elimdeki siparişleri Mete'nin eline servis yapması için tutuşturduktan sonra tezgahın üzerine yayıldım.
bildiğiniz yayıldım ama.
geldiğimden beri sipariş hazırlıyordum ve kollarım kopmak üzereydi.
"Selen Abla Şu cumartesiye söyle bitsin artık ya !"
Mete de yorulmuştu tabi. çocuğum ortalıkta koşturup duruyordu.
Yusuf zaten durduğu yerde duramıyordu.
aslında en zor onun işiydi.
sahnede en fazla üç şarkı söyleyip yetişmediği için siparişleri dağıtıyordu.
üstelik onun tanıdık müşterileri sürekli masalarına çağırıyordu onların yanına gitmek zorunda kalıyordu derken Onu hiç göremiyordum.
Anlaşıldığı gibi Cumartesi günümüz tam bir felaket geçiyordu.
"Cumartesi bir bit artık gözünü seveyim."
kafam tezgâha dayalıyken derin bir nefes aldım.
eve gitmek istiyordum.
"Yaktığın sönmedi hala..."
duyduğum sesle kafamı hızla kaldırıp sahneye baktım.
sevdiğim insanın dudaklarının arasından dökülen sevdiğim şarkı...
inanın bu ikisi benim kalbimin atışını durdurmuştu.
Sadem...
gerçekten çok seviyordum bu şarkıyı... (şarkı medyada)
içimi çekip onu izlemeye koyuldum.
"yormadan, sormadan seveceğim seni sadem. Gönlüme sarmadan ya buna var mı müsaden ?"
gözlerime bakarak söylediği nakaratı hayranlıkla dinledim.
ses tonuna bile ayrı aşıktım.
"Çok seviyorsun değil mi ?"
aniden gelen ses ile yerimde sıçradım.
genç bir çocuk kollarını bağlamış sandalyede öylece oturmuş bana bakıyordu.
anlamayan ifadem ile ona baktım.
ne demek istemişti ?
"Ben de çok seviyorum."
omuzlarımı silkerek kaşlarımı kaldırdım.
"allah kavuştursun. ne diyeyim ?"
çocuk karşımda güldü.
'allah kavuştursun ne ya ?'
diyerek azarladı iç sesim beni.
haklıydı.
harbiden ne saçmalamıştım ben az önce ?
"tam üç buçuk aydır sırf onunla çıktığını sandığım için uzaktan izledim seni hep."
gözlerimi kocaman açıp şaşkınlıkla ona baktım.
allahım neler oluyordu şu an ?
"ama onunla henüz çıkmıyorsunuz ve benim hala bir şansım var."
yüzüm nasıl bir ifade almıştı bilmiyorum ama komik olmalıydı ki güldü.
ne çok gülüyordu bu böyle ?
"ve emin ol bu şansımı sonuna kadar kullanacağım. Ne gerekiyorsa yapacağım."
yutkunup dudaklarımı araladım.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
~YAĞMUR~
Fanfictiono, benim içimdeki yangını yağmur olup söndüren adamdı. ve ben, sonsuza dek onun yağmurunda ıslanmak isteyen bir kızdım. işte bizim hikayemiz tam olarak buydu... ***