedział mu Chris

Uff... Udało mi się w porę spiepszyć. Zapewne gdyby mnie widzieli to Alex, by mnie potem zrugał za podsłuchiwanie. Dzięki bogu wiem kiedy zwiać. A no i oczywiście wylądowałam na kolanach co zwróciło uwagę dziewczyn. Wywnioskowuję to po tym że obie się na mnie spojrzały jak na idiotkę. Aby chociaż trochę to załagodzić zaczęłam udawać, że czegoś szukam, na co obie wzruszyły ramionami i wróciły do ataku na lodówkę.

No i po raz kolejny moja głupota mnie uratowała, no tak prawie. Na szczęście zmyłam się za nim Chris mnie zobaczył. A przynajmniej tak myślę.