HÜKÜMSÜZ

BÖLÜM19 "GÖZGÖZE"

BARLAS

Daha çok sinirlendim çünkü herşey onun yüzündendi. O masum yüzü gözümün önünden gitmiyor! Buda beni deli ediyordu.
'Neye bağlanırsan o seni bitirir.' Buna hep inanmışımdır ve öyleydi bunu kendimde görebiliyordum. "Çünkü hepsi senin yüzünden!!" diye bağırdım.Biri arkamdan ağzımı kapatıp koluma iğne batırdı.Arkamı
döndüğümde İdrisAli'yle göz göze geldim. Öylece yere yığılmıştım.Tepki veremiyordum.İdrisAli kulağıma eğilerek:
"Sakin ol ve tatlı rüyalar abiciğim" diyip koluma girdi.Eve doğru götürdüğünü gördüm ve o an sanki ruhumun benden ayrıldığını hissettim.Bir et parçası gibiydim, sonunda gözlerim kapanmıştı.
"Hadi kalkmıyormusun?" Diye söylenmeye başladı bir ses. Tekrar "Hadi Barlas iş var bugün kalk!" Dediği dakika annem olduğunu farkettim.

"İdrise söyle o gitsin"

"O dün gece mesaisini seninle doldurdu.Sıra sende hadi kalk!"

"Tamam uzatma ve şu nahlet ışıkları kapat! Bundan hoşlanmıyorum"

"Puslu bir orman gibi burası"

"Hadi anam hadi işim var" dedim. Yataktan doğrulup saate baktım,öğlen olmuş çoktan.Hemen üstüme birşeyler giydim ve yukarı çıktım.Kapıya doğru giderken İdrisAli önüme çıkarak:

"Nasılsın hırçın?"

"Ne diyorsun be çekil önümden!" Diyip evden çıktım.Yine birşeyler saçmalıyor manyak. Ellerimi birbirine vurarak 'Hayırlı işler' dedim. Bahçeden çıkıp arabaya yöneldim. İstemsizce gözlerim onların evine doğru kaydı.Odasındaki balkonun kapısı açıktı ama o yoktu. 'Neyse banane işine bak sen' dedim kendi kendime. Arabaya binip torpidodaki haplardan ağzıma attım ve tam arabayı çalıştırırken birinin bana "Barlas!" Dediğini duymamla sağa dönmem bir oldu. Adendi,bana doğru geliyordu.Yüzünde ifadesiz bir gülümsemeyle kapımı açıp:

"O sendin"

"Hop yavaş. Noluyoruz?" Dedim çünkü neden bahsettiğini bilmiyordum.

"Çığlık sesi. Daha net oldumu?"

"Eee"

"Valla hayranınım ya. Bu kadar duygu geçişini nasıl yapabiliyorsun?"

"İyice saçmaladın. Bırak kapıyı işim var benim"

"Senin suçun dedin ve sesin iyi değildin.Daha doğrusu kendinde değilmişsin gibiydi"

"Bunu sadece sesten anlaman müthiş" diyip kahkahayı bastım ve ardından:

"Benimle bayağı ilgileniyorsun" dememle kapıyı kapatıp gitmesi bir oldu.Neden bahsettiğini bilmiyordum.Arabayla siteden çıktım. Hala kafamı kurcalıyordu. Neyden bahsediyordu ki ben hatırlayamıyordum. Telefonum çalmaya başladı. İdrisAli'ydi.

"Noldu?" Dedim

"Dün sen kriz geçirirken Aden seni duydu abi"

"Siktir!" Dedim ve kapattım telefonu.

"Allah kahretsin!" Diyip direksiyona vurmaya başladım. Bu nasıl olur? Tekrar telefonu elime alarak İdrisAli'yi aradım.

"Lan yine o boktan şeyden mi verdin bana?"

"Sadece tatlı bir uykuydu abiciğim"

"Lan hatırlamıyorum ne uykusu! Ne zamandan beri bana bunu veriyorsun Allahın belası"

"Bayağıdır"

"Ne bayağıdır lan ne bayağıdır! Adamı hasta etme!" Diyip telefonu arka koltuğa fırlattım. "Allahın belası!" diye bağırmaya başladım. Beyinsiz herif. Telefon tekrar çalmaya başladı. "Hepinizin Allah belasını versin!" Diye bağırdım ve sağ şeride geçip sağdan döndüğümde adamların orada olduğunu gördüm. Onlarda beni görüp elini kaldırdı. Ardından peşime takıldılar.
Bir restaurantın önünde durup indim. Hemen yanıma gelip: