ASİL AŞKLAR ❤ AŞK SERİSİ I - FİNAL

9.BÖLÜM - DOSTLUĞA ADIM ADIM

=) bölümler biraz geçikiyor farkındayım, ama bu aralar fazla yoğunum =) keyifli okumlar.

Gurur Asel’i tezgahla kendi arasına sıkıştırmış, öpüyordu. Eli elbisesine gitti ve yukarı sıyırdı. “Asel şu elbiselerinden nefret ettiğimi söylemiş miydim?”
Asel konuşamadı, sadece başını aşağı yukarı salladı. “Ne diye giyiyorsun o zaman şu-“ kapıya sokulan anahtar sesi ile kızdan hemen uzaklaştı.

“Sıçtığımın adamı şimdi gelmek zorundaydı sanki.” Diye homurdandı üstünü başını düzelterek.
Asel adama gözlerini açarak baktı. “Sen ne çok küfür ediyorsun Gurur ya.”
“Ne demeliydim bu densize prenses, ‘Ah bebeğim neden geldin’ mi?”

Eymen sırıtarak baktı ikiliye. “Kahvaltı için geç değil mi?” diye lafa girdi. “Ayrıca ‘bebeğim’ diye sen benden mi bahsediyorsun?” yüzünü buruşturdu.
Gurur Asel’e bakıp konuştu. “Gördün mü o da beğenmedi. Eminim ‘sıçtığımın adamını’ tercih eder.”

Asel ikisine de şaşırarak bakıyordu. “Çok ayıp ama.”
Gurur ile Eymen kahkaha attı. “Ya Balım’ı arayalım o da gelsin, direkt akşam yemeğine dalalım bence. Saat iki. Zaten cüzdanımı da düşürmüşüm, bulamadım ya.”
“Unut sen o cüzdanı. Saat iki mi dedin sen? Oldu mu o kadar ya?” diye mırıldandı Gurur.
“Ama ben simit yiyecektim.” Dudaklarını büzerek konuşmuştu Asel.
Gurur onu kollarına aldı. “Ay sen üzüldün mü? Kıyamam.”

“Simit mi? Bırak simidi falan ya.” Sonra Gurur’a baktı. “Akşam maç var, biraları falan alalım. Ama benim gidip, bankamatikten para çekmem lazım. Allah’tan kartım sendeydi ha.”
“Tamam ya sorun yok. Biz Asel’le çıkıp alırız. Allah bilir markete de girmemiştir bu kız hayatında.” Dedi Gurur kıza sırıtarak bakarken.
Asel cevap vermeyince, “Yok canım o kadar da değil.” Dedi Eymen şaşırdığını belli ederek yüzünü ekşitti.
“Her şeyimizi alan biri vardı evde.” Üzgün surat ifadesi ile.

***

“Evin çok güzel.” Dedi Balım mutfak camından dışarıya bakarken. Asil yanına yaklaşıp, arkadan belini sardı kızı. “Sen varsan her yer çok güzel.” Diye mırıldandı. “Üst katı da görmek ister misin?”
Balım yutkundu. “Ne var üst katta?”
Asil daha da yasladı kendini kıza. Kulağına eğildi “Benim odam.” Diye fısıldadı.
“Yok canım, özelin o senin gerek yok.”

Kızı kendine çevirdi ve cama yasladı. “Bir şey yapmayacağımı, sen istemedikten sonra ileri gitmeyeceğimi söyledim Balım. Ama hiç mi yakınlaşmayacağız?” dudakları çenesinde, yanaklarında dolandı.
“Yeterince yakınız şuan.” Derin derin nefesler almaya başladı.
“Yetmiyor. Sana dokunmak istiyorum. Tenini hissetmek, dudaklarımla tenine dokunmak... Olmaz mı?”

Odada yankılanan telefon sesi ile, Balım rahatlarken, Asil öfkelendi.
“Kim bu şimdi?”
“Gurur’dur.”
“Ben bu adamı öldürürüm Balım.” Dedi dişlerinin arasından.
Balım adamı kendinden uzaklaştırıp, telefonu cebinden çıkardı.
“Efendim Gurur.” -Asil dişlerini ve yumruklarını sıktı.
“Neredesin Balımcık?”
“Asil’le dışarıdayız.”
Gurur Eymen’e döndü. “Asil’le dışarıdalarmış.”
“İyi gelsin, geç oldu zaten.” Dedi Eymen abi edasıyla.

“Balımcık Eymen gelsin yeter artık diyor.”
Balım kaşlarını çattı. Asil yanında olduğu için duymuştu. Telefonu kızın elinden aldı. “Sen yanındaki emaneti gönder ben de sana Balım’ı göndereyim. Adama bak. Kız kardeşim seninle değil mi?”
Asil yüzünü buruşturdu. “Bu iyi olmadı ya.” Diye homurdandı Gurur. “Şimdi Asil kardeş durum şöyle oluyor. Aslında biz ikinizi çağırıyoruz. Birlikte yemek yiyip, oturalım diye.”