Courting Rancis Ong: The Seven Despicable Boys (bxb) (On going)

/45/

This place is very normal. Too normal in my opinion. However, the real problem is not in this place, but on the people living in it.

Isipin ninyo ah. Si Loel at Jules ay kambal na nakatira kasama si Yuno. Gallardo ang apelyido ni Loel at Jules samantalang ang apelyido naman ni Yuno ay Song.  Kaya sigurado akong hindi sila magkakapatid. Pero nakatira sila sa i-isang bahay? Atsaka inuutusan lagi ni Yuno si Loel, which I find really weird.

Naalala niyo ba noong dinala ako ni Loel sa Venus Cove? Nabanggit niyang sa pamilya niya ang high-end boutique na 'yon. Henceforth, they're not poor, so why are they following Yuno's order like that?

Hindi ko talaga maintindihan. Ang gulo nang mga taong 'to. Pakiramdam ko malalagay sa panganib ang buhay ko pag dumikit ako sa kanila. Gut feel.

I don't want to be caught up on the mess they're plotting. Why should I? I mean; I owe them nothing. If it wasn't for Yuno's threatening me with a gun, I wouldn't agree to this bullshit.

Siguro nga kinonsidera na akong kaibigan ni Loel, siguro nga mukhang inosente si Jules, siguro nga may kakaiba sa trato ni Yuno sa'kin. Pero bakit ko 'to kailangang gawin? I... I don't give a flying fuck about them. Heck! I should be saving my own skin.

Tama! Kailangan kong maka-alis dito sa bahay na 'to.

bumangon ako mula sa pagkakahiga ko at saka binuksan yong lampshade sa gilid ng kamang 'to. Tama. Alas dose na ng madaling araw. I should leave this place no matter what.

I will not let myself be caught up into another mess. I should know well that this'll probably not fare well.

Dahan-dahan kong binuksan ang solidong kahoy na pinto ng kwarto. Nag labas ng kaunting ingay ang pinto pero hindi naman ito naging dahilan upang magising ang babaeng natutulog sa kabilang kwarto -- si Loel.

I tiptoe my way down the first floor, walking down the staircase ever so gently to prevent a sudden noise.

I must get the hell out of here!

The whole place was pitch black, which means I cannot see a single streak of light.

Ang hirap pa nito dahil wala akong phone na magagamit sana to produce artificial lighting. How darned?

Sinubukan kong kapain ang daan palabas, habang iniingatang may mabanggang figurine o kung ano mang furniture. Luckily though nakapa ko na yata ang pinto.

"Yes!" I chirped. "Nahanap ko din 'yong pinto."

Sinubukan kong kumapa pababa upang hanapin ang doorknob at matagumpay ko naman itong nakapa.

Alam 'kong doorknob ito dahil ang tigas at... fuck? Kinapa ko ulit 'yong doorknob. Holy shit!

B-Bakit... bakit parang may nakapa akong...

Holy...

Shit...

Alam kong ano 'yon ng lalaki dahil meron din ako nun umurong lang dahil sa pills. Pero meron! Meron!

Holy shit!

All of my blood suddenly rushed to my feet. God I feel so light headed.

My heart was pounding deliriously as I slowly removed my hands from that... er dick.

"Is it huge?" a voice suddenly said. His voice is deep, and has this eerily sexy spice to it.

"Aaaaaaaaaah!" my voice filled the pitch black room as I screamed. "S-sino ka?!"

Naramdaman kong lumakad papa-lapit sa'kin 'yong lalaki. Umatras naman ako pero biglang tumama ang likuran ko sa pader. Shit! I am dead. I am seriously so dead.