İHTİYACIM OLAN

İKİNCİ BÖLÜM

Haftanın ortasında harıl harıl çalışıyor iken öğle arasında söylediği gibi Delfin gelmişti.

İştahım olmadığından yemek yerine bir kahve alarak ön bahçeye çıkmıştım.O sırada da gelmişti Delfin.

-"Eski hayatımı sevmesem de seni görmek iyi hissettirdi." dedi Delfin ve boşta olan elimi sıktı.

Yüzüme vuran soğuk rüzgar titrememe sebep olurken ona bakıp gülümsedim.

-"Bunu duymak güzel." dedim sadece.

-"Sen hep böyleydin.Sıcakkanlısın ama herkesten uzak durdun.Zor bir hayatın olduğunu tahmin edebiliyorum.Bende belki şuankinden berbat bir durumda olabilirdim ama karşıma Deniz çıktı."

Beni hiç tanımıyordu nedendi bu kadar yakınlık ? Ben insanların daha soğuk olduğunu düşünmüşümdür.

-"Senin adına çok sevindim Delfin.İnşallah hep mutlu olursunuz." demekle yetindim.

-"İnşallah.Sen nasılsın ? Hayatın nasıl ? "

Bu sorunun cevabını bende bilmiyordum.Nasıldım sahi ? İyi , kötü ? Bilmiyorum.

-"İyiyim.Herşey iyi." dedim ama.

-"Pek öyle gözükmüyor." dediğinde soğumaya yüz tutmuş kahvemden bir yudum aldım.

Soğuk havayı içime doldurup üfledim.

-"İyi olmaya çalışıyorum diyelim.Yaşamak için savaşıyorum." diye itirafta bulundum.Kendime şaşırarak.Daha önce kimseyi hayatıma sokmamıştım.Ya da hiç böylesine bir sohbet etmemiştim.

-"Hayatında birisi var mı ?" diye can alıcı soruyu sordu.

-"Sen ilksin." diyip kendi kendime gülmekten geri kalmadım.Şaka gibi değil miydi bu hayat ?

Önce şaşırdı.Sonra kaşlarını çattı.

-"Ciddi olamazsın."

-"Çok ciddiyim.Kimsem yok." Acı bir gerçekti.Ama gerçekti.

-"Sen delirmiş olmalısın ! Bundan sonra seni yanımdan ayırmayacağım Letisya ! Yaşaman gerek.Bir insan o kadar süre tek başına yaşayamaz ." diye kızarken ayağa kalkıp karşıma geçti.

Gözlerimi yere düşürdüm.İnsan bilmediği bir duyguya ihtiyaç duymuyordu.

-"Delfin...lütfen."

-"Hayır itiraz etmene izin vermiyorum.Kesinlikle benim dediğim olacak.Gör bak çok mutlu olacaksın."

Mutluluk ? Nasıl bir duyguydu.Okulu kazandığımda ki sevincim gibiyse güzel olabilirdi.

-"İşe dönmeliyim." dedim ve oturduğum yerden kalktım.

-"Numaranı versene.Ararım seni birlikte bir şeyler yaparız." Umut dolu yüzüyla bana telefonunu uzatırken onu geri çeviremedim.Dediğini yapıp numaramı tuşladım.

Ardından vedalaştık ve holdinge geri döndüm.

Akşam çıkış saatinde işlerim bitmişti.Çıkarken bir an gözlerim kararınca sendeleyip dışarı ulaştıran merdivenlerin kenarına tutundum.Belime sarılan kol ile endişelenip yana döndüm.

-"İyi misiniz ?" Bu o siyahlar içindeki adamdı.Gözlerindeki koyu karalık bedenimde dolaşıyordu.Geçen gün aldığım parfüm kokusu şimdi yine etrafımı sarmıştı.

Dengem yerine gelince dikleştim.Elini böylelikle benden çekmişti.

-"İyiyim , teşekkürler." Nefesimi ne zaman tuttuğumu bilmeden usulca üfledim.