Geçmişten gelen ve geleceğe açılan koca bir yara... Masum olan bir kızla masum olmayan bir başlangıç... Bu hikayedeki tek suçsuz olan AŞK'tı ve tüm günah tutkudaydı. Tutkunun sürüklediği bir mecburiyet, küçücük bir varlığın başlattığı bir evlilik...
Pars'ın odunluğun ve romatizmin dibine vurduğu bir bölüm sizlerle :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“DAMAT!”
“Has siktir!” Burak arkasına bakamıyordu, “Bade ne olur babam değil de. O sesi duymadığımızı söyle! Bu kadar bahtsız olamam ben ya.”
Bade ise gözlerini yummuştu, “Valla babam Burak. Çekil üstümden de uzaklaş bari.”
“Görmezden gelip, kaçsak ya?”
“Saçmalama!” dedi adamı üstünden iterek.
“O zaman şimdiden özür dilerim hayatım,” diye yalancı bir gülümseme yollayarak kayınbabasına döndü. “Babacığım?”
“Damat! Ne arıyorsun sen kızımın dudaklarında?”
“Belamı.”
“Buldun mu bari?”
“Valla tam bakıyordum, o buldu beni.” Burak karısına eğildi “Neyseki damat olarak benimsemiş beni,” diye fısıldadı.
“Ecrin bak diyorum edepsiz bu damat!”
“Valla Cem kusura bakma da, adam karısını öpüyordu, sen daldın.”
“Yemin ediyorum senin kadar koca düşmanı damat yanlısı bir kadın görmedim. Çınar’a da yap bunu da, onu da öyle çıkar tepemize.”
Burak parmağını uzatarak araya girdi, “Yalnız lafınızı nutella ile bölüyorum da ben değil, kızınız beni öpüyordu. Yani birden yanaklarımı tutup öpmeye başlayınca, bende karşılığını verdim tabi ayıp olmasın diye-” demişti ki Bade’den dirseği yedi.
“Burak Şimşek! Sen öldün!”
“Başta özür dilemiştim.”
“Bak gördün mü Ecrin, kızımızı da kendine benzetmiş bu edepsiz damat. Hep senden ötürü!”
“Ne ya, seviyorum ben damatlarımı,” dedi Burak’a sevgiyle bakarak.
Burak da ona gülümsedi. “Her şey karşılıklı anneciğim.”
Cem iğrenerek baktı, “Duydun mu benden nefret ediyor?”
“Öyle bir şey demedi Cem.”
“Karşılıklı dedi. Ben ondan nefret ettiğime göre, o da benden ediyor.”
“Duydun mu Bademim, baban benden nefret ediyor?”
“Ne büyük sürpriz oldu sana da. Oysa biz seni çok sevdiğini düşünüyorduk.”
“Doldurma lan kızımı bana!”
Ecrin hemen araya girdi, yoksa akşama kadar sürerdi bu çatışma, “Neyse, hadi hayatım, bebeği görelim.” Adamı kolundan tutarak kendine çekti ve damadına baktı. “Siz gelmiyor musunuz?”
“Biz şimdi yukarıdaydık. Bade biraz yoruldu da eve gidelim dinlensin.”
Cem adama kaşlarını çattı. “Çok dinlendi, eve gidip yorulsun demiyor da...”
“Cem!”
“Baba!”
“Yemin ederim müneccim gibi adamsınız, geleceği görüyorsunuz.”
“Burak!” dedi bu sefer Bade.
“Ama bu sefer bozmadım onu, destekledim.”
Cem sinirden delirecekti, “Ben yukarı çıkıyorum Ecrin! Tansiyonuma da baksınlar tansiyonuma! Kalp başladı bende valla ölüp gideceğim bu densizler yüzünden. Kalbime de baktıralım!”
“Tamam hayatım. Sinir sistemini de kontrol ettiririz.”
“Sakinleştiricilerle uyuttur istersen Ecrin! Sen de damatlarınla mutlu mesut yaşarsın!” diye bağırıp yanlarından ayrıldı.
