Forgettable Ba Ang Love?

FBAL 5

Maaga akong nagising. Naglaga ako ng itlog. Wala pa akong alam na lutuin dito sa Seoul. Kumuha ako ng ramen tapos niluto ko. Pagkatapos kong magluto ginising ko na si Maricx.

"Maricx! Maricx! Kim Maricar Avelon! Gumising kana kakain na."

"Hmmmm. Susunod na ko." Sabay punas niya ng laway niya tapos punta sa CR. Si Maricx, di yan mantika matulog. Pag ginising mo siya, gigising siya agad.

"At ano naman ang niluto ng bestfriend ko?" Tinignan niya yung nasa mangkok habang kumuha ako ng chopstick ko.

"Ramen. Itlog. Kumain kana. Wag ka maarte. Di ko pa alam yung mga lutuin dito. Tsaka-" pagtingin ko sa mangkok nasa kalahati na yung ramen. Yung itlog tortured na.

"Dami mong satsat. Kailan pa ko nag-inarte sa pagkain?"

"Waah. Kim Maricar Avelon. Sabihin mo nga sakin. San napupunta yung lahat ng kinakain mo at di ka naman tumataba?" Tanong ko sa kanya.

"Sa tiyan." Pfft. Sabi ko nga. Sa tiyan. Bobo ko naman at hindi ko alam.

"Grabe naman yung gamit ko dito sa bahay, puro pink. Sayo naman, blue. Parang bigla akong nalula."

"Alam mo, magpasalamat ka nalang sa papa mo. Dahil kahit may iba na siyang pamilya, nag abala pa siyang pag aralin ka. Patirahin ka sa isang lugar na katulad nito. I think he deserve a sorry from you because of what you did last night."

"Hiniling ko ba yun? Tsaka kelan ka pa naging madrama? Alam mo, kahit anong gawin niya, di parin mawawala galit ko sa kanya. Know why? Kase even though he bring me here he still choose his mistress. Iniwan niya kami ni mama. Tsaka hindi niya ako mabibili gamit ng mga luho niya. Tapos." Sambit ko sabay kain. "Kumain ka na nga lang."

"Done." Woah. Tapos na siya agad? Ilamg minuto na ba akong nagsasalita?

"May ahas ba jan sa tiyan mo? Woah seriously."

"Bilisan mo na kumain. Aayusin ko na yung gamit ko ah."

"Sige sige." Sabi ko sabay kain ng ramen. Binuksan na niya yung maleta at inayos yung mga damit niya. Pagkabukas niya ng cabinet niya pareho kaming nagulat. May mga magagandang dress kasi sa loob. Kumpleto ang accesories, suklay, salamin, lotion at marami pang iba.

"Laila bilib ako sa papa mo. May nakatira pa ba dito maliban satin?" Tanong niya na halos kita parin na gulat na gulat siya.

"Wala na. Pero Maricx, tingin ko sayo yan lahat." Sambit ko habang lumalapit sa kanya.

"Seriously. Ang ganda! Marunong mamili ang papa mo ng damit. At sa tingin ko mga mamahalin pa tong mga to. Bakit di mo tignan yung cabinet mo, Laila?"

Pumunta ako ng cabinet ko at dahan dahan kong binuksan. Okay, spell shocked.

"Woah. Astig." Kumpleto rin kasi yung laman ng cabinet ko. Pati mga sapatos parang alam ni papa yung taste ko. Sakto sa paa ko lahat ng sapatos dito. Puro high heels at hindi stiletto lahat. Karamihan makapal ang wedge. "Wait, may sulat."

"I bought you heels with platform edge. Your mom told me you easily fall and get ankle sprain if I bought you stiletto. There's a cabinet under your beds. Wanna check it?"

"Cabinet? Sa ilalim ng kama?" Tanong ni Maricx at agad kami pumunta sa kama namin at tinignan yung sinasabi ni papa.

Pareho kaming napanganga. Magagandang sneakers yung nasa loob. Hindi pink lahat. Pero ang ganda. May sulat ulit.

"I know you're not that girly. There's a rubber shoes here and not all of it were pink. There's also tablets and laptops on the computer cabinets."

"Maricx?"

"Tingin ko parang tumama ako sa lotto." Sabi niya. Tumayo ako ng dahan dahan at binigay sa kanya yung sulat habang pumupunta sa cabinet na nasa ilalim ng computer. Biglang tumulo yung luha ko nang makita ko yung nasa loob. Grabeng biyaya to. Napatakip ako ng bibig.

"Bakit ka umiiyak diyan? Uyy! Lai!" Dahan dahan siya tumingin sa cabinet. "Oh. My. Gosh. Laila sobra sobra na to." May nakita siyang sulat at binasa niya.

"There's all you needed, gadgets, clothes, uniforms, everything. I hope both of you like it.

-Dad."

"Nagbibiro ba siya? I don't like it. I love it! My God!" Sabi ni Maricar. "Once in a lifetime lang ang ganito and I never expect na mangyayari to in my whole life."

"T___T"

"Tumahan ka na jan. Okay lang yan. Wag ka nang umiyak." Sabi niya habang hinihimas yung likod ko.

Agad kong kinuha yung cellphone ko at tinawagan si papa.

*phone ringing*

"Hello? Is there any problem Laila?"

"Papa! You don't need to buy us all these."

"It's all you need. I thought you would like it. I'm sorry." Rinig na rinig ko yung lungkot ng boses niya.

"Papa."

"Laila?"

"Thank you."

*phone hang up*

Nakatingin si Maricx sakin na hindi ko maintindihan kung naaawa ba o nagulat sa ginawa ko. Bigla niya kong niyakap habang umiiyak sa kanya.

"Di ko sinasadya! Kainis di naman niya kailangan gawin to! Kaya naman namin mabuhay ni mama! He don't need to make me study here! Waaaahh!! T____T"

Denzel's POV

*phone hang up*

Thank you. It's the first time hearing that on my daughter. Was that means she forgive me now?

*phone ringing*

"Hello?"

"I'm coming home, Dad."

*phone hang up*