ASİL AŞKLAR ❤ AŞK SERİSİ I - FİNAL

13.BÖLÜM - ÖZÜR DİLERİMİN EN GÜZEL DİLİ

Güzel ve romantik bir bölümle sizlerleyim. Bakalım Gurur kendini affettirebilecek mi?

İlk yardım ekibi adamı çukurdan çıkardıklarında Asel adama acıyla baktı. Ama öyle bir bakıştı ki, Gurur’un içi paramparça oldu. Abisine döndü ve “Sende mi bu işin içindeydin?” diye sordu. Sesi titriyordu. Gurur sedyeye koyulurken kıza seslendi. “Abinin bir suçu yok. Ben yaptım.”
Asil ise onu yalanladı. “Mekanı ben söyledim ve adamlarla ben konuştum.”

Asel ikisine de hayal kırıklığı ile baktı. “İkinizde benim hayatımda olabilecek o ‘özel’ insanlar değilsiniz.” Gurur’a döndü, ama adamı gördüğü an gözyaşlarını tutamadı “ve sen... Ben sana hayalimi anlattım. Onun önemini anlattım, bugün burada andaki heyecanımı paylaşmanı istedim. Ben oraya millete bacaklarımı göstermeye çıkmıyordum Gurur. Ben hayallerim için o sahnedeydim. Çünkü bu yaşıma kadar kendi kararımla yaptığım tek şey müziğimdi.”

Arkasını dönüp yanlarından uzaklaştı. Gurur Balım’a onun ardından gitmesini işaret etti. Hayatının hiçbir anında bu kadar pişman olacağı bir şey yapmamıştı. Ama şimdi pişmanlıktan geberiyordu.
“Sen?”
Eymen “Ben buradayım.” Dedi.
Balım kızın peşinden gitti. Eymen ise ambulansa bindirilen adama acıyarak baktı.
“Abi valla tümden boka battın.” Dedi.
“Farkındayım Eymen, kes.”

Asil, Eymen ve Hayal arabayla ambulansı takip ettiler. Acil servisin kapısının önüne geldiklerinde hızla sedyenin peşinden içeri girdiler. “Abi çok pis kokuyorsun ya.” Eymen burnunu kapatıyordu sürekli.
“Lan bi yürü git!”
Acil müdahale odasına geçirip, muayene ettiler. Çıkan doktorla birlikte Eymen de ayaklandı.

“Ciddi bir şey yok. Bir kaç yeri incinmiş, o kadar. Bir kaç gün dinlensin geçer. Gece ağrısı olabilir, onun için bir ağrı kesici yazacağım.”
“Peki teşekkürler.”

***

“Bir şey düşünmem lazım. Bir haftadır ne telefonlarımı açıyor, ne mesajlarıma cevap veriyor.”
“Haklı.” Dedi Balım adama bakmadan.
Gurur elindeki kalemi kıza fırlattı. “Lan sen kimden yanasın?”
“Haklıdan yanayım Gurur. Sen benim abim gibisin, canımsın, her şeyimsin ama yaptığını sana yakıştıramadım. Sırf kendi egon için, kızın en büyük hayalinin içine ettin. Yangın alarmı ne Gurur ya. Elbisesini değiştirtebilirdin, ama programını mahvetmen hiç hoş olmadı.”

Gurur kafasını kaşıdı. “Ya tamam bende sonra pişman oldum. Bir sinirle yaptım böyle bir eşeklik. Bir daha yapmam.”
“Yapamazsın, çünkü seninle artık görüşmeyecekmiş.”
“Nerede görüşmeyecekmiş acaba? Sevgilim o benim. Bırakmam onu.”
Balım ‘Sen bilirsin’ der gibi baktı ve ayağa kalktı.
Aynı anda Gurur “Buldum!” diye bağırdı ve Balım o bağırışla yerine tekrar sindi.

“Ne bağırıyorsun be?”
“Şimdi beni dinleyin...”

***

Asel günlerdir sadece ağlıyordu. Asil’in ona içi gidiyordu ama onunla da konuşmuyordu. Yanına bile yaklaştırmıyor, herkesin içinde o yokmuş gibi davranıyordu. Annesi birkaç kere sormuş, ama fazla ilgilenmemişti. Bir tek Balım ve Hayal ile görüşüyordu. Şimdi de Hayal ile Balım onu almaya geliyorlardı. Çok ısrar ettikleri için onları kırmak istemedi.

Arabaya bindiğinde, iki kız da ona gülümsedi. “Hoşgeldin Aselcik.”
“Hoşbuldum Balım.”
Hayal Eymen’in arabasını almıştı. Dikiz aynasından kıza baktı. “Seni harika bir yere götürelim mi?”

Asel keyifsiz bir şekilde omuz silkti. Onun tek gitmek istediği yer de, tek görmek istediği kişi de belliydi. Çok ama çok öfkeliydi.
Balım telefonu eline aldı ve mesaj yazdı.