Geçmişten gelen ve geleceğe açılan koca bir yara... Masum olan bir kızla masum olmayan bir başlangıç... Bu hikayedeki tek suçsuz olan AŞK'tı ve tüm günah tutkudaydı. Tutkunun sürüklediği bir mecburiyet, küçücük bir varlığın başlattığı bir evlilik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Salonda herkes oturmuş Cem'in kahve içişini bekliyordu. Ağzını şaplatarak, rahat bir şekilde kahvesini içiyor, arada da salondakilere bakıyordu.
Tamer dayanamadı ve derin nefes alarak, "Cem, senden bir cevap bekliyorum," dedi.
Cem Pars'a baktı. "Oğlumuz ne işle meşgul?"
"Ebeni bece-tövbe ya Rabbim. Benim şirketim onun. Şirketin Yönetim kurulu başkanı."
"Hım, kızımızı geçindirebilir yani."
"Sülaleni de geçindirir Cem."
"Şimdi sen buraya kız istemeye mi geldin, bana sövmeye mi? Anlamadım da ben. Kız evi burası. Gerekirse on kere geleceksiniz."
Pars içtiği kahveyi püskürttü, "Çüş!"
Cem ayıplar gibi baktı adama. Duygu ise gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıyordu.
"Yalnız senin oğlan da bir kahve içmeyi beceremiyor. Ayrıca edepsiz az buçuk."
"Başka şeyleri iyi beceririm Cem abi, merak etme sen."
Tamer duyduğu şeyle öksürmeye başladı, Çağla da bir yandan yüzünü yelliyor bir yandan da yanında oturan kızına "Ay bu çocuk kime çekti böyle?" diye homurdanıyordu.
"Kocana olabilir mi anneciğim?" dedi Peri kimseye çaktırmadan etrafa gülümseyerek.
Duygu ise adama dirsek atıyordu, "Ya Pars ne saçmalıyorsun Allah aşkına?"
"Ya bak ne diyor bana?"
"Cem tamam uzatma artık, cevap vermeni bekliyorum."
"Düşünüyorum ya. Bu kızımı alırken düşünme şansım yoktu," dedi Burak'ı göstererek. "Şimdi o şansı sonuna kadar kullanacağım."
"Bana neden patladı o kabak acaba?"
"Bilemem artık. Bu arada evin var mı delikanlı?"
"Var Cem abi var. Evim de var yatak odam da. Bir sabrım yok. Ver artık ya!" diye bağırdı Pars.
Cem kaşlarını kaldırdı ve Ecrin'e döndü. "Yalnız bu bizim damattan da arsız ha, en azından o kızı alana kadar sesini böyle yükseltmedi."
Burak başını eğip adama baktı, "Babacım, siz beni mi övdünüz?"
"Yok övmedim. Sen de arsızsın da bu senden arsız dedim."
"Hı, pardon bir an yanlış anladım," deyip, tekrar yerine doğruldu. "Ben yükselen şeylerim başkaydı, sesime gerek kalmadı."
