Forgettable Ba Ang Love?

FBAL 23

Laila's POV

"Are you kidding me?! It's so far! I can't walk anymore!" I complainted.

"And who told you we're walking?" Tanong niya saka niya ko hinatak sa isang malaking building na may logo na parang bundok at isang- CABLE CAR?! Meaning to say magke- cable car kami? Jusme gusto kong dalhin si Maricx dito!

Naglakad kami papunta sa loob at umakyat sa napakaraming hagdanan hanggang sa nakarating kami sa cable car. Sumakay na kaming dalawa. Kaming dalawa lang ni Sky tsaka nung operator ang nandito sa cable car. Nakatingin ako sa baba habang nakangiti dahil hanggang ngayon manghang mangha pa rin ako. Ang ganda dito! Akala ko hanggang zipline nalang ako eh. Napaghahalataan na ba akong ignorante?

"This day..." Pagsasalita niya saka ako napaharap sa kanya. "I want to be with you. Even these coming days, can you try if you can love me?" Tanong niya saka tumingin sa mga mata ko at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"Sky-"

"Please." Pagputol niya sa sinabi ko. "I want to create memories with you. Even it doesn't work, atleast you smile and become happy with me. Even you can't love me, atleast I showed you how much I love you and I'm serious, Choi Laila." Ang buong akala ko buong buhay niya akong aasarin, aawayin, pagtitripan. Akala ko nakakainis siya ng sobra. Pero hindi ko alam na may ganitong side pala siya. Sa sandaling to parang may sumanib sa kanyang anghel.

"But how's Eunchae? She's your girlfriend, right?" Tanong ko sa kanya saka niya ko hinatak papalapit sa kanya at niyakap ako. Nagulat ako sa ginawa niya.

"Let's not think anything that will bother us right now. We can't smile if we think about the circumstances. This is the one thing you should think about..." Sambit niya saka niya hinawakan ang balikat ko, inilayo ako ng kaunti at iniharap sa kanya ang mukha ko. "Saranghae (I love you)." Tadhana binibiro mo ba ko? Parang kasi, hindi ako makahinga ng maayos. Siya ang unang lalaking nagsabi sakin ng mahal kita. Kahit kailan wala akong narinig kay papa na salitang ganun o sa kahit sino mang lalaki sa daigdig kahit sa lolo ko. Siya ang unang lalaking nagsabi sakin na mahal niya ko. Tumango nalang ako.

Tumigil na yung cable car. Ibig sabihin nandito na kami. Sayang hindi ko masyadong naenjoy yung view. Siguro pag pabalik nalang.

"Come on?" Pagyaya niya saka niya ako inakbayan at naglakad kami papalabas ng cable car.

"Whoa." Yan na lang ang masasabi ko nang makapasok na kami sa loob. Ang ganda dito! Sa tagal namin kasing naglakad kanina gabi na. Eto pala ang ganda ng Seoul pag gabi na.

"Do you want to eat first?" Tanong niya sakin saka ako umiling. "Wae(why)?"

"We went here to have fun. Let's eat in the house later when we go home." Sambit ko sa kanya habang nakangiti. Bigla naman siyang ngumiti. "Can we go to the lovelocks upstairs? I want to see how many lovelocks are there."

"You will shock when you see it. But let's buy lovelocks first." Pagyaya niya sakin. Hindi ko alam pero tingin ko mag eenjoy kami ngayon sa araw na to.

Suho's POV

We have finished the activity already. We worked here on the table near the window. After a lot of hard work, she fell asleep on the desk. Since I have nothing to do, I just draw him on my sketchbook. I noticed colored pencils and charcoal pencils on this pink desk that attracted me to draw her. I'm done already. I'm just putting some finishing touches.

"Done." I whispered when I finished drawing her. I put it inside my bag. I remember my gift for her. I picked it out of my pocket. I'm opening her bag slowly for her not to notice. I'm putting it gently but she woke up that's why I quickly put out my hand on her bag and hide the box under the desk.