Carrying The Wizard Babies

Chapter 10: Kuya

Rabela P.O.V

"You are beautiful my bride."

Napadilat ako ng wala sa oras dahil may nagsalita.

"Nice to see you my bride."

Agad akong napatayo kahit medyo blur pa ang nakikita ko at kinuha ko ang suklay at tinutok sa taong nasa harapan ko.

"Sino ka! Bakit ka nandito ha! Anong kailangan mo!"sigaw ko sa kanya at ilang sandali pa hindi na blurred ang nakikita ko.

"Hep! Hep! Relax my bride"sabay hapit niya sa bewang ko.

Omo?! Totoo ba to? Ang gwapo niya. Jusko nananaginip ba ako?

"You are not dreaming."

0___0

Agad kong hinawakan ang mukha niya. My ghad besh totoo siya! May isang napakagwapong nilalang sa harap ko.

Napasinghap ako ng may masagi siya sa braso ko at napatingin kami don.

"Ito na nga ba ang sinasabi ko tsk pinapabayaan ka lang nila."

Nila?

"Alam mo my bride pag sa akin ka napunta hindi ka makakaranas ng ganito. Tingnan mo nga yang sarili mo ang dami mong pasa."

Agad akong napatingin sa katawan ko at tama nga naman si....teka anong pangalan ng gwapong nilalang nato?

"Im Race Scott your soon to be husband."sabay bow niya at ano?

Soon to be husband? Ang gwapong nilalang nato mapapangasawa ko?

Di nga?

As in?

Weh??

"Im not joking my bride."sabay kindat niya sakin.

Enebeyen kenekeleg eketch hihi

Napatingin ako sa kanya ng bigla siya tumawa at para siyang anghel tumawa. Ang sarap pakinggan, parang isang musika.

"My bride kung makatitig ka para mo na akong hinuhubaran."

Agad akong nag iwas ng tingin at biglang nagflashback ang lahat ng nangyari kanina.

"Hindi ko gusto na nakikita kong umiiyak ang my bride ko."sabay punas niya ng luha sa mga mata ko.

"Pagod ka ba? 3am pa naman. Sorry my bride nagising kita."

Alam niyo ang sarap yakapin ng tao nato nakakagaan ng loob.

Napatulala ako ng bigla niya akong niyakap."Yakap lang pala"

Teka? Wag niyong sabihin na nababasa niya rin ang nasa utak ko? Sabagay gwapo naman siya kaya nababasa niya ang nasa utak ko ^__^

"R-race? Thank you."

"For what my bride?"sabay titig niya sakin.

"Kahit ngayon lang tayo nagkita ang gaan ng loob ko sayo. Dinadamayan mo ako ngayon." Hindi ko na napigilan ang sarili ko, umagos na talaga ang mga luha ko na kanina ko pa pinipigilan.

"Shhh...Rabela stop crying parang kasalan ko tuloy kung bakit ka umiiyak ngayon shhh my bride."

Hindi ko alam kung bakit nangyayari sakin ang mga bagay nato. Okay na sana na may powers na ako pero yung nangyari kagabi...kung yon ang consequence ayaw ko na.

"My bride malalaman mo din ang totoo pero....di pa ngayon kasi magsasaya tayo ngayon para bumalik na yong tawa at ngiti mo na lage kong nakikita."

"Teka stalker ba kita?"tanong ko sa kanya.