P.o.v. Lucy
Het is alweer een paar weken later. Niall en ik hebben sinds die ene dag geen contact meer met elkaar gehad. Jill heeft een paar nachten bij me geslapen, maar toen het weer wat beter met me leek te gaan, is ze weer thuis gaan slapen. De eerste dagen heb ik helemaal niks gedaan. Ik heb dagen in mijn bed gelegen en gehuild. Maar na een paar dagen ben ik ook weer naar mijn werk gegaan.Lilly tikt me op mijn schouder. 'I'll take it from here. You can go home, Lucy' zegt ze. 'Thanks! Good Luck' zeg ik. Ik loop naar de personeelsruimte en pak mijn tas. Ik doe mijn werkkleding uit en loop de Starbucks uit. 'Sorry?' hoor ik dan ineens achter me. Ik draai me verbaast om en zie een jongen van ongeveer 23 jaar oud staan. Hij heeft bruin kort haar en vel blauwe ogen. 'Hi' zeg ik. 'Hi, are you formilliar here?' vraagt hij. Ik knik, 'Yes I am'. 'I am looking for the best café in town' zegt hij. 'That's a bit closer to the center' zeg ik. 'That's okay! I have a car' lacht hij. Ik lach met hem mee. 'Can you show me?' vraagt hij dan. Ik kijk hem aan. Zijn blauwe ogen stralen en er vormt zich een glimlachje op zijn lippen. 'Are you asking me on a date?' vraag ik. 'Is it that obvious?' lacht hij. Ik lach ook, 'Kind of'. 'Do you want to come with me?' vraagt hij. Even twijfel ik. 'My treat' zegt hij met een knipoog. 'Okay deal' zeg ik dan maar. Ik moet toch ooit over Niall heen komen en dat gaat het beste als ik weer ga daten, toch?
De jongen glimlacht breed en steekt zijn hand uit. Even weet ik niet wat hij doet en kijk ik ongemakkelijk naar zijn hand. 'Jay' zegt hij dan. Meteen schiet ik weer in de lach. 'Lucy' zeg ik als ik zijn hand schud. 'My car is over there' zegt hij. Ik knik en we lopen door naar zijn auto.
Het is twaalf uur 's nachts als ik weer thuis aan kom. Jay en ik zijn gezellig wat wezen drinken op een terrasje. Daarna was het zo laat geworden, dat we meteen wat zijn gaan eten samen. Toen we dat allemaal op hadden, zijn we naar een kroeg gegaan. We hebben het de hele tijd heel gezellig gehad samen. Het klikte meteen tussen ons. Voordat we afscheid namen, hebben we telefoonnummers uitgewisseld.
Als ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat Jay belt. Ik plof op de bank neer en neem op. 'Hello? It's me' zeg ik met een dubbele tong. 'Hello? How are you?' lacht Jay aan de andere kant van de lijn. Jay heeft bijna geen drank op, omdat hij ook nog moest autorijden. Ik, daar in tegen, heb best wel veel gedronken... Vandaar dat ik nu ook zo lacherig ben. 'I'm great!' lach ik. 'Good, are you home?' vraagt Jay. 'Yes I am. Why? Do you want to join me?' lach ik. Jay lacht, 'No I won't join you. Go to your room' zegt hij. 'Yes daddy' lach ik. Ik sta op en strompel naar mijn kamer toe. 'Are you there yet?' lacht Jay. 'Yes I am' zeg ik als ik mijn kamer deur achter me dicht doe. 'Good. Go to bed, Lucy' zegt hij. 'O, are you coming with me?' lach ik. 'Good night Lucy!' lacht Jay. Ik lach mee en ga op bed liggen. Jay hangt op en vrijwel meteen val ik in slaap.
De volgende ochtend word ik wakker met een heftige kater. Ik ga rechtop zitten en grijp meteen naar mijn hoofd. Kreunend sta ik op en loop ik naar de badkamer toe. Ik maak een kastje open en pak twee aspirientjes. Ik neem ze in en neem er een slok water achterna. Dan stap ik onder de douche. Ik was mijn lichaam en mijn haren en stap er dan weer onder vandaan. Ik droog mezelf af en trek schone kleren aan. Dan zie ik plots dat ik een berichtje heb van Jay. Ik pak mijn telefoon.
Jay: Hi Lucy! Good morning 😊 I'll be at your place at 12:30! 😊
Ik schrik en kijk naar de tijd. 12:37. Ik schrik en loop snel naar beneden. Op dat moment gaat de deurbel. Ik loop naar de deur en doe die open. Zoals verwacht staat Jay daar. 'A few minutes late, sorry' lacht hij. Ik lach ook. Ik kan het niet laten. Hij is erg aantrekkelijk... Ik kijk in zijn ogen en glimlach. 'No problem' zeg ik dan. 'I wanted to tell you that I think I found what you're looking for' zegt hij. Even ben ik verward. 'Sorry? Where are you talking about?' vraag ik. 'Yesterday, you were talking about your trip' legt hij uit. 'My trip?' vraag ik. 'Yes, you said you wanted to go on a trip to be as far away from your ex as possible' zegt hij. 'I told you that?' vraag ik. Ik wist zelf niet eens dat ik weg wilde. 'Yes. You did' zegt Jay wat verward. 'Isn't that true?' vraagt hij. 'Yes, yes it is! I just can't remember telling you that...' zeg ik. 'Look, I've got a house in L.A. Maybe we can go there!' stelt hij voor. 'We?' vraag ik. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'If you want' lacht hij dan. 'Yes' grijns ik. Jay grijnst ook. Dan zet hij een stap dichter bij.
Plots zie ik Nialls gezicht voor me. Hoe zijn ogen stralen en hoe zijn blonde lokken mee wapperen in de wind. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Eindelijk zie ik Jay weer. Ik kijk van zijn ogen naar zijn lippen. Voordat ik weet wat ik doe zet ik mijn lippen op die van hem. Even denk ik dat hij terug wilt trekken, maar dan legt hij zijn handen op mijn heupen en trekt hij me voorzichtig tegen zich aan. Ik leg mijn handen in zijn nek en ga met mijn vingers door zijn haren heen.
Als we beide terugtrekken, kijken we elkaar even aan. 'You have a house in L.A.?' glimlach ik met een knipoog. 'Yes, I do! When do you wanna leave?' vraagt Jay. 'As soon as possible' zeg ik met een brede grijns.
JE LEEST
A Man Called Niall Horan {VOLTOOID ✔️}
Fanfic'Laat je leven niet door één persoon veranderen!' Dat vloog Lucy vroeger altijd om de oren. Veel mensen lachen het gewoon weg, 'je leven kan niet door één persoon veranderen' lachten ze. 'Als één persoon jouw leven veranderd, dan doe je iets niet go...