İHTİYACIM OLAN

BEŞİNCİ BÖLÜM

Nefeslerimin sıklaşmasıyla kuruyan dudaklarımı ıslattım.Masaya yaklaşırken elini çıplak tenimden çekmişti.Dokunduğu yer sanki alev alacak gibi yanıyordu.Çok tuhaf değil mi ?

Yanına oturduktan sonra bile devam etmişti bu yangın.Bana bir kere bile bakmadan elini masaya koymuş yumruk halinde sıkıyordu.Ona bakmamaya gayret edip gecenin devamında yerimden kalkmadım.

Kutlama sona erdiğinde kapının bir kenarında durmuş kızlara ayakta eşlik ediyordum.Çünkü patronlarım gidenleri uğurluyor tanıdıklarına teşekkür ediyorlardı.Salon boşalınca artık gidecek olmamıza sevindim diyebilirim.Aslında çok uzun sürmemişti ama ben yinede bunalmıştım.

-"Senin eşyaların bizde kaldı bu gece bize gel yarın bizden geçersin." dedi Delfin arabaya ilerlerken.

-"Yok ben hiç gelmiyim yarın akşam uğrar alırım lazım olan bir şey yok." dedim kesin bir dille.

-"Tamam zorlamıyorum bu sefer." diyince ona tebessüm ettim.

Vale arabaları getirirken soğuktan ellerimi kendime sarmış bekliyordum.

-"Bana taksi çağırabilir misiniz acaba ?" diye görevliye sordum.

-"Esat , abi bırakırsın Letisya'yı dimi ? Bu saatte taksiye binmesin böyle." dedi Deniz bey.

Tam gerek yok diyecektim ki Esat bey başıyla onaylayıp arabasına bindi.Bende uslu çocuk gibi sessiz sakin arabaya oturdum.Soğuktan titreye titreye oturmuştum ve bir türlü ısınamadım.

Sanki Esat bey anlamış gibi klimayı açtı.Yüzüme değen sıcak havayla arkama rahatlıkla yaslandım.

-"Size de zahmet veriyorum.Ben-"

-"Teşekkür etme artık yeter." Sert sesini duyunca gözlerimi başka yere çevirdim.

Sadece sessizce 'tamam' diye fısıldamak zorunda kaldım.

Yol boyunca onu gizliden izledim.Dikkatle araba kullanıyordu.Ben yokmuşum gibi hiç bakmıyordu.Evin önüne geldiğimizde arabayı durdurdu.Aklıma şimdi gelen şeyle beynimden vurulmuşa döndüm.

-"Esat bey bir şey söyleyeceğim ama kızmanızdan korkuyorum." dedim başımı ona doğru çevirip.

Karanlık arabada bana çevirdiği bakışları parlıyordu.Neden çekmiyordu o koyu kara gözlerini benden ?

Bir anda dolgun dudağının kenarı yukarı kıvrılınca kalbim durdu dedim içimden.Bu nasıl güzel gülmektir !

-"Sana sürekli kızıyormuşum gibi konuşma.Ne oldu ?" dedi hala tebessüm ediyorken.

Dilim damağım kurudu diyebilirim.

-"Ben mi ? Ne diyecektim ? Ah evet şey çantamdan evin anahtarını almayı unutmuşum.Gerçekten çok özür dilerim şimdi hatırla-"

-"Sorun değil bize geçeriz bunun için bu kadar çekinme." dedikten sonra arabanın motorunu yeniden çalıştırdı.

Çok mahçup olmuştum.Nasıl oldu da böyle bir aptallık yapabildim ?

Arabayı yavaş sürmeye başlamıştı.Bir eli direksiyonda iken diğeriyle kravatını söküyordu.Başından çıkarıp elinde tuttu.

Evlerinin önünde inmiş başım önümde yürüyordum.

Zile basınca açılmasını beklerken Esat bey yanımda durdu.

-"Daha sana şoförlük yapamam burda kalırsın." dediğinde gözlerimi utançla kapattım.Bu sırada kapı açılmıştı.

Delfin bizi görünce şaşırmadan edemedi.

-"Esat bey özür dilemiştim ama gerçekten çok mahçup oldum sizede." Önden ilerlerken yine o yarım gülüşünü gösterdi.