Forgettable Ba Ang Love?

FBAL 2

Laila's POV

Habang bumabiyahe papuntang airport na di ko na sasabihin kung saan kase di ako endorser basta maganda siya, siyempre kumakanta kami ni Maricx ng mga kanta ng Bangtan. Dito kami nagkakasundo. Siyempre duet duet kahit kunat na ang showy na noo ni manong driver dahil panot dahil sa ingay namin sa van. Siyempre kami ng kasama ko patay malisya. Alangan naman kasi kami Ang magkunat ng noo dahil traffic. Bahala siya. Ginusto niya magdrive eh.

Kumanta kami ng kumanta ng malakas, minsan naging sintunado, bumulong, sumigaw, umire, charot.

Hanggang sa.....

MAPAGOD NA KAMI.

Going to South Korea is a big dream for me. Kasi as a fangirl, pinangarap ko rin na makita yun. Kung gaano ba kasikat doon ang mga iniidolo ko, makapunta sa mga fansigning events at makita sila ng personal. Nagkwentuhan nalang kami ni Maricx buong oras. Nagtawanan, nagkasiyahan, naglandian. Sa tawa nga hinahambalos na namin yung ulo ng isa't isa eh. Biglang napasok sa usapan yung....

"Kelan kaya ako magkaka lovelife Maricx?" tanong ko na halos ikabuga ng laway niya sakin. Wala naman siyang iniinom o kinakain para ibuga sakin eh. Tsaka baka patalsikin ko siya sa kotse pag ginawa niya yun.

"Ikaw na ang nagsabi kanina na pag aaral ang goal sa Korea. PAG AARAL! Tapos tatanungin mo ko tungkol dyan? Seriously??" Sambit niya at sinuri ang mukha ko na tila microscope. Nagbabakasakali yatang makakita ng bacteria.

"Ano ka ba? Kase yung sayo imposible! Like you know? Lamang ang glutathione ni Jimin sa gamit mong kojic." Sambit ko paghampas ko ng binti niya. "Siyempre Maricx ikaw may experience ka nang magkaboyfriend. Oo hottie ako. Diyosa ulo hanggang paa. Maraming nagkakagusto sa unique kong fes pero di ko maintindihan bakit sa dinamirami ng nagkagusto sakin wala akong matipohan?" Tanong ko sa kanya.

"Ayos na eh. Kaso grabe kataas yung tingin mo sa sarili mo. Hyperbole." Sambit niya saka ko siya binatukan. "Aray!"

"Seryoso kasi ako!" Sigaw ko saka siya umayos. Kailangan pa talagang masigawan eh.

"Hindi pa kasi time. Ewan ko. Maghintay ka nalang. May hobi sunshine ka pa naman eh.  Pagtiyagaan mo muna. Darating din yun. Enjoy your life being single and free. Wag mong hilingin agad. Baka pagsisihan mo. Hindi mo kailangang i- force ang sarili mo na magmahal."

May point siya. Pero di ba siyempre maiingit ka na yung best friend mo naka feel man lang ng lovelife? Siyempre gusto ko rin malaman anong feeling. NBSB kase ako. Meaning to say, ni isang experience wala pa.

Di na ko nagsalita at baka magkaroon ng debate mga katoto. Charot lang. Nasa airport na kasi kami. So ayun. Here we are. Lumabas na kami ni Maricx para ayusin yung mga gamit naming dala.

Papasok na kami ni Maricx ng airport ng may nakabangga kaming lalaki. Nakashades siya na kulay itim, cap na itim din at leather jacket na siyempre, itim. Ano to kakatapos lang ba ng libing?

"Cr*p! Why don't you look at the way you're walking at?" Wow. Nosebleed.

"I'm sorry. I'm sorry Sir." Yun lang alam ko eh.

"Just tell me if you're blind! I'll buy you eyeglasses!"

Wow. Grabe. Wow. Bulag bibilhan niya ng salamin bobo ba siya?

"Excuse me, sir. I'm sorry. I already apologized. But judging my sparkling eyes really pissed me off eh!" Sigaw ko saka nagtinginan lahat ng tao samin habang pinipigilan ako ni Maricx na sugurin siya. Ayan. Super sayan na ko. Nanggigigil ako langya.

"You can be a tourist here in the Philippines." Sambit ni Maricx habang nakapamewang. "I'm not like this when I treat my visitors. But if you visit here just to show that trait of yours, better go back to the place where you belong." Taray. Galing ni Maricx. Bestfriend ko yan!

"Yah! For your information, this country is ugly and I just waste time to visit here so I'll go back to my place. I don't care about your country!"

Flight to Korea, please proceed.

"Pasalamat ka flight na namin. I'll kill you if I see you again so better be careful." Sabay walk out namin ni Maricx.

Walangya kasi. Napasabak kami sa lesson ng English nung mga oras na yun. Wala pa nga kami sa Korea. Hindi pa kami prepared. Abnormal ba yun? Salamin? Bulag?  Pasalamat siya kelangan ko na maglakad sa red carpet papuntang eroplano. Di ko siya patatawarin noh! Sa ganda kong to? Sa kislap ng mata ko tatawagin niya akong bulag?! Who's that pokemon?

Sumakay na kami ni Maricx sa airplane na manghang mangha pa rin kami sa laki. Umupo na kami.

Kinuha ko na yung headphone ko and play bangtan. Pero sabi not allowed daw. Ayun. Higa na nga lang. Buti nalang OPM tugtog. Medyo type ko naman yon kase bagay sa mala anghel kong boses.

Ansaya sa airplane. Tahimik. Walang maingay. Mabango *sniff sniff*-

"*fart....*" Hala ka.

"Ikaw ba yon?" Tanong ni Maricx at halos yung mga katapat naming nakatingin samin.

"Hoy! Hindi ah!" Deny ko nalang. "Wait nga ambaho CR lang ako" sabi ko sabay takbo.

Naririnig ko silang nagre-react dahil ambaho raw. Hoy walang utot na mabango! Buti sana pabango tsaka downy sawsawan mo pag kakain eh. Masyado kayo.

"Miss look out!" Sigaw ng lalaki nang malapit na ko sa CR.

0_____0!

*Blag*

"Aray ko pwet ko jusko!" Ngawa ko pag untog ng pwet ko sa hawakan ng upuan at bagsak sa lapag. Ansakit.

"Mianhe. Mianhe. Are you okay, Miss?"

"IKAW?!/YOU?!" Sabay naming sigaw.

Note: Di ba sabi ko Wednesday? Wednesday?! Pero dahil mahal ko Ang nagbabasa at chapter 2 lang naman pagbigyan na. Thursday na talaga yung 3. Pramis. Support the story!