ASİL AŞKLAR ❤ AŞK SERİSİ I - FİNAL

11.BÖLÜM - AŞK ÖNEMLİ, PEKİ YA ARKADAŞLIK?

SONUNDA BİR BÖLÜMÜ PAYLAŞMAYA VAKTİM OLDU =) KEYİFLİ OKUMALAR...

Sonunda maç arası gelmişti. Kız kız değil, mübarek maç hastası erkek gibiydi. Asil çok sıkılmıştı. Hemen ayağa kalkıp, üstünü düzeltti.
“Balım bi gelsene.” Deyip, mutfağa yöneldi.
“Ne o Asil, tek başına su içemiyor musun?” Gurur pis pis güldü.
Asil ise ters ters arkasına bakıp, devam etti. Balım da peşinden gitti.

Mutfağa geçtiklerinde, kızı belinden tutup, masaya yasladı.
“Eve çıkalım lütfen. Cidden çok sıkıldım.”
Balım üstünden itemiyordu, ama mutfağa biri girer diye de korkuyordu.
“Asil! Saçmalama, ne diyeceğiz? Ayıp olur.”
“Sıçarım onların ayıbına ya! Ben sevgilimle onların ayıp görmediği zamanlarda mı başbaşa kalacağım? Çıkıyoruz Balım, sıkıldım. Maç sevmem ya ben. Of!”

“Ya Asil gerçekten abartıyorsun. Üstelik derbi.”
“Banane derbisinden ya da nesindense. Ben sevmiyorum maç. Ben seninle başbaşa kalmak istiyorum.”
“Ama ben seviyorum. O ne olacak?”
Asil kızdan uzaklaşıp, derin nefesler aldı ve tekrar aynı pozisyona girdi, ama bu sefer daha çok sıkıştırdı.

“Seni istiyorum, anlıyor musun? Deli gibi...” Balım’ın dudaklarına yapıştı. Bir süre öptükten sonra kız ayrıldı.
“İçeri geçelim, anlayacaklar. Hem ara bitmiştir.”
“Ne maçmış arkadaş. Banane kızım. Üstelik bir gol atmadılar ya bir gol!”
Tekrar kızın dudaklarına yapıştı.

“GOOOLLLLLLLL” İçeriden böğürme ve bağırma sesleri gelince Balım adamı üstünden attı.
“Senin yüzünden kaçırdım işte.”
“Hay sikeyim böyle takımın golünü. Doksan dakikanın şu saniyesinde mi atacağı tuttu.” Diye homurdandı.

İçeri girdiğinde Eymen ve Gurur birbirinin üstüne çıkmaya çalışıyorlardı. Hayal kahkaha atarken, Asel ezilmemek için kaçıyordu.
“Ya kaçırdım ya.” Balım televizyona yapışmış, tekrarını izliyordu.
“Ben de keçileri kaçıracağım bu gidişle.” Diye bağırdı Asil. “Balım!”
“He.” Dedi televizyona kilitlenmişken.

Asil yüzünü buruşturdu. “He mi?”
Balım öfkeyle Gurur’a bakıp, fısıldadı. “Senin yaranacağın o yağlarına tüküreyim Gurur. Bir daha kimseyi çağırma oğlum maç izlemeye. Hele de derbi günlerinde.” Sonra Asil’e baktı. Sevimli sevimli gülümsedi. “Efendim.”
“Çıkalım mı? Konuşmamız gerek.”
“İyi tamam.” Televizyona baka baka çıktı odadan. Anahtarı ve telefonunu cebine atıp, çıktılar evden.

Bir kat üste çıktıklarında, kapıda bekledi. “Konuşacağın şeyi dışarıda konuşalım istersen? Hem yürümüş oluruz.”
Asil ‘ya sabır’ der gibi ofladı. “Geçelim mi içeri Balım?” Sesini inceltmişti, ama bu hiç de sevimlilikten değildi. Daha çok öfkedendi.

Oturma odasına girdiklerinde Asil oturarak, onu da yanına çekti. Balım’ın köpeği koşup, kucağına zıpladı.
“Bebeğim, sen beni özledin mi bakayım.” Köpek yüzünü kızın bedenine sürttü. “Ben de seni çok özledim.” Biraz daha sevip, yan tarafa yerleştirdi ve Asil’e çevirdi bakışlarını.
“Balım, bak böyle olmuyor. Ben...” derin nefes alıp, kızın yüzünü avuçladı. “Ben delireceğim.”
“Ne oldu?”

“Hiç sevgilimmişsin gibi hissedemiyorum. Şu ayı tipli köpeğe bile ‘bebeğim’ diye hitap ediyorsun.” Sinirlendi ve ellerini kızın yüzünden çekip, kendi yüzünü sıvazladı. “Senin yanında bir özelliğim yok. İki erkekle birlikte yaşaman beni delirtiyor Aşkım. Ya ne olur anla beni biraz.”
Balım başını öne eğdi. “Sana anlattım yaşadıklarımı Asil. Neden hala aynı konuyu açıyorsun?”

“Çünkü deliriyorum. Tamam onların yaptığını unut, onlarla görüşme demiyorum. Abin gibiler onun da farkındayım. Ama yine de kıskanıyorum. Onlarla paylaşımını, her şeylerini bilmeni. Her şeyini bilmelerini...” başını geriye yaslayıp kıza baktı. “En azından benimle kal. Birlikte yaşayalım. Yine istersen her gün görüş onlarla. Bize gelsinler, biz geliriz yanlarına.”