A Man Called Niall Horan {VOLTOOID ✔️}

Part Forty-One

P.o.v. Lucy
De dag is aangebroken. Vandaag ga ik Niall en Jill weer zien. Ik vind het enorm spannend, maar ik ben er klaar voor. Ryan en ik hebben doorgenomen wat ik moet gaan zeggen. Ik sta voor de spiegel en bekijk mezelf. Ik heb een donkere skinny jeans aan met een lichtroze crop top erop. Ik draag dit normaal nooit, maar het is het enige leuke wat Ryan voor me heeft gekocht. Ook heb ik mijn make-up op en mijn haren gekruld. Als ik mezelf zo zie, lijkt het net of er niks aan de hand is. Mijn kleding verbergt precies al mijn blauwe plekken. Ryan komt de kamer binnen en komt achter me staan. 'Je bent fantastisch mooi' zegt hij. Normaal zou ik blozen, maar bij hem krijg ik alleen maar angst rillingen. Dan strijkt hij mijn haar aan de kant en zet hij zijn lippen in mijn nek. Inmiddels weet ik dat als ik nu tegen hem in ga, ik heel veel problemen krijg. Vooral vandaag wil ik dat voorkomen, aangezien ik hem niet boos wil maken. Zijn handen komen op mijn heupen en hij duwt mijn rug tegen zijn borst aan. 'Als we niet zo weg moesten, had ik je nu mee het bed in gesleurd' fluistert hij in mijn oor. Ik krijg weer rillingen over mijn hele lichaam. Dan haalt hij zijn handen van mijn heupen af en pakt iets uit zijn zak. Ik kan via de spiegel zien dat het een klein oortje is. Hij doet die in mijn oor en stopt hem er goed in. Als ik in de spiegel kijk, zie ik dat het oortje niet te zien is. 'Goed zo?' vraagt hij. Door alle spanning vertrouw ik mijn stem niet, dus knik ik maar. Ryan heeft zelf een microfoontje op zijn shirt. 'Hoor je dit?' vraagt hij in het microfoontje. Ik hoor zijn stem door het oortje. Ik knik weer. Dan hangt hij mijn haren weer terug. Hij komt voor me staan en maakt een klein microfoontje vast op mijn shirt. Hij is amper te zien. 'Praat eens' zegt hij dan. 'Wat wil je dat ik zeg?' vraag ik. Ryan grijnst breed. 'Top' zegt hij tevreden. Dan kijkt hij me recht aan. 'Als jij doet wat ik zeg, komt iedereen hier levend vanaf' zegt hij dreigend. Ik slik een brok inmijn keel weg en knik dan. 'We gaan' zegt hij dan. Hij pakt mijn hand vast en neemt me mee het huis uit. Ik volg hem en hou zijn hand vast. Ik wil kosten wat kost voorkomen dat hij een slecht humeur heeft vandaag. Misschien kan ik daardoor ernstige ongelukken voorkomen...

P.o.v. Jill
Ik zit met Niall en Harry in de auto. Harry rijdt en Niall en ik zitten achterin. We zijn beide enorm gespannen. Niall trilt van de spanning en ik merk dat ik als een gek om me heen aan het kijken ben. Ik leg mijn hand op Nialls been en kijk hem kort aan. Hij probeert te glimlachen, maar het ziet er niet echt uit. 'It's gonna be okay' zeg ik zacht. Hij knikt en kijkt weer naar buiten. Ik vertrouw mijn eigen woorden niet. Ik weet ook niet eens of alles goed gaat komen. Natuurlijk hoop ik dat we aan het einde van de dag met Lucy naar huis gaan, maar ik weet dat Ryan slim is. Misschien wel slimmer dan dat wij denken.

Ik kijk in de spiegel en zie de auto achter ons rijden. We hebben voor vertrek alles met Jack en zijn team overlegt. Zij hebben alles toen overgedragen aan de politie van Amerika. Toen hebben zij besloten om ons idee goed te keuren, maar wel onder voorwaarden dat Niall en ik kogelvrije vesten aan zouden doen en dat zij een S.W.A.T. team klaar zouden hebben staan op afstand.

We komen aan op de locatie waar we met Lucy hebben afgesproken. Harry parkeert de auto en we stappen uit. Ik kijk om me heen en zie dat we op een verlaten parkeerterrein staan. Er staan verder geen auto's, alleen die van ons. Ik kijk Niall aan en zie hem zenuwachtig kijken. 'Will she be here?' vraagt hij wat onzeker. 'Yes she will!' zeg ik. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Harry komt erbij staan en kijkt ons aan. 'Be careful please' zegt hij. Ik glimlach kort en knik. 'Always' zeg ik. Ook hij glimlacht kort. 'I'm close by okay?' zegt hij. Ik knik en dan loopt hij weg. Niall en ik kijken elkaar aan. 'Ready?' vraag ik. Niall knikt. We lopen verder de parkeerplaats op. We zien nog helemaal niemand, maar dit is toch echt de juiste locatie waar we hebben afgesproken. Dan staan we beide stil. 'I don't think she's here... I think she didn't want to see us' zegt Niall. Ik ga voor hem staan. Ik zie de tranen in zijn ogen. 'Niall, she can come any minute' zeg ik. Ik zie Niall slikken, maar hij knikt toch. Dan glimlach ik kort en trek hem in een knuffel. Niall slaat zijn armen ook om mij heen en ik hoor hem diep in en uit ademen. 'So, a couple already?' hoor ik achter me. Met een ruk laten Niall en ik elkaar los. Mijn ogen worden vochtig als ik Lucy daar zie staan. Ze ziet er goed uit, behalve dat haar ogen niet stralen zoals die altijd deden... In stilte bekijk ik haar en ik zie dat zij ons bekijkt. 'Lucy...' zegt Niall zacht. Ik hoor zijn stem breken...

