Lucifer'ın Seçtiği

Lucifer'ın Seçtiği- Ayna

Ben yazıdan kafamı ayırdığımda artık eski Anna gitmiş, yerine kafasını kıtlatıp psikopat gibi sırıtan Anna gelmişti. O anki korkuyla kendimi yataktan atıp duvarın kenarına sindim.

- Ne o Alice, arkadaşın çok mu korkunç görünüyor? dedi

- Git burdan! diye bağırdım

- Bizden kaçamayacağını ne zaman öğreneceksin Alice? Şuan arkadaşının beynini kontrol edebiliyorum ve en güzeli de arkadaşın şu an inanılmaz bir acı çekiyor. Bizden kaçamazsın! Sen onun seçtiğisin! dedi ve Anna'nın bedeni yere yığıldı. Onu yatağa kaldırdım.

- Anna?

- A-aaaah! Alice! Canım acıyor, canım neden bu kadar çok acıyor?

dedi ve boğazımdan bir hıçkırık kaçtı.

- Ben, eve gitmeliyim.

- Ama annen? Sabah onu öyle görmüştün.

- Biliyorum ama gitmeliyim. Lütfen beni affet dostum yanında duramadım ama yarı gelecem dedim ve hızlaca eve gittim. Eve geldiğimde herşey normaldi. Annemin suratı da. Ama tek bişey normal değildi. Parkedeki tırnaklama izi duruyordu.

- Neredeydin bu saate kadar kızım, aç mısın? annemin seslenmesiyle ona döndüm.

- Anna'lardaydım anne. Saol aç değilim. Saat geç oldu yatcam.

- Pekala dedi ve odama çıktım. Banyoya girip elimi yüzümü yıkadım ve tam gidecekken bir şey farkttim. Aynadaki görüntüm halen bana dimdik bakıyor. Pekala korkmamalıyım. Daha sonra aynadaki görüntüm birden sırıttı ve gözleri simsiyah oldu. Başını yana kıtlatarak yatırırken çığlığı bastım. Annem yukarı geldi

- Alice? Neler oluyor?

- A-Anne. dedim ve koşarak ona sarıldım.

- Pekala geçti sakin ol. Sakin ol.

Küçükken de aynısı olurdu. Bana hep böyle derdi. Biraz rahatladıktan sonra

- Şimdi geç ve uyu güzel kızım. Geçti. Duanı oku ve uyu dedi yumaşak ses tonuyla ve aşağı indi. Tam rahatlamıştım derken koridorda yürürken sert birşeye çarpıp düşmemle işler tekrardan boka sardı. Kafamı kaldırıp baktığımda- Tanrım!! Sen beni koru bu ne!!!