Hopeless

Droga do szkoły

Wstałem jak poparzony z łóżka. Jebany budzik nie raczył mnie obudzić a Hiryoi też się nie krzepiła do obudzenia mnie. I jak tu jej nie zabić? Szybko ubrałem na siebie czarną bluzę i granatowe jeansy. Zbiegłem, po schodach na dół i ubrałem na siebie zieloną kurtkę z białym futerkiem i wybiegłem z domu. Biegnąc do szkoły wpadłem na kogoś i upadłem z hukiem na ziemie. Odziwo osoba nad ,którą wpadłem wcale się nie przewróciła. Spojrzałem na chłopaka , który podał mi rękę.
Miał krótkie bląd włosy i zielone oczy. Musze przyznać , że był przystojny i dobrze zbudowany. Nie pewnie złapałem go za rękę. Poprawiłem się i spojrzałem na blondyna był ode mnie o głowę wyższy.

Przepraszam że na ciebie wpadłem- powiedziałem masując się po obolałym ramieniu.

Nic ci się nie stało?-zapytał z ukrywanym uśmiechem.

Chyba nic przepraszam jeszcze raz i dzięki za pomoc- powiedziałem i ruszyłem w stronę szkoły.

Udało mi się zdąrzyć na czas do szkoły. Wypakowałem rzeczy na swoją ławkę i czekałem na nauczyciela.

Pedale!- usłyszałem za sobą głos Yato.

Od kiedy pamiętam zawsze mnie poniżał a kiedy dowiedział się o mojej orientacji nie daje mi żyć.

Głuchy jesteś!- krzyknął do mnie.

Starałem się zignorować go i zająć się czymś innym. Byłem przyzwyczajony do tego rodzaju wyzwisk więc nie robiły one na mnie większego wrażenia.

Chyba mówię coś do ciebie! - powiedział waląc w moją ławkę z pięści.

Nadal nie odpowiadam na jego zaczepki. Wiedziałem że pogarszam swoją sytuacje, ale mało mnie to obchodziło.

Chyba trzeba kogoś tutaj kultury nauczyć- odparł z wrednym uśmieszkiem.

Podszedł do mnie i podniósł mnie tak , że nie dotykałem nogami ziemi. Pchnął mnie z całej siły na ścianę , odbiłem się od niej i upadłem na podłogę. Miałem mroczki przed oczami a potem ciemność...

Obudziłem się w szpitalu obok mnie siedziała moja mama i siostra z ich twarzy mogłem wyczytać ulgę.

Syneczku jak się czujesz?- zapytała mnie mama.

Niezbyt głowa mnie strasznie boli a  Co się tak właściwie stało?-nie mogłem sobie przypomnieć.

No zemdlałeś i pani zadzwoniła po karetke. Nic nie pamiętasz?-
Hiryoi była zdziwiona że nic nie pamiętam.

Nic. Tylko droge do szkoły a dalej to nic-  nic nie mogłem sobie przypomnieć. Nie wiem jak się tu znalazłem ale jestem pewien że coś się musiało stać.

Do sali wszedł wysoki starszy pan. No oko miał gdzieś 60 lat.

Jak się czujesz chłopcze?- Spytał lekarz

Dobrze ale nie pamiętam jak zemdlałem.Jak bym miał czarną dziurę w głowie.- martwiłem się swoim stanem zrowia.

Zostaniesz na obserwacji musimy zrobić kilka badań wszystko będzie dobrze to wypuścimy cię do domu- odparł wychodząc z sali.

My już będziemy się zbierać jutro cię odwiedzimy- .mama pocałowała mnie wczoło i ruszyła kierunku wyjścia.

Trzymaj się- Powiedziała Hiryoi i gdy wyszła za mamą.

Zostałem sam w sali. Nigdy nie lubiłem szpitali zawsze kojarzyły mi się ze śmiercią. Przez pół dnia nie miałem co robić. Czasami przychodził lekarz albo pielęgniarka zapytać się jak się czuję. A ja cały czas odpowiadałem że dobrze. Wieczorem nie mogłem spać cały czas myślałem że ktoś drapie moje dzwi. Samego rana lekarz powiedział że mogę iść do domu. Wstałem z łóżka i zaczęłem się ubierać. Napisałem SMS do mamy żeby po mnie przyjechała i skierowałem się do wyjścia ze szpitala. Wychodząc zostałem przypadkowo popchniety i prawie bym upadł ale ktoś ostatniej chwili mnie złapał. Popatrzyłem na swojego wybawiciela to był ten sam chłopak na którego wpadłem biegnąc do szkoły.

Przepraszam nic ci nie jest?- zapytał się mnie.

Nic się nie stało- odparlem z miłym uśmiechem.

Czy ja cię znam?- miał minę jakby próbował siebie coś przypomnieć.

Wczoraj wpadłem na ciebie biegnąc do szkoły- odparłem przypominając sobie tamtą sytuację.

Pamiętam słuchaj ja musze lecieć jeszcze raz przepraszam- odparł i wszedł do szpitala.

Ciekawe po co musiał iść do szpitala.

Yukine! - usłyszałem za sobą głos mojej mamy. Ruszyłem w jej stronę i zajełem miejsce pasażera. Całą drogę nie odzywałem się tylkot musiałem słuchać że nie powinienem iść do szkoły ale i tak pojdze czy nie jestem już dorosły. Dojechalisny do domu a ja od razu zamknąłem się w swoim pokoju i słuchałem głośno muzyki.



Yukine



Hiryoi



Mama Hiryoi i Yukine



Yato



Tajemniczy chłopak