İHTİYACIM OLAN

ON ALTINCI BÖLÜM

-"Ne duygusu ya ?!"

Duygu falan yok.

-"O zaman kızı kullanıyorsun." Gözlerimden ateş saçarak Deniz'e baktım.

-"Öyle bir şey yapmıyorum !" dedim.

-"Yapmıyorsan neden ona öyle davranıyorsun ?" Bu sakinlikleri rahatlıkları beni iyiden iyiye delirtiyor.

Sandalyeyi yere iterek ayaklandım.

-"Bilmiyorum lan bilmiyorum tamam mı ?! Soru sorup durmayın!"

Bilmediğim şeylerin cevabını nasıl verecektim ?

-"Seviyorsun işte kabul et !" Eve girerken arkamdan bağıran Cihan'dı.

Söylediğin duymamış gibi içeri girip kapıyı sinirle çarptım.Salonda olmamaları daha iyiydi en azından.duymadılar.

Kullanıyormuşum lafa bak ! Lan benim nasıl bir adam olduğumu bilmiyor mu bunlar ?!

En iyisi yatışana kadar içki içmek diyip alta kütüphaneye indim.Evin en sessiz yeri burası.Sandalyeye oturup masanın altındaki çekmeceyi açtım ve içki şişesini çıkarttım.Bardak olmadığını görünce dışımdan söverek kalktım.Şişe dikip içilecek türden olmadığı için mecburen bir viski bardağına ihtiyacım vardı.

Derin derin sinirli nefesler alırken mutfağa girdim.Burda oturuyorlardı.Sinirden pek gözüm kimseyi görmediği için direk buzdolabının yanındaki içki bardaklarının olduğu camlı dolabı açtım.

-"Esat bey bir şey konuşabilir miyiz ?" Kısık çıkan ses kulağıma ulaştığında dolabın kapağını sertçe kapattım.Elimdeki bardağı sıkarak boynumu çıtlattım.

-"Sonra Letisya." Sinirli olduğumu anlamaları imkansız olamaz.Ben bu öfkeyle onu da kırabileceğim için hiç konuşmamak en iyisiydi.

Alta inerken Deniz'i gördüm.Ona ters ters bakıp merdivenleri indim.

-"Abi konuşalım mı ?"

Kütüphaneye girip kapıyı da gelmemesi için kapatmama rağmen içeri girmişti.

-"Yürü git Deniz." diyip içkiyi bardağa döktüm.

-"Tamam da ne kızıyorsun ki sana yardımcı olmaya çalışıyoruz.Bir sakin olursan anlayacaksın bizi."

Bardağı kafama dikip boğazımı yakmasına izin verdim.

-"Anlamak istemiyorum." diye cevap verdim.

Masanın önünde olan koltuğa oturdu.

-"Onu seviyorsun değil mi ?"

Başladık yine.Boşalan bardağı yeniden doldurup içtim.Sessiz kaldım.

Sevmek.

Yok hayır.

Ben sevmem ki.Yani kimseyi sevmedim.Nasıl sevilir onu da bilmem.

-"Ya Esat sevmek ayıp değil bizde seviyoruz bir kusur mu bu ? Zayıflık mı ? Değil.Sende düşünüyorsun onu biliyorum."

Bunları bende biliyorum.Evet düşünüyorum yalan değil.Ama yapamam.

Elimdeki bardaktan son yudumu alıp masaya bıraktım ve ona doğru eğildim.

-"Ben iyi değilim Deniz.İyi de olamıyorum.Şu içimde kasırga var benim sana nasıl anlatayım ?! O adama hayatı kabus etme isteğiyle içim yanıyor içim ! Ama bak bir şey yapamıyorum.Bu hırs beni bitiriyor oğlum bitiyorum ben ! Aldığım nefes canımı yakıyor , annemin acı çektiği o günlerin hesabını soramıyorum ben deliriyorum !"