HÜKÜMSÜZ

BÖLÜM15 "YAKIN"

ADEN

Araba öyle bir sarsıldıki kafamı direksiyona çarptım.Hemen kafamı kaldırıp motordaki kişiyi görmeye çalıştım ama görünmüyordu.Daha doğrusu arabanın neresine çarptığını bile anlayamadım.Bir yandan elimi alnıma götürüp arabadan indim.Arabanın diğer tarafına geçtim.Yerde yatıyordu.Hemen yanına gidip onu kaldırdım ama kıpırdamıyordu.Bir yerinde kan felanda yoktu.Sadece sağ kapıya çarpmıştı.Kafasından kaskını çıkarttığımda "Hayır yaa" dedim çünkü bu Barlastı.Ellerimi yanağına götürüp: "Baarlas Barlass" dedim. Hala tepki vermiyordu. "Off Allahım ben ne yaptım resmen adam öldürdüm!" Diye söylenmeye başladım.Ellerimdeki kafasını yavaşça yere bırakıp telefonumu almaya gittim.Arka kapıyı açtığımdaysa nahlet telefonun evde kaldığını hatırladım. "Of ne yapıcam ben" Diyip arkamı döndüğümde kafa kafaya geldik. "Nasıl ya?" Dedim.
Oda elimi tuttu ve kalbine götürdü: "Önce kalbe bakılır atıyormu atmıyormu diye.Ne kolay adam öldürüyorsun sen öyle" dedi. Öylece donakalmıştım,cevap bile veremedim.O kadar yakındıkki nefesini hissedebiliyordum.
"Sanıyorum nefesimi hissediyorsundur şuan.İşte bana biraz yaklaşıp nefesime bakmalıydın" dedi.Onu kendimden uzaklaştırıp: "Bu kadar ilk yardım dersi yeterli bence" diyip derin bir nefes aldım.
"Neyse benim işim var" dedim ve arabaya bindim. "Bu neydi şimdi?" Dedim kendi kendime.Neyse bir şey olmak zorunda değil.Emniyet kemerimi takarken kapıyı açıp ön koltuğa bindi.
"Napıyorsun sen?"
"Ee çarptın bi doktora götür bence"
"Sanırım kazanın şokundasın hala farkedemediğine göre.Ters istikamette olan sendin"
"Doğru"
"Ben kendime açık sözlü derdim ama benden beteri varmış"
Evet senin öyle bir problemin var" dedi.Bir şey demeden sadece gözlerine baktım,oda benim gözlerime.Gözleri o kadar etkilemiştiki beni.Nedenini bilmiyorum çünkü normal bi kahverengi gözdü.Bu kadar etkilemesi saçmaydı. 'Neyse' diyip kendime gelmeye çalıstım.
"Motoruna binmen daha doğru"
"Sorun değil burada durabilir"
"Galiba bu sizde bir huy çünkü kardeşinde motorunu bir yere bırakıp ansızın insanların önüne çıkıyor"
"Başım ağrımaya başladı.Sen sürmeye başla bence"
"Off" diyip arabayı sürmeye başladım.Bir yandan hafif bir sesle 'Ben psikologmu bulayım seni doktoramı götüreyim' diye söylenmeye başladım. Duymuş olmalı ki kahkaha atarak: "Bu kadar sıkıntılı olduğunu bilmiyordum" dedi.
"Çok komik.Kendim için değil kardeşim için arıyorum" dedim. Hayır ya buna niye dökülmüştüm ki hemde karşı komşumuza.
Açığa çıkacaktım.Bir süre hiç konuşmadık. Ta ki eczanenin önüne gelene kadar. Bana dönerek: "Benim bir tanıdığım var" dedi. Bende ona dönerek: "Sıkıntın büyük olmalı" dedim.
"Güzel espri ama doktorum değil arkadaşım"
"Ben hallederim, yinede teşekkür ederim"
"Hadi hadi inmiyormusun? Heralde akşama kadar burdayız.Sen alnındaki kızarıklığı görmedin galiba" dedi. Ön aynadan baktığımda gerçektende kızarmıştı. "Tamam hadi inelim" dedim.Ben indiğim halde o inmemişti.Gidip kapısını açtım ve: "Gerçekten sıkıntın var. Neden inmiyorsun?"
"Kolum ağrıyor. Nasıl yürüyeyim?" Dedi. Bu beni güldürmüştü.
"Ya kolunla yürumenin ne alakası var ?"
"Evet yok ama birinden yardım almalıyım ve bu kişi de sensin"
"Tamam hadi in. Yardım edeceğim"
Arabadan inip koluma girdi ve yürümeye başladık.