İHTİYACIM OLAN

ALTINCI BÖLÜM

Esat beyi karşımda merdivende diz çökmüş görünce göz altlarımı silsem de yeni yaşlar ekleniyordu.

-"Ağlama ben hallettim.Sadece yanlış bir anlaşılma dün akşam birlikte girince öyle yazmışlar bu çok normal."

Yanağımın içini ısırıp başımı iki yana salladım.Ağlamama yüzümü kapayıp devam ettim.

-"Bana neler söylediklerini bilmiyorsunuz." dedim ağlamam arasında konuşabildiğim kadar.

Ellerime değen elleriyle kalbim anlık sıkıştı.Yüzümü açsada ellerini hala ellerimden ayırmamıştı.

-"Onlarla tek tek görüştüm hesapları kesildi merak etme." bana şuan çok şefkatli davranıyordu.

-"Herkese rezil oldum.Hakkımda neler düşünüyorlar." dedim hıçkırıp.

-"Öyle düşünenlerin bu düşüncelerini değiştirmem için bana bir gün müddet ver.Sonra herşey aynı olacak kimse sana o muammeleyi gösteremez.Bana güveniyorsun değil mi ?"

Ellerimi ondan çekip yanaklarımı sildim.

-"Esat bey sorun bu değil ! Bana sizle birlikte olduğum için o işi aldığımı söylediler.Ben hayatımda hiç böyle küçük düşürülmedim.Oraya bir daha gelemem ben." dedim titrek sesimle.

Ayağa kalkıp elini bana uzattı ve beni de merdivenden kaldırdı.

-"Sen biraz evde dinlen.Sakin kafayla düşün olur mu ?"

Düşen yaşlarımı tekrar sildim.

-"Çantam holdingde kaldı." dedim.

-"Bizim eve götüreyim seni.Sonra eşyalarını alırım." diyince itiraz etmeme izin vermeden kolumdan tutarak beni arabasına bindirdi.

Arabada da eve gidene kadar sessiz sessiz ağladım.

İnerken benimle birlikte kapıya kadar geldi.Kızlar benim bu halimi gördükleri gibi ne olduğuna inanamadılar.

-"Letisya size emanet geldiğimde onu toparlanmış görmek istiyorum.Anlaşıldı mı ?" dedi Esat bey.

-"Tamam tamam ." O giderken bende kızlarla içeri girdim.

Ağlaya ağlaya neler olduğunu anlattım.Onlar da haberleri biz gittikten sonra görmüşler.Deniz bey Delfin'i arayıp anlattığına göre Esat bey ben ilk çıktığımda holdingde fırtına gibi esmiş.Benimle öyle konuşan kızları şirketten kovmuş.Şok olsam da üzüntüm daha fazlaydı.

Kızlarla uzun uzun konuştuk.Çalışmak istememe tepki gösterseler de benim yeniden gidecek cesaretim yoktu.

Elimi yüzümü bana yıkatmışlardı.Hava almak istediğimi söyleyince yalnız kalmama izin verdiler.Salonun karşısında görülen bahçeye çıktım.Hava soğuk olduğu için üstüme örtü vermişlerdi.Bahçe koltuğuna oturup kararmış gökyüzüne baktım.

Kendimden , düştüğüm halden çok utanıyordum.

Yarım saate yakın orda oturuyordum.Kapı sesi duyunca başımı kaldırıp baktım.Ağlamaktan gözlerim ağırıyordu.Uyumaya ihtiyacım vardı.

Esat beyin gelip yanıma oturduğu anda evdekiler perdenin yanına dizilmiş bize bakıyordu.

-"İyi misin ?"

Ona bakmak yerine havuza diktim gözlerimi.Yanında ağlamış olmam ayrı utanç verici.Sadece başımla onayladım.İyi olmasamda.

Çeneme elini koyup kendine çevirmişti.

-"İyi olmadığını kızarmış burnundan ve gözlerinden anlayabiliyorum."

Çenemi ondan kurtarıp yeniden havuza döndüm.