P.o.v. Lucy
Hier staan ze dan. Recht voor mijn neus. Jill en Niall. Zoals ik al die tijd al droomde. Of nou ja, al die tijd? Toen ik dit droomde was Ryan er niet en had ik naar ze toe gerend en ze geknuffeld totdat we niet meer konden. En nu? Nu sta ik hier. Ik sta een paar meter van ze af en sta stijf stil. Ik zie hoe zij mij bekijken. Net zo goed als ik hen bekijk. Ik probeer Nialls ogen te vermijden, maar het lukt me niet en we kijken elkaar even recht aan. Tot mijn schrik zie ik tranen in zijn ogen staan. 'Lucy...' vormt hij met zijn lippen. Ik voel dat mijn keel meteen kurkdroog wordt. Ik schrik op als Niall langzaam naar me toe komt lopen. Met elke stap die hij dichter bij mij zet, versnelt mijn hartslag. Geen aanraking, heeft Ryan gezegd. Hoe graag ik nu ook naar Niall toe wil rennen om hem te knuffelen, het kan niet. Het mág niet! Ik weet niet waar Ryan toe instaat is als ik het wel doe... en ik heb geen zin om daar achter te komen! Ondertussen staat Niall nog geen paar meter bij me vandaan. 'Niall...' zeg ik. Mijn stem kraakt. Hij lijkt te schrikken van mijn stem. 'Laat hem stoppen!' hoor ik Ryan via het oortje zeggen. 'Niall stop' zeg ik, maar het klinkt niet echt overtuigend. Als hij nog maar een meter bij me vandaan is, zet ik een stap achteruit. 'Niall stop!' roep ik. Niall schrikt en staat meteen stil. Zijn ogen worden groot. 'Lucy...' zegt hij weer, maar verder komt hij niet. Zijn stem breekt en ik zie een traan over zijn wang rollen. 'Kom op Luce! Wees boos op ze!' hoor ik Ryan zeggen. Ik slik even. 'I'm still mad at you' zeg ik, maar weer klinkt het niet overtuigend. 'Lucy, I'm sorry about everything!' zegt hij. Hij veegt een traan weg. Ik moet mezelf in houden om niet met hem mee te huilen. 'Lucy, I know you're mad! But just come with us! Come home' zegt Jill. Ze komt ook naar me toe en gaat vlak naast Niall staan. Als Niall weer een stap naar me toe zet, doe ik er weer een naar achter. 'Stop it Niall! I left for a reason!' zeg ik. Ik besef me dat als ik dit niet doe zoals Ryan wilt dat ik het doe, het nog eens fout kan aflopen. Ik moet ze op afstand houden en ze zeggen niet langer naar me te zoeken, hoe erg ik dat ook vind... 'Luce, I love you' zegt Niall dan. Ik slik even. 'Do you hear me? I love you, Lucy Bakker! I fell in love with you! I don't want to be away from you anymore! I need you around me!' zegt hij. Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik doe mijn mond open om wat te zeggen, maar ik ben zo bang dat ik het verkeerde zeg, dus sluit ik hem weer. 'Lucy?' vraagt Niall dan smekend. Hij doet weer een stap naar me toe. 'Niall stop it! I don't love you! I used you, okay? I wanted your money and nothing else!' zeg ik. Ik verhef mijn stem om overtuigend over te komen. Ik zie Niall weg kijken. Jill daar in tegen kijkt me strak aan. 'I don't believe a word' zegt ze. 'It's the truth!' zeg ik. 'No it's not. I know you better than you know yourself' zegt Jill. 'Word boos' hoor ik Ryan zeggen. Ik slik en kijk Jill strak aan. 'You don't know a thing about me!' zeg ik zo boos als ik maar kan. 'We're going home! Now!' zegt Jill als ze mijn pols vast pakt. Ze probeert me mee te trekken. Dan pakt Niall mijn andere pols en hij helpt haar. Ik probeer tegen te stribbelen, maar het lukt niet. Ik zou het makkelijk redden, maar mijn hart wilt mijn lichaam niet overtuigen om mee te vechten. 'Lucy!' hoor ik Ryan boos roepen. Ik slik en probeer me zo hard als ik kan los te trekken. Het werkt niet, ze sleuren me mee het parkeerterrein af. 'Bukken! Ik regel het' zegt Ryan dan. Mijn hart stopt met kloppen. 'NO!' gil ik hard. Van schrik laat Jill me los. Ik wil wegrennen, maar Niall laat me niet los. Hij kijkt me recht aan. 'I'm not gonna let go! Not this time!' zegt hij. Ik zie de tranen over zijn wangen stromen. Ik voel ook een traan mijn oog verlaten. 'Let go Niall' zeg ik kil. Niall schudt zijn hoofd. 'LET GO!' Roep ik dan boos. Niall schrikt even. Dan doe ik iets waarvan ik had gedacht dat ik nooit zou doen. Ik geef Niall een harde duw waardoor hij bijna omvalt en hij me wel moet loslaten. Hij doet dat dan ook meteen. Ik schrik van mijn eigen actie en zet van schrik een paar stappen bij Niall vandaan. Hij kijkt me strak aan en loopt op een snelle pas naar me toe. Ik probeer zo snel als ik kan achteruit te lopen. 'NIALL DON'T!' Gil ik. 'Laat maar aan mij over' zegt Ryan dan tot mijn schrik. 'NO!' gil ik weer, maar het is al te laat. Er klinkt een harde knal waarna Niall voor mijn neus op zijn rug op de grond valt. Mijn hart lijkt stil te staan, mijn spieren verslappen, mijn leven lijkt voorbij, als ik Niall levenloos op de grond zie liggen...