Bunun burada ne işi vardı? Teyzem gelmişti! Korkmalı mıyım? Tamam belki biraz.
- Selam canım diyerek kollarını sıkıca etrafıma doladı ve gülümsedi. Gercekten çok güzeldi ve çok sıcakkanlıydı. Aslında ona baktığınızda "bu o kitaptaki kadın olamaz" diyebilirdiniz.
- Merhaba, teyze dedim şaşkınlığımı gizlemeye çalışarak.
- Ah lütfen Alona de. dedi
- Peki, Alona dedim hafif tebessümle. Ama ben bu işi çözeceğim. Neden o kitapta yer aldığını bilmeliyim. Ya da ortadaki bebeğin ben olup olmadığını bilmiyorum onu da öğrenmeliyim. Annem ile teyzem salona geçtiler. Ben de odama geçtiğimde heryer dağılmış ve duvarlarda kan izleri beklemiyordum aslında. Gözlerimi kapayıp geri açtığımda herşey aynıydı. Yatağıma uzanıp düşünmeye başladım ve kitabı elime aldım. Tüm sayfalarını teker teker inceledim ve ilk sayfalarda gördüğüm kızın karşısında birisi ona yalvarıyordu ve kız tatmin olmuşcasına gülümsüyordu ama eline kalbinin olduğu yere geçirip kalbini çıkartıyordu. Diğer sayfada ise değişik semboller vardı. Altında da not gibi bişey vardı. "Karanlık geldiği zaman, kötülük kontrolü aldığında dua edecek kimseniz olmayacak. Her yer kanla dolduğunda insanlığın soyu tükendiğinde, sağ kalabilecekler ise ona tapacak! Onun emirleri! Onun köleleri! Onun elçileri! Onun! Onun! Onun! Onu yeni Tanrı olarak göreceksiniz ve itaat edeceksiniz!" yazıyordu. Sanırım o kızdan bahsediyorlardı ama o kimdi!?!?. İyi birisi olmadığı açıkça belli. O sırada yanıma birisi oturdu. Elini yüzümün etrafında gezdirdi bir süre. Kim olduğuna bakmak için kafamı kaldırdığımda Lennia'yı görmeyi beklemiyordum. Tanrım, şuan şeytanın elleri yüzümde dolaşıyor. Töbest. Bu iyi bişey değil.
- Lennia? dedim yüzüne bakarken. Hafif tebessüm ederek
- Efendim tatlım dedi. Korkmalıyım.
- Lennia beni korkutuyorsun dedim tırsarak. Ellerini yüzümden çekti vee işte şeytan baktı. Gözleri simsiyahtı.
- Aslında insanlar uyurken o kapkaranlık odalarında güvende olduğunu zannedip uyurken ben ve benim gibiler her zaman sizin yanınıza geliriz. Sizi izleriz. Hani o evde tekken izlendiğiniz hissi oluyor ya, işte onlar biziz. İnsanlar bizi reddediyor ama hayır. Bu gerçek. Gözünüzde perde olduğu için bizi göremiyorsunuz ama biz heryerdeyiz. Gece uykunuzda hep yanınızdayız. İyilik melekleri değiliz ama sizinle eğleniyoruz. Aslında çoğu küçük çocuk bizim gerçek yüzümüzü görür ve onlarla arkadaş oluruz. Tabi bu tehlikeli bişey. Ama gözlüğü olmayan net göremez. Ben sadece bu bedenin içinde güzelim. Sana gerçek yüzümü göstersem benden kaçardın. dedi. Şaşırmıştım ve korkmuştum. Her gece bizim yanımıza mı geliyorlardı?
- Her gece uyuduğumuzda bizim yanımızda mısınız?
- Evet. Her gece. dedi. Aslında haklıydı ve korkmuştum. Demek her gece yanımıza geliyorlar ve küçük çocuklarla arkadaş oluyorlardı.
Sonra da ortadan kayboldu. Herneyse şimdi teyzemle şu kitap işini konuşmalıyım. Koridorda yürürken teyzemi arkası dönmüş yavaşca yürürken gördüm. Yanına yavaşça yürüdüm.
- Alona? Teyze?
cevap vermedi. Yavaşça kafasını çevirmesiyle- AAAAAHHH! Çığlığı bastım!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lucifer'ın Seçtiği
Korku"Sevgili Alice; Eğer bu mektubu okuyorsan ben çoktan öldüm. Sana doğmadan önce benim küçük meleğim diye hitap ederdim. Sen ne yazık ki melek değilsin. Bunun için çok üzgünüm. Ama sana harika bir güç verildi. Bu sıradan bir güç değil. Sen bir efsane...
