Nane Molla [TAMAMLANDI]

bölüm 8~zehirli sarmaşık

İyi okumalar...

Korkuyla bir o yana, bir bu yana gidiyordu genç kız.
Şaşkındı,korkuyordu.Zihni donmuştu sanki.

Buraya hiç gelmemeliydi belki de.Yıllardı aşina olduğu evinin içerisinde gizli bir oda vardı.Dahası bir sürü gizemini ustalıkla saklayan bu odanın ne için var olduğunu bilmiyordu.Babası ne maksatla bu odanı kulanıyor olabilirdi ki? Hele ki o kadar dosya ne anlamına geliyordu?

Duvarı boydan boya kapatmış rafları iteklemeye çalıştı.Ama tabiki bir şey olmadı.

"Nasıl..." dedi genç kız fısıltıyla.

"Nasıl bir mekanizma bu!"
diye devam etti varla yok arasında bir sesle.Tedirgindi,mantıklı düşünemiyordu an itibariyle.
Kitapları yerinden oynatmayı denedi bu seferde,lakin değişen bir şey olmadı.Arkasını dönmesiyle sanki duvarlar üzerine üzerine geliyordu.Elini başına götürdü,adım atmak isteyince tökezledi.
Daha fazla ayakta duramayacağını anladığında yere çöktü.Büyük odanın tam da ortasında kımırdamadan öylece durdu.Boş bakışları gezindi odada.

Ne yapacağını bilmez halde elleri sert zeminle buluştu.Bağırsa duyar mıydı birisi sesini?

Düşüncelere dalmışken dışarda muzik sesleri daha da yükselmişti,konuklarından keyfi yerindeydi.Ne de olsa hiçkimse haramlar içerisinde savrulduğunun farkında değildi.

Babasının buraya gelme ihtimalini düşündü durdu.Gelince ne söyleyecekti ki? Merakıma yenik mi düşdüm diyecekti.Başını olumsuz anlamda saladı.Bu merak değildi,bu odaya geliş nedeni merakına yenik düşmek değildi ki.Sadece geçmişin tozlu sayfalara ışık tutacak küçük bir şey bulmakdı.Nitekim karmaşık bir durumun içerisine yuvarlanmış,üzerine gizli kırmızı oda peyda olmuştu.Bu kadar çelişkinin,karmaşanın içerisinden bir kurtuluş yolu bulması gerektiğini çok iyi biliyordu.Dört bir yanını sarmış zehirli sarmaşıklardan biran önce kurtulmalıydı,keza aksi takdirde boğulacaktı.

Bir saat...

Geçmek bilmeyen tam bir saatin ardında masanın kenarına gelişi güzel bırakılmış birkaç siyah dosyadan başını kaldırıp duvardaki büyük saate gözlerini dikdi genç kız.Gece yarısının olmasına son 5 dakika kalmıştı.

Bu gerçeği fark edince ürperdi.
Yalnız başına bu odada kalamazdı.Yalnız kalmaya hiç alışkın olmadığı halde burada nasıl kalacaktı?
Durumunun vahamiyeti bir kez daha yutkunmasına neden oluyorken.Ayeti kürsüyü okumaya başladı kısık sesiyle.Kucağındaki dosyaları kenara itirip ayaklandı.

Siyah dosyalara göz ucuyla baktı son kez.Tuhaf birşeyler dönüyordu ortalıkta.Kendisini bir uçurum kenarında olduğunu zanetti ilk önce.Sonra kendi kendine söylendi "Sen zaten uçurum kenarındaydın Gülyare."