Nane Molla [TAMAMLANDI]

bölüm 42~vefa

🌹

"Sana söylemeyecektim aslında.Ne de olsa kendime göre fırsata çevirmiştim.Bu yetiyordu bana."

Sesine yansıyan az dozda bir kaygı ve tedirginlik vardı.Ama onun durumda olan birisi için bu normaldi.

"Eline ne geçti?"

"Şimdi bu önemli değil.Tek önemli olan o dosyaların ortada olmayışı."

Kendisinde birkaç kopyası olsa bile aslı gerekiyordu.İlk başta yanlış yapmıştı; dosyaları genç adama vermemeliydi.Güvende olacağını düşünmüştü halbuki.Ama bir hüsrana uğramıştı.
Doğru ya ani bir kararla göndermişti o dosyaları.Şimdi ani kararının cezasını çekmek zorunda kalmıştı.

"Halil Bey uzak durun artık benden.Kendimden geçtim bu gidişle aileme zarar gelecek."

"Ablan olmasaydı böyle olmayacaktı belki de.Sen uzak durmak istesen de artık geç bunun için.Anlıyor musun beni?"

Ayakta durdukça yorgunluğu artıyordu nede olsa yeni ameliyat olmuş birisiydi.Dinlemesi,kaygılardan uzak durması gerekiyordu.Zira tam aksini yapıyordu şu sıralar.Genç adamın yanındaki sandalyeyi çekip oturduğunda yorgunluğu daha çok ele vermişti kendisini.Bazen düşünmeden edemiyordu karşısındaki genç adamı bu olaylardan uzak tutmanın iyi bir karar oluşunu.Sonra bu düşünceleri silip atıyordu aklından.Doğru değildi,bu konuda haklı buluyordu kendisini.Ablasının hatalarını kardeşi düzeltse ne olacaktı sanki? Olması gereken bu değil miydi? Kendisi çok çabalamamış mıydı?

Birbirini kovalayan soru zincirleri barikat kurmuştu zihninin kuytu köşelerinde.Lakin bu sorular hiçbir zaman yardımcı olmamıştı.

Pencere yakın olduğu için dışarıyı görebiliyordu.Ay ışığının ve sokak lambasının aydınlatmaya çalıştığı sokak gözleri önündeydi.Gece geldiğinde daha da ağırlaşıyordu düşünceleri.Babasının bir sonraki adımını tahmin etme çabaları en çok bu vakitlerde boşa çıkıyordu.

"Halil Bey."

"Dur bir dakika."

Aceleyle konuşmasını engelemişti Halil Bey.

"Dosyaları sana verdim çünkü o adam sende olabileceğini aklına getirmez sandım.Sanırım yanıldım.Ama nasıl öğrendi? Seninle konuştuğumu bilmesi imkansız."

Daha fazla düşünceli bir hale büründü.

"Acaba başka birisi olamaz mı?"

Genç adam aklına gelen ilk ihtimali söylemişti.Bu vakitten sonra her şeyi bekler olmuştu.

"Sanmıyorum.Hem kim olacak?"

Tereddüt barındıran bir soruydu ve cevabı da tereddüt kaplıydı.

"Başka bir düşmanınız varsa?"

"Öğretmen acaba biz çok mu hayalperestiz? Belki ben öyleyim.Ama sen olma."

Derin bir nefes aldıktan sonra susmayı seçmişti bu sefer.

"Halil Bey başka söylecek bir şeyiniz yoksa bu konuşmamızı burada sonlandıralım.Kaybolan dosyalar için elimden bir şey gelmez."

"Nerdeyse baban yaşında olan adamı evinden mi kovuyorsun?"

Ani bir kahkaha atıp tekrar suskunluğa bürünürken genç adamın gözlerinde ani geçen bir nefret gördü.Genç adam kendisinden nefret ediyordu,ne kadar çok ortaya çıkmasa da bu gerçekti.Farkındaydı ve haklı sayıyordu genç adamı.Hatta fazla sakindi ona göre.

"Halil Bey artık sorunlarınızı bizden uzak tuttun.Başka çözüm yolu bulun.Bana bir şeyleri anlatmaya devam etmeyin.Artık yeni gerçekler öğrenmek istemiyorum."