ASİL AŞKLAR ❤ AŞK SERİSİ I - FİNAL

7. BÖLÜM - BENİMLE YAŞA

yine uzun ve ASİL'in kıskançlıkları ile dolu bir bölüm sizlerle =)

Hayal’i takip etmesi gerekirken aptal ergenler gibi bowling oynamaya geldiğine inanamıyordu. “Hadi sıra sizde Eymen.” Dedi Balım şakıyarak. Asel hayatında ilk kez bu kadar eğleniyordu.
“İzle güzellik, izle de atış öğren.” En ağır topu parmaklarının arasına aldı, geriye doğru bir iki adım gitti ve ileriye koşup, topu bıraktı.
Gözlerini kısıp bekledi. Top hepsini devirince elini yumruk yapıp kaldırdı “Ve oyun burada biter!” diye bağırdı.

“Of Asel ya o atamadığın iki sayı yüzünden bu dangalaklara yenildik.” Balım’ın yüzü asıkken Asel gülücük saçıyordu.
“Olsun, önemli olan eğlenmekti ve ben çok eğlendim.”
“Ay bu da Polyanna mıdır nedir? Sürekli bir gülücük, bir mutluluk. Yenildik diye sevindi.” Diye homurdandı Balım.

Gurur kızı kollarının arasına alıp, yanağına öpücük kondurdu.
“Benim için de önemli olan senin eğlenmendi prenses.”
Asel kıpkırmızı olmuştu. “Gurur ne yapıyorsun arkadaşlarının önünde?” diye itekledi adamı.
Gurur kahkaha attı. “Sevgilimi öpüyorum. Öpemez miyim?”

Eymen saatine bakarken “Bu kadar ergencilik yeter ben kaçıyorum.” Dedi.
“Yine nereye?” Balım ellerini beline koyup, gözlerini kısmış adama bakıyordu.
“Hayal’e uğramam lazım.” Kıza baktı. “Ayrıca Balımcık inan hiç korkunç değilsin.” Deyip kızın yanaklarını sıkıp, anahtarlarını alıp tam gidecekken karşıdan gelen barut fıçısını gördü. Sırıttı. “Gurur oğlum Asel’le uzun bir birliktelik istiyorsan bence o elini çek kızın omzundan.”

Gurur arkaya baktı. “Ondan korkan onun gibi olsun be. Hele bi şey yapsın, Balım’a yaklaşabiliyor mu bak bakalım?”
“Balım ne ayak lan?” diye tısladı.
“Bunlar şey olmuş.” Diye kıkırdadı Asel.

Yanlarına gelen Asil, kaşlarını çatarak Gurur’a bakıyordu.
“Selam.” Deyip kız kardeşini adamın kollarından çekti. Bu sefer kaş çatan Gurur oldu. Eymen kalıp bu eğlenceyi izlemek isterdi ama onun daha güzel ve esmer bir sorunu vardı.
“Size iyi atışmalar , görüşürüz.” Dese de kimse onu pek tınmamıştı. Yanlarından ayrılırken sırıtıyordu.

                                                      ***

SENELER ÖNCE...
Hava soğuktu, genç çocuk kızı daha fazla sarıp kendine çekti. Sabahtan beri neye surat astığını biliyordu. Ama nasılsa birazdan her şeyi görecekti. Suratını asmasına dayanamasa da az sonra yaşayacağı mutluluğu düşünüp, kendini tutabiliyordu.

“Üşüdün mü?”
“Azıcık.” Dedi kız somurtarak.
Eymen güldü. “Sen bana dargın mısın Hayal?”
“Azıcık.”
“Hım. Öğlen o kızla konuştum diye mi?”
“Hayır, o ukala şuan umurumda değil.”
“Bak ne diyecem, bize gidelim mi?”
“Size mi?” dedi hayretle.
“Evet.”
“Ama annenler şehir dışında.” Azıcık utanmıştı.
“Daha iyi ya. Başbaşa kalırız.”
“Şey, Eymen...”
“Hadi; itiraz kabul etmiyorum. Hem ben gönlünü alabileceğimi düşünüyorum.” Deyip, göz kırptı.
“Ama...”

Eymen Hayal’in elinden tutup, hızlandı. Eve vardıklarında hava kararmıştı. Zaten saat beşte çıkıyorlardı. Kış ayında da hava erken kararıyordu. Saatine baktı Eymen, Gurur bitirmiştir işini diye düşündü ve içeri girdi.
Hayal gördüğü manzara karşısında “Eymen!” diye inledi ve boynuna sarıldı. Eymen de kızı kendine daha çok çekti.

Her taraf gül ve mum doluydu. Koca pankartta “İYİKİ DOĞDUN HAYALİM” yazıyordu. Balonlar, süsler... Bütün gün adama bir de surat yapmıştı.
“İYİ Kİ DOĞDUN HAYALİM...” deyip boynu ile kulağı arasına öpücük kondurdu. “Unuttuğumu sandın?”
“Evet.” Diye mırıldandı.
“Ben kaç haftadır bugünü ayarlıyorum.” Bir süre göz göze bakıştılar. “Seni çok seviyorum Hayal. Tahmin edemeyeceğin kadar çok...”