A Man Called Niall Horan {VOLTOOID ✔️}

Part Forty-Seven

P.o.v. Lucy
Ik lig op de grond. Het is doodstil om me heen. Ik kan me amper bewegen door de hevige pijn die ik nu door mijn hele lichaam voel. Ik kan niet opstaan om op het bed te gaan liggen. Het enige wat ik nu kan, is op de grond liggen en wachten totdat de pijn wegtrekt.

Ik schrik op als ik voetstappen en stemmen hoor. Ik blijf doodstil liggen en wacht af of ik stemmen herken. Ik wacht al een hele tijd af. Al mijn haren lijken overeind te gaan staan, als ik een stem herken. Die van Niall! Niall is hier! Hij heeft me gevonden! 'She's not here with me!' hoor ik hem dan roepen, waarna ik een harde klap hoor. Niall weet niet waar ik ben! Niall weet niet dat ik hier vlakbij hem ben! Ik moet hem duidelijk maken dat ik hier ben! Met al mijn kracht schuif ik naar de muur toe. Als ik daar ben klop ik zo hard als ik kan op de muur. 'Niall!' roep ik, maar mijn stem kraakt en er komt alleen maar zacht gepiep uit. Ik blijf kloppen en klop zo hard als ik kan. 'Lucy!' hoor ik hem dan roepen. 'I'm here!' roep ik, maar weer klinkt het als zacht gepiep. Ik blijf zo hard als ik kan op de muur kloppen. 'Lucy!' hoor ik hem dan weer roepen, gevolgd door een hard gepiep. Het gepiep herken ik aan het geluid dat ik de laatste tijd hoor voordat Ryan deze kamer binnen komt. Hij heeft me gevonden! 'Nialler!' roep ik zo hard als ik kan uit. Dan hoor ik een harde trap tegen de deur vlakbij mij. 'Niall!' roep ik. Mijn stem kraakt en klinkt heel zacht. Dan hoor ik een harde klap en komt er een straal van licht de kamer binnen. Ik doe mijn ogen dicht tegen het felle licht. 'LUCY!' hoor ik Niall dan hard roepen gevolgd door voetstappen die dichter bij mij komen. 'Lucy!' hoor ik hem weer roepen.

Als ik weer opkijk zie ik dat hij op me af gerend komt en vlak voor me neerknielt. Hij trekt me naar zich toe en trekt me in een knuffel. De tranen rollen over mijn wangen als ik zie dat hij het echt is. Niall is hier! Bij mij! Ik hou hem stevig vast en voel zijn warmte tegen mijn lichaam aan. 'I found you' zegt hij. Ik hoor aan zijn stem dat hij huilt. 'You found me' huil ik. Ik voel dat hij met zijn vingers door mijn haren gaat. 'We found her!' hoor ik van een afstandje. Ik kijk angstig op als ik zie dat er een paar agenten de kamer in komen rennen. Ik raak in paniek en wil Niall los laten en vluchten, maar Niall laat me niet los. 'Niall...' zeg ik zacht. 'Don't let go babe, it's all gonna be okay now' zegt hij zacht. Mijn spieren ontspannen weer en ik adem diep in en uit. Even lijk ik te schrikken als ik ruik dat Niall het luchtje op heeft, mijn favoriete luchtje! 'You're wearing it' zeg ik zacht. 'I'm wearing what?' Vraagt Niall verbaast. 'The perfume' zeg ik. Ik hoor Niall zachtjes grinniken. 'Yes I do. It always felt like you were still close to me' zegt hij. 'I am now' zeg ik. Niall grinnikt weer. 'Yes, yes you are!' Zegt hij. 'Lucy...' hoor ik dan naast me. Niall en ik laten elkaar los en ik draai me om naar de stem. Ik schrik op als ik Jill zie staan. Ik had niet verwacht dat zij hier ook zou zijn. Maar ik had überhaupt ook niet verwacht dat Niall hier zou zijn... Ik probeer overeind te gaan staan om haar te kunnen omhelzen, maar mijn spieren stribbelen tegen. Ik pak Jills hand vast en trek haar omlaag. Ze komt op haar knieën bij me zitten en we slaan onze armen om elkaar heen. We barsten beide in tranen uit. 'Lucy je bent er weer' huilt Jill. 'Ik ben hier al even hoor' grap ik. Ondanks de hele situatie lacht Jill mee.

