HÜKÜMSÜZ

BÖLÜM 7 "BUZ"

PERİHAN

Bu yüzden kendini suçlayabilirsin ama benim başımı ağrıtamazsın!Şimdi yürü arabaya bin.Kolun kan içinde Allahım!Tekrar kafasını yere eğerek "Ben görmedim...görmedim"diye söylenmeye başladı.Bu sefer o kahrolası ellerini kafasına vurmaya başladı.Sesi sessiz bir yer için oldukça rahatsız ediciydi.Benide deli ediyordu. "Her şeyi gördün..nn gördünn"dedim. O zavallı surat ifadesi kahkaha atmama sebep olmuştu. "Tam 11 yıl oldu be Arın.O gün olduğu gibi hala aptalsın,hemde sır tutamayan bir aptal!"
"Se..Se..Sen.." dedi parmağını bana doğru uzatarak. Ben de :"İşte tam bu sebepten ölmeliydin..!" Diye tekrarladım arabaya binene kadar.Ben bindiğim halde o arabanın önünde öylece bekliyordu. "Ahh..Uzun zaman önce halletmeliydin bunu Perihan..Ahh!" Arabadan inip Arın'ı zar zor arabaya bindirdim.Resmen 3 yaşındaki çocuk gibiydi! Tam direksiyona geçerken Aden evin kapısından:"Noluyor orda?" Diye bağırdı.
"Seni ilgilendiren bir durum yok." Diyip arabayı çalıştırdım ve sitenin girişine doğru sürmeye başladım.Arın ağzını büzüştürmüş "Hayır...rr...Ha..Yır"diye söylenmeye başladı.O kadar sinirimi bozdu ki en sonunda dayanamayıp onu çenesinden tuttum ve "Tam bir sümüklü böcek gibisin,çok ağır düşünüyorsun ve Kes! Ses Yok! Anladın mı? Yoksa seni onun yanına götürürüm!" Dedim ve elimi o buz gibi teninden çektim. "İşte böyle...Sessizlik,sakinlik. Panik iyi bir eylem değil Arın.Beni çok geriyor anneciğim." Sol aynadan arkaya baktığımda nahlet olası komşumuz arabasıyla oradaydı.Tam da zamanıydı.Offf! Giriş iki şeritli olduğu için biraz sonra yan tarafımıza geçecekti ve Arın'ın kolunu görecekti. Kötü bir izlenim bırakmak istemiyorum yeni tanıştığım insanlara. Hemde bu hasta yüzünden! "Şştt Arın sana diyorum" yüzüme öyle acınası bakıyordu ki aynı o günkü gibi... Bu dişlerimin kamaşmasına sebep oluyordu. "Arka koltukta hırkam var giy onu çabuk. Biraz hızlı ol mıymıy olma.Bu hatanın bedelini ödeyeceksin,biliyorsun her zamanki gibi.Aferin! O kanlı kolunu da iyice sok Aysu ablan görmesin." Girişin çift şeritli yoluna girdiğimizde camını açıp:"Bu saatte nereye Perihan?"

"Arın biraz sıkılmış da.Biraz dolaşalım dedik."

"Gecenin ikisinde?"

"Evet. Sen nereye gecenin ikisinde Aysu?"

"İlacımın bittiğini farkettim eve gelince.Eczaneye gidiyorum işte."
"Ben seni tutmayayım" diyip camımı kapattım.Sevmedim seni Aysu.Aynen böyle yolumuzdan ayrıl. O ilerledikten sonra ben de siteden çıktım.Biraz ilerledikten sonra durdum.Arın'a doğru döndüğümde uyuyordu.Tabi uyur, en bildiği şey uyursam unutulur psikolojisi.Çok aptalca.Neyse ki yolda kimse yoktu.Bu böceği bırakabilirim ormana.Arabadan inip kapısını açtığımda hala uyuyordu.O kanlı pis kolunu sıkarak:"Uyan!" Dedim.O kahrolası çığlığını atmaya başladı.
"Noldu Arın? Canınmı acıdı? Bu hiçbir şey! Sen benim canımı daha çok sıktın,şimdi çabuk in çabuk!" Birşey demeden inmişti arabadan.Konuşamıyordu zaten.Nedeni ise çok paniklemesiydi.Bu benim işime geliyordu ve koluna girerek ormana doğru yürümeye başladık.