her zaman oturduğumuz kaldırımda oturuyorduk yine.
yine bir yanıp bir sönen O lambanın altındaydık.
her şey aynıydı ama Yusuf Bu gece hiç normal değildi.
Barda da çok düşünceliydi.
bu gün toplasak beş tane cümle kurmuştur belki de...
O güzel gözlerinin dalıp gitmesine sebep olan şey neydi merak ediyordum.
ama kurcalamakta istemiyordum.
çünkü canını sıktığı bariz ortadaydı. bir de üzerine ben gidersem onu daha da sıkıntıya sokabilirdim.
hiç konuşmayan Yusuf'un omzuna başımı dayadım ve gözlerimi yumdum.
o da başını benim başıma yaslamıştı.
"Deniz gitti diye mi üzgünsün ?"
bir süre düşündükten sonra cevap verdi.
"hayır. Üzgün değilim zaten güzelim ben. Sadece düşünüyorum öyle..."
kaşlarımı çattım.
"Ne düşünüyorsun ?"
derin bir nefes aldıktan sonra ayağı kalkıp tam önümde arkası dönük bir şekilde diz çöktü.
"Boşver Selen atla sırtıma uçurayım seni hadi."
gülümseyip dediğini o yaptım.
kollarımı boynuna, bacaklarımı da beline doladıktan sonra hızla ayağı kalkıp koşmaya başlamıştı.
En sevdiğim şeylerden biriydi beni sırtına alması.
Ama o an bunun mutluluğunu pek yaşayamamıştım.
çünkü yolunda gitmeyen şeyler vardı ve Yusuf bunları benden saklıyordu.
***
"Selen ! Uyan kızım artık ya... kış uykusuna mı yattın ?"
oflayıp ayaklarımla yorganı tekmeleyerek yere fırlattım.
bir gün izinimiz vardı onda da erkenden uyandırıyordu beni !
"ya bir saat daha uyusam Ne olur allah aşkına ? dünyanın ekseni yerinden mi kayar ?"
diye bağırıp yataktan kalktım.
"Söylenme de in aşağı çayın soğuyor."
az önce o bana çayın soğuyor mu demişti ?
yanlış mı duymuştum ?
hemen yüzümü yıkayıp uçarak mutfağa girdiğimde hayatımın şoklarından birini yaşamıştım.
Yusuf Kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu !
şaşkınlıkla Bir masaya bir ona bakarken karşısındaki sandalyeye oturmamı işaret etti.
yavaşça ona doğru yaklaşıp tam karşısında durdum ve elimi alnına yerleştirdim.
"Yusuf senin ateşin falan da yok aslında ama... iyi misin ?"
ters ters bana bakıp ağzına bir tane zeytin attı.
"Ha ha ! bu gün yine komik tarafından Uyanmışsın bakıyorum."
normalde mutfağa asla girmeyen çocuk kafasına ne düşmüştü de kahvaltı hazırlamıştı ?
aklım almıyordu şu an...
"çok konuşma da otur kahvaltı et."
şaşkınlıkla masaya oturdum ve kahvaltıya başladık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~YAĞMUR~
Fanfictiono, benim içimdeki yangını yağmur olup söndüren adamdı. ve ben, sonsuza dek onun yağmurunda ıslanmak isteyen bir kızdım. işte bizim hikayemiz tam olarak buydu... ***
