İHTİYACIM OLAN

YİRMİ BEŞİNCİ BÖLÜM

Letisya Uzer

Saat gece yarısına yaklaşırken endişe artık her bir yanımı sarmıştı.Salonda kızların oturduğu koltuğun arkasında durmadan ileri geri yürürken aklım fikrim Esat'taydı.Saatlerdir haber yoktu ve nerde olduğu konusunda hiç birimizin haberi yok.Eskiden olsa belki tamam diyebilirdim ama artık aramızda bir şey vardı ve bana haber vermeliydi !

-"Letisya başım döndü bir otur sakinleş."

Bahçe kapısının orda durup

-"Nasıl sakin olayım Cihan bey ?! Saat kaç oldu ya başına bir şey gelirse ?!!" Düşünmek bile istemiyorum.Hayır kötü olmamalı.

-"Yok sen ferahla.O arada öyle kafa dinlemeye gider inan , güven bana."

Kızlar da gözümün içine inanmam için bakıyorlardı.Ama olmuyor ki ! O gelmeden rahatlayamam ben.

Sessiz evde kapının ordan ses gelince direk o yöne dönüp adımlarımı hızlandırdım.Esat kapıyı kapayıp döndüğünde önce yüzüne sonra bedenine baktım.

İyiydi evet evet bir şeyi yoktu.En azından fiziksel olarak yoktu.Bu da iyi bir şey.

-"Nerdesin sen ? Bir şey oldu diye çok korktum !" Kollarım boynuna giderken bir nebze rahatlamak için kokusunu doldurdum içerlerime.

Vücudu sert ve gerilmişti.

-"Sorun yok." Dudaklarını boynumda hissetmek iç çekmeme neden oldu.

Kollarımı istemesem de geri çekip yüzünü inceledim.Rengi solmuş , gözl altları çökmüştü.

-"Neden bu kadar geciktin ? İyi görünmüyorsun." Yanağına koyduğum elimi tutup avucumu öptü.

-"Duş almam gerek.Sen geç gelirim." dedikten sonra salondakilere selam verip yukarı çıktı.

Bu kadar mı yani açıklama yapmak yok mu ?

-"Gel kuzum otur bak iyi işte endişelenme artık." Delfin'in yanına gidip Mira'yla ortasına oturdum.Mira da omzumu sıvazlayıp gülümsedi.

Yaklaşık on beş dakika sonra sessizlik bozuldu.

-"Habere bak ölmüş adam !" Deniz bey elindeki telefonu Cihan beye gösterirken kimin öldüğünü merak ettim.

-"Kim hayatım ?" diye sordu Delfin benim soramadığımı.

İkisinin de yüzü bembeyaz olmuştu.

-"Esat'ın b-babası." dedi zorlukla.

Duyduğum anda ne olduğunu anlayamadan ayağa fırladım.Kulaklarım inanmak istemezcesine uğulduyordu.

Esat.

Esat geç geldi.Babasının ölüm haberi yayıldı.

Yoksa ?

Yok hayır yapmaz değil mi ? Yapamaz.O kötü birisi değil ki.Ama ama bu kadar şey tesadüf olabilir miydi ?

-"Esat yapmış olabilir mi ?" Mira sessizce korktuğum cümleyi kurdu.

Dünya üzerime yıkılmış gibi hissettim.Kendimi kıpırdatacak gücüm yoktu.Bedenim buz kesildi adeta.Aklımla ruhum bana farklı komutlar veriyordu.İnanmak istemiyordum.O söz vermişti.Onu öldüremem demişti.

-"Saçmalamayın hayır.Yapmaz.Letisya iyi misin ? Bir tepki ver !" Kollarımdan sarsan Deniz beyle bedenime can gelmiş gibi irkilip geri adım attım.

Yapmak istediğimi yapıp koşar adımlarla yukarı çıktım.Odasına adım atmamla gözlerim etrafı taradı.Banyodan gelen ışıkla karanlık odada gördüğüm kadarıyla yatakta oturuyordu.Dirseklerini bacaklarına dayamış yüzü ellerinin içerisindeydi.Hareketliliğimi anlamış olacak ki kafasını kaldırdı.