A Man Called Niall Horan {VOLTOOID ✔️}

Part Twenty-Two

P.o.v. Lucy
Om precies twee uur gaat de deurbel. Meteen glimlach ik breed en ik loop naar de deur toe. Ik doe open en zie Niall staan. Hij draagt een lichtblauw overhemd met een zwart jasje en een zwarte broek. Zijn haar zit perfect in model en als ik diep inadem, ruik ik het parfum waar ik het met hem over had. Daardoor glimlach ik nog breder dan ik al deed. 'You look absolutely gorgeous' zegt hij met een brede glimlach. Ik begin meteen te blozen. 'Thank you!' Zeg ik en ik bekijk mezelf. Ik heb zelf een lichtblauw jurkje aan dat net tot over mijn knieën komt. Net boven mijn heupen zit een zwart riempje. Mijn zwarte hakjes en donkere legging maken het plaatje helemaal af. 'I've got a present for you' zegt hij dan. Hij haalt een klein pakketje uit zijn zak en geeft het aan mij. Ik glimlach en neem het aan. 'You didn't have to' zeg ik als ik het openmaak. 'I wanted to give you something' zegt hij. Uit het pakketje haal ik een klein flesje parfum. Ik schiet in de lach en kijk hem aan. 'I hope you'll like it' zegt hij. Ik haal het dopje er van af en spuit een beetje ervan op mijn pols. Ik ruik eraan en schiet weer in de lach. 'This smells absolutely great!' zeg ik lachend. 'Now I know what parfume you like and you know what I like' zegt hij schouderophalend. Ik knik en spuit wat van het parfum in mijn hals. Dan stop ik het in mijn tasje en loop ik met Niall naar buiten. We stappen in Nialls auto en rijden naar de kermis.
Als we langs de kermis rijden zien we al een grote zweefmolen en een kleine achtbaan boven alles uitsteken. Niall parkeert de auto en we lopen er naar toe. Nu zien we alles wat er staat. Er staat een groot spookhuis, een botsauto-baan, gokmachines, een draaimolen, een huis met allemaal lachspiegels, een klein podium, een snoepkraam en heel veel verschillende spelletjeskramen. Niall pakt voorzichtig mijn hand vast. Ik kijk van onze handen naar zijn ogen. Niall beschouwt dat alsof ik dat niet wil en laat mijn hand los. Snel pak ik zijn hand weer vast en lach ik naar hem. 'So, what do you wanna do first?' vraagt hij. 'Let's play some games first' stel ik voor. Niall knikt en we lopen er naar toe. We beginnen met het ballen gooien. Niall betaald vijf pond en gooit drie ballen naar de toren van lege blikken. Hij gooit met één bal al bijna alles omver. Met de tweede bal gooit hij de rest ook om. 'Good job!' zeg ik trots. Hij lacht naar me en geeft de andere bal terug aan de jongen die bij de blikken staat. 'You can pick every toy you'd like' zegt de jongen. Niall kijkt even rond en wijst dan de grote knuffelpanda aan. De jongen pakt de panda en geeft die aan Niall. 'Thanks' zegt Niall vriendelijk tegen de jongen. Dan draait hij zich om naar mij. 'Do you like it?' vraagt hij dan aan mij. 'I do, why?' vraag ik hem. 'Because it's yours now' zegt hij als hij de pandabeer in mijn armen duwt. Ik lach en knuffel de beer. 'Thanks, you didn't have to do that' zeg ik dankbaar. Niall glimlacht naar me en we lopen verder. Plots pakt Niall mijn pols vast en trekt hij me mee. 'Let's take some crazy pictures' lacht hij als hij me mee trekt naar het huis met lachspiegels. We gaan naar binnen en lopen langs alle rare maar hilarische spiegels. Niall pakt zijn mobiel en we maken wat gekke foto's bij allemaal verschillende spiegels. Niall wilt per se de pandabeer die hij me heeft gegeven erbij hebben op de foto.

Lachend lopen we het huis weer uit. 'Okay, you have to send me the best ones' zeg ik hem lachend. 'I will!' lacht hij. Tijdens het lachen slaat hij ongemerkt een arm om me heen. Ik neem aan dat het ongemerkt is, want dat heeft hij nog nooit gedaan in het openbaar. Ik probeer de schok die door mijn lichaam raast te negeren, maar ik denk dat Niall hem heeft gemerkt, want hij laat me meteen los. Ik kijk hem aan en zie zijn wangen rood worden. 'Sorry' mompelt hij zacht. 'No, no problem' zeg ik meteen. Hij glimlacht lief naar me en we lopen verder.
'Wait, let me bring the bear to my car, so you don't have to carry it the whole time' stelt Niall dan voor. Ik knik, 'thanks'. Hij neemt de pandabeer van me over en loopt weg. Ik kijk rustig even rond en loop naar de snoepkraam. Als ik allemaal lekkers zie, schep ik wat kleine snoep in een zak en reken dat af. Ik draai me om en opnieuw gaat er een schok door me heen, maar dit keer niet van geluk, maar van angst. Even denk ik iemand die langs loopt te herkennen, maar voor ik goed kan kijken of die gene het echt is, is de persoon alweer weg.

Als ik me omdraai zie ik dan Niall al weer mijn kant op komt lopen. Hij glimlacht lief naar me en komt weer bij me staan. 'Did I just saw you buy some candy?' vraagt hij met een brede grijns. 'Maybe' lach ik. Ik pak de zak met snoepjes erbij en maak die open. We pakken allebei een snoepje en dan stop ik hem terug in mijn tasje. 'Do you wanna try a ride?' vraagt Niall dan, wijzend naar de botsauto's. 'Sure! But I'll drive' zeg ik meteen. 'Sure' lacht hij. Lachend lopen we erheen. Dit keer betaal ik en we stappen in. Zoals beloofd mag ik sturen. Het is erg druk op de baan, des te leuker. Niall en ik doen allebei onze gordels om en dan begin ik te rijden. Ik bots tegen zo veel mogelijk mensen op en we lachen zo veel dat we met een slappe lach uitstappen. 'Now I know for sure that I will never let you drive my car again' lacht Niall. Ik geef hem een speelse tik op zijn arm en lach met hem mee. Dan zien we dat er een dansoptreden bezig is op het podium. We lopen er samen heen en kijken even.

Plots tikt Niall me op mijn schouder. Vragend kijk ik hem aan. 'I see someone I know from ages ago. I'll be right back' zegt hij. Ik knik waarna hij wegloopt. Ik blijf kijken naar het optreden tot ik plotseling op mijn schouder word getikt. 'Lucy?' hoor ik een al te bekende stem vragen. Meteen krijg ik weer een rilling door mijn lichaam. Dezelfde rilling toen ik dacht dat ik hem zag lopen. Hij was het dus echt... Langzaam en bang draai ik me om en inderdaad, hij is het echt... Ryan... Meteen staat mijn hart even stil. Zeg me alsjeblieft dat dit een nachtmerrie is!