Dan zijn we beide stil. We genieten allebei van het moment en het gevoel dat we elkaar weer in onze armen kunnen houden. 'Het spijt me zo' huilt Jill dan. 'Nee, nee. Dat is niet jouw schuld' zeg ik meteen. 'Ik was zo bang' huilt ze. 'Ik ook... Ik dacht dat ik jullie nooit meer zou zien' huil ik. 'Excuse me?' Hoor ik achter me. Ik laat Jill los en draai me om naar de stem. Een man van ongeveer 40 jaar oud staat voor mijn neus. 'Hi' zegt hij. Ik probeer op te staan, maar het lukt me niet. Ik draai me om naar Niall en pak zijn arm vast. Met zijn hulp lukt het me eindelijk om op te staan. Ik wil hem weer loslaten, maar merk al meteen dat ik dan om ga vallen. Ik pak hem daarom stevig vast en hij slaat een arm om me heen ter ondersteuning. De man voor me steekt zijn hand naar me uit, die ik meteen schud. 'Lucy' zeg ik. 'Jack, nice to finally meet you' zegt hij. Ik kijk hem verbaast aan. 'He helped us to find you' zegt Niall. Ik glimlach en knik. 'Thank you so much' zeg ik. Jack lacht. 'That's my job! Don't forget to get yourself checked at the hospital' zegt Jack voordat hij wegloopt.

'Can we please leave this place?' Vraag ik. Niall draait zich naar me om. 'No' zegt hij. Even kijk ik hem verbaast aan, maar dan legt hij zijn hand op mijn wang en raken zijn lippen de mijne. Ik krijg weer het vertrouwde gevoel in mijn buik en voel dat ik begin te blozen. Als Niall zijn lippen weer van die van mij afhaalt, voel ik me helemaal fantastisch. We kijken elkaar even recht aan. 'I love you Luce' zegt Niall. 'I love you too Niall Horan' zeg ik. Niall glimlacht breed en trekt me in een knuffel. 'Can you carry me please?' Vraag ik hem zacht. 'Are you hurt?' Vraagt hij als hij me los laat. Hij kijkt me bezorgd aan. 'A bit...' zeg ik zacht. Ik zie Niall en Jill schrikken. Niall wilt nog wat zeggen, maar ik zie dat hij niet weet wat. 'Can we please go outside?' Smeek ik. Niall knikt meteen en tilt me op. Hij legt me in zijn armen en loopt zo met me het huis uit. Ik hou hem stevig vast. Als we buiten aankomen, doe ik mijn ogen even dicht vanwege het felle licht. Jill loopt naast ons en blijft gelukkig vlakbij me. Als ik mijn ogen weer open doe, zie ik allemaal mensen. Even ben ik bang dat er allemaal fans staan, maar als ik beter kijk, zie ik dat het allemaal agenten zijn. Hebben zij allemaal meegeholpen om mij te vinden?

Ik schrik op als ik ineens harde sirenes hoor. Niet lang daarna parkeert een ambulance vlak bij ons. Niall loopt er meteen heen. De deuren van de ambulance gaan open en er komen meteen een paar ambulancebroeders op me af. Uit reflex pak ik Niall nog steviger vast en bekijk ik de broeders die op me af komen. 'Hi, my name is Dan, you're Lucy, right?' Zegt een van hen meteen. Ik slik even en knik dan. 'Okay, we're here to help you' zegt Dan. Ik knik weer. Dan komen er nog een paar broeders aanlopen met een brancard. 'Can you put her on the stretcher please?' Vraagt Dan aan Niall. Niall knikt en legt mij op de brancard. De brancard is hard, maar ligt wel lekker, lekkerder dan waar ik de afgelopen tijd op heb gelegen. Als Niall me los laat, pak ik snel zijn pols. 'Don't leave me' zeg ik zacht. Niall glimlacht lief, 'never'. Ik glimlach naar hem en pak zijn hand vast. Dan komt Jill naast me staan. 'Ik ga even met Jack praten over het een en ander. Ik ben zo terug' zegt ze. Ik knik. 'Doe voorzichtig' zeg ik. Jill lacht kort, 'altijd'. Ze loopt weg en ik kijk weer naar Niall, die me helemaal bekijkt. Als zijn ogen de mijne ontmoeten zie ik dat ze angst uitstralen. 'Are you okay?' Vraagt hij bezorgd. Ik knik, 'I am now'. Ik zie Niall slikken. 'I am so sorry' zegt hij dan. Ik wrijf met mijn duim over de rug van zijn hand heen. 'None of this is your fault' zeg ik. 'It is. If I believed you from the start and didn't sent you away, you would be fine' zegt hij. Ik zie dat hij tranen in zijn ogen krijgt. 'We're together now' zeg ik. Niall knikt en ik zie een traan uit zijn ooghoek rollen. 'I love you, Niall' zeg ik. 'I love you too, Lucy' zegt hij. Hij brengt onze handen naar zijn lippen en zet teder een kus op de rug van mijn hand. 'Forever' fluistert hij dan zacht.