İHTİYACIM OLAN

YİRMİNCİ BÖLÜM

Sırayla girmeye karar vermişken onu camdan izliyordum.En son ben girecektim.Şimdi yanında Cihan bey vardı.Elini sıkıp kapıya yaklaşmasıyla heyecan içinde onun çıktığı odaya girdim.

Yatakta belinden aşağısı örtülü yatıyordu.Başının sağ tarafında bir gazlı bez vardı ve sol kolu alçıya alınmıştı.

-"Gel sulu göz neden ağladın sen ?" Yorgun gözlerine rağmen gülümsüyordu.

-"İyi misin ?" diye sorup yanına yaklaştım.Sağ elini uzatıp elimi tutarken içimden şükürler ediyordum.

-"Iı..çok kötüyüm eğer öpersen geçer." küçük bir çocuk gibi başını iki yana salladı.Onun bu yaptığına gülerken yaşlanan gözlerimi sildim.

Kalçasının yanındaki boşluğa oturup iki elimle elini kavradım ve sıktım.

-"Çok korktum sana bir şey olacak diye."

-"Hala öpmeni bekliyorum." diyince gözlerim odanın camına kaydı.Bize bakmıyorlardı.Eğilip yanağına masum bir öpücük kondurup hemen kalktım.

-"Bu kadar mı ?"

Gözlerimi devirip ona uyarıcı bakışlar attım.

-"Hastanedeyiz." dedim hatırlatarak.

-"Evet bende yaralıyım."

-"İyi misin ?" diye tekrardan sordum az önce cevabını alamadığım için.

-"İyiyim endişelenme." Elini ellerimden çekip yüzüme getirdi.

-"Niye yine bu el kadar şeyi giymişsin ? " dedi kaşlarını çatıp.Deri şortuma baktım.Sevmemiş miydi ?

-"Neden ?"

-"Herkes bacaklarına bakıyor !"

Ah kıskanç en sevdiğim !

-"Şimdi bunu konuşmayalım.Sen dinlen ben dışardayım." diyip kalkmaya yeltendiğimde elimi bırakmadı.

-"Deniz'e söyle eve bıraksın seni , kızları.Burda durmanıza gerek yok."

Onu böyle bu şekilde nasıl bırakabileceğimi düşünüyor ?

-"Gitmem.Burda kalmak istiyorum sen çıkana kadar." dedim itiraz ederek.

Bana bıkkın bir bakış atıp elini elimden çekti.

-"Dediğimi yap." dedi kesin dilde.

Gitmeyecektim ki.Ne derse desin.

Kapıyı açıp çıkarken Deniz bey içeri girdi.

-"Bir isteğin var mı ?" diye sordu Esat'a.

-"Kızları eve götür." dediğini duydum.

Deniz bey eminim onun istediğini yapacaktır.Öyle de oldu.Zorla bizi eve getirdi.En azından iyi olduğunu bildiğim için içim rahattı.

Mira'da bizimle gelmişti.Onunla konuşma zamanıydı.Hep birlikte salona yerleşirken elimize kupalarda kahve almıştık.

-"Anlat bakalım neler oluyor ?" Konuya giren Delfin oldu.

Aklım fikrim Esat'ta iken buraya zor odaklanıyordum.Yanında olmamı neden istemiyor anlamış değilim !

-"Biliyorsunuz siz de az çok.Aslında Cihan'ın haklı olduğuna karar verdim.Beni umursamayan ailem için canımdan çok sevdiğimi üzdüm.Sebepsiz yere.Gidemedim yani.Hem bir şey daha söylemeliyim size.."

Son sözü iyice dikkatimi çekerken ne diyeceğini merakla bekledim.

-"Ben..hiç fark etmedim ama hamileyi-"