Korkmuştu. Ama yeterdi artık! Bu Alona denen kaltak herşeyi karıştırıyordu. Kolundan tuttuğum gibi duvara yapıştırdım. Çenesinden sıkarak;
- Yine ne haltlar karıştırıyorsun! diye tısladım. Önce korku dolu bir şekilde baktı ve sonra kahkaha atmaya başladı. Ne sanıyordu bu kendini. Beni itekledi ve dengemi kaybedip. yere kapaklandım. İyice sinirlenmiştim ve ışıklar gidip geliyordu. Beni kolumdan tuttu ve duvara fırlattı. Defalarca tokat ve yumruk attı fakat sonra bişey oldu. Alona'nın yüzü korkuyla kaplandı ve deprem olurmuşcasına heryer sallandı. Alona acı bir çığlık attıktan sonra yanarak kayboldu. Evet ciddi anlamda kayboldu. Vücudu ateşlerle kaplanmıştı. Annem ve Ashley odama koştular. Ashley durumu anlamış gibiydi. Annemi sakinleştirdikten sonra yanıma geldi.
- O da neydi?
- Cehennem Askerleri. Bu askerler eğer Seçilmiş Kişi'ye zarar vermek isteyen birşey varsa onu ortadan kaldırarak cehennemde cezalandırır.
- N-ne? İnanamıyorum dedim şaşkınlıkla.
- Artık korunuyorsun Alice. Sana zarar veremez.
- Alona öyle acı bir çığlık attı ki, onu sevmesem bile acıdım.
- Birkaç gün sonra geri gelir ama bi daha sataşacağını sanmıyorum dedi
- Lennia nerede? Yaklaşık bir hafta oldu ama ortalıkya yok dedim
- Alice, Lennia'ya fazla güvenmemelisin. dedi
- Ama ona ihtiyacım var.
- Yok
- Niye ona güvenmem gerektiğini söylüyorsun? dedim
- Çünkü güvenilir değil dedi.
Sustum. Merak ediyordum ama bişey demedim. Geri odama çıkacaktım ama nedenini bilmediğim bir şekilde korkuyordum. Korkmalıydım da. Ben "Seçilmiş" olmak istemiyordum. Bu o kadarda güzel değildi. Cesaretimi toplayıp odama çıktım. Lennia tam karşımda duruyordu.
- Hangi cehennemdeydin!? diye biraz sesimi yükselterek sordum.
- Cehennemdeydim dedi gözlerini devirerek.
- Eve gitmeni gerektirecek şey neydi?
- İşlerim vardı Alice. Dünyada nasıl insanların bir takım işleri oluyorsa, cehennemde de bizlerin var. dedi.
Önce bir kaç saniye mal gibi yüzüne baktım. Ne yani işleri vardı?
- Tanrı sadece sizleri yaratmadı Alice. dedi
- Biliyorum.
- Aslında bizden bir farkınız yok. Hatta bizden daha bencil ve kıskançsınız, Tanrı'nın neden üzerinize bu kadar titrediğini merak ediyorum. dedi omuz silkerek. Bişey demedim.
- Artık cehennem biliyor. dedi Lennia sırıtarak.
- Neyi?
- Seni. Seçilmiş Kişi olduğunu. dedi sırıtmaya devam ederek.
- Harika (!) tam bir ucubeyim. dedim oflayarak.
- Hayır, güçlüsün dedi. Sırıtması hiç yüzünden silinmiyordu. Bu sırıtmalar iyiye işaret değildi ama..
- Lennia, ne yapacağım?
- Ashley'den uzak dur. dedi ciddiyetle. Tövbe yarabbim.. Bir Ashley bana "Lennia'dan uzak dur" diyor bir Lennia bana "Ashley'den uzak dur". Bunların birbirleriyle bir alıp veremedikleri var ama.. Herneyse.
- Bu Ashley ile sizin alıp veremediğiniz ne? dedim ama cevap vermedi. Birden yine o tuhaf fısıltıyı duydum. Bir süre daha böyle devam etti ama fısıltı çok hoştu, ninni dinliyordum sanki. Daha sonra vucüdumu dayanılmaz bir acı kapladı ve acı bir çığlık kopardım. Gözlerim bulanıklaştı. Karnımın olduğu bölüm acıdan yok olmak üzeriydi. Lennia beni tuttu ve yatağa yatırdı. Kazağımı çekip karnıma baktım ve siyah bir şekil tüm karnımı sarmalıyordu. Lennia şaşkınlıkla
- Aman Tanrım. diye mırıldandı. Bu şekilde neydi? Siyah bir sarmaşık gibiydi. Karnımdan belim ve sırtıma kadar gidiyordu.
- Alice.. dedi Lennia bana şaşırarak bakarak. Bu bir ilk.. diye devam etti.
İlk miydi? Endişeliydim. Ashley'ye bunu göstermeliydim. Canım çok fazla acısa da yavaşça ayağa kalktım ve Ashley'nin olduğu odaya doğru yürüdüm. Ona şekli gösterdim ve o da Lennia gibi şaşırdı.
- İnanamıyorum... dedi Ashley.
İlk defa, biri mühürlendi. Adın tarihe yazılacak Alice. Aynı Lucifer gibi, Lilith gibi efsanerlerden olacaksın. dedi halen şaşkındı.
Mühürlenmiştim, Lucifer tarafından mühürlenmiştim. İnanamıyordum.
- Lucifer bunu ilk kez yapıyor. dedi Ashley. Beni tutup hayranlıkla izliyordu.
- Ne olacak? diye sordum.
- Bu... çok güzel, Tanrım dedi Ashley.
- Ashley korkuyorum.. dedim tedirginlikle.
- Korkma Alice. Artık hiçbişeyden korkma. dedi
Sabah tuhaf bir şekilde kalktım. İlk iş aynanın karşısına geçip mühüre bakmaktı. Evet rüya değilmiş. Acaba şizofren olabilme ihtimalim var mı lan? Harbi diyom. Ama hayır. Lennia bir anda odada yanımda belirdi.
- Babamın yaptığı şaheser, Alice.. dedi hayranlıkla. Eminim tüm cehennem sana tapacak. diye devam etti.
Babasının yaptığı şaheser, dün beni acıdan öldürüyordu! diye geçirdim içimden. Dövme gibi duruyordu ama daha güzeldi. Hatta inkar edemem, mükemmelden de öte duruyordu.
- İtiraf ediyorum, bu mükemmelden de öte dedim.
- Babam her zaman mükemmeli yapar. dedi Lennia. "O zaman niye kovuldu?" diye söylemek isterdim ama vazgeçtim. Bunu söylemek istemedim daha çok.
- O artık senin de baban Alice. dedi Lennia.
Ne? Hahah, no! Şeytan benim babam değil, sorry honey!
- Lennia, saçmalamayı kes. Ben Tanrı'yı babam olarak bilirim, şeytanı değil.
- Hepiniz ona şeytan diyorsunuz ama onun ne kadar mükemmel olduğunu bilmiyorsunuz! diye sesini yükseltti Lennia.
Bişey demeden kazağı örttüm. Aşağı ineceğim sırada Lennia arkamdan;
- İstediğin kadar onu inkar et, o senin baban. Mühürlendin, bu kimsenin başına gelmemişti Alice. O artık senin de baban. dedi.
Haklı mıydı? O artık benim de mi babamdı??
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lucifer'ın Seçtiği
Terror"Sevgili Alice; Eğer bu mektubu okuyorsan ben çoktan öldüm. Sana doğmadan önce benim küçük meleğim diye hitap ederdim. Sen ne yazık ki melek değilsin. Bunun için çok üzgünüm. Ama sana harika bir güç verildi. Bu sıradan bir güç değil. Sen bir efsane